Foto’s: Gerrit Heine
Door: Alfred Dorgelo
Op de valreep besliste Job Wolters het duel tussen Banthum en Mainbarg. In de onvervalste kanaalderby was de jongeling op rechts scherprechter…. Wat een heerlijk joch, hij had zijn brommer meegenomen (gelukkig wel).
Want toen Nick Buitenhuis in de 84e minuut de gelijkmaker achter zijn zwager Thijs had geschoten gaf niemand nog een cent voor de kansen van de roodzwarten. Een gelijkspel betekende op dat moment wederom nacompetitie want de strijd tussen Avereest en Voorwaarts in Balkbrug was tevens nog onbeslist.
Als het zo bleef trokken wij aan het korste eind en konden wij andermaal de na-competitie in. Op sportpark de Balk waren ze notabene een kwartier later begonnen, competitievervalsing? Zeg het maar. Gelukkig hoefden wij ons daar na afloop niet meer druk over te maken. We deden het volledig op eigen kracht want Banthum gaf het zekers niet weg, we moesten diep gaan om deze zege over de streep te trekken. Ok, de gunfactor was er maar tussen de witte kalklijnen werd er niets weggegeven. Vroeger kon je met kratjes bier of een half varken nog wat druk van de ketel halen. Daar had de ploeg van trainert Jordi Beeksma en Wilco Eggengoor totaal geen boodschap aan. Maar in dying seconds van de tweede helft was daar Job…. Op de terugweg moest ik ineens denken aan Job uit de boeken van het Oude Testament. Noem mij raar, noem mij verschrikkelijk raar maar vorig jaar had ik het eens over Job Wolters met mijn Moe. Mien Moe, aardig bijbelvast, had een mooi verhaal over Job en waarom ouders hun kind Job hadden genoemd.
Wij hadden dit seizoen ook aardig wat tegenslagen, het ging ons niet allemaal van dat roodzwarte leien dakje….Neuh. Net moest ik denken aan mien Moe en haar verhaal over Job. Je moet vertrouwen houden, Alfred. Komt het allemaal goed. Zal mien Moe het over de voetbal/Mainbarg hebben gehad die dag in november vorig jaar…? Zeg het maar. Feit is wel dat Job ons verlostte van slapelozen nachten…. Denk dat ik morgen een gat in de dag slaap. Kerel, kerel, wat ben ik bliede met oe! Het moest van ver komen. We hadden het al eerder kunnen beslissen in het tweede bedrijf en zes minuten voor tijd leken wij het deksel alsnog op de neus te krijgen…. Maar daar was Job. Als een duveltje uut een doosje werd hij nog 1x gelanceerd vanaf zijn eigen helft. Hij voerde de brommer, schakelde nog een tandje bij en liet Jurre Stoeten voor de tweede keer deze middag kansloos. Nooit geen kwaad woord over keepers hè. Maar toch Jurre, als je nog een meisje zoekt, jij hebt van veel Mariënberg meisjes de roodzwarte harten gestolen. Soms zit het mee, nu zat het ons niet tegen…. Heerlijk man! Het was een alles of niets duel! Wij waren ongekookte spaghetti vandaag (zie voetbalouders op Netflix en je weet waar ik het over heb). 2 x 45 minuten lang waren wij voetbalouders, schelden op van alles en wat maar eind goed, al goed! Jemig, wat een spanning zat er op dit titanenduel. Collega Nick had nog nooit verloren van Mariënberg, tot zaterdag. Hij had er vrede mee na afloop, hij werd topscorer van de 4e klasse ondermeer omdat zijn goede vriend/collega spits Jeffry Plaggenmarsch een penal mistte voor Juventa. Tja, soms zit het mee….Tuurlijk, het seizoen was niet eentje om over naar huis te schrijven of een kus van de juffrouw te krijgen…De omhelzingen na afloop spraken wel boekdelen…..Het moest van ver komen en gelukkig wisten wij het dicht bij huis, bij die club van VKV, het toch af te maken. Goed was het niet maar alleen een kniesoord die na afloop daar nog om maalde. Wij hebben Job en de rest van dit geweldige team. Zag wat het hun deed, wederom een finale op het eind van de competitie maar liever volgend jaar gewoon weer op ‘safe’ spelen….Dit is niet goed voor je hart. Iedere Mainbarger is de laatste weken wel vijf jaar ouder geworden. Ach, het staat je goed. Morgen scheren, lijk je zo weer drie jaar jonger. Wij spelen volgend seizoen ook weer 4e klasse. Als je er maar in blijft geloven… Job kan voorlopig niet meer stuk. Als je een taxi nodig hebt als jouw brommer panne heeft, bel maar hoor.
