Te vaak zitten ze bij Bon Boys na afloop in de kleedkamer met het gevoel: hier had meer ingezeten. Zondag bij Barbaros was dat weer het geval. Nadat de ploeg lange tijd de betere was in Hengelo, ging het in de slotfase mis (1-0 verlies). Na afloop waren er genoeg complimenten van de tegenstander. Complimenten over de manier van spelen, complimenten over alle spelers die constant in beweging zijn.
De trainer van Barbaros, eenmalig international Ugur Yildirim, erkende zelfs dat hij zijn elftal had aangepast. Barbaros, normaal een swingend elftal op zoek naar avontuur, had dit keer wat meer verdedigende accenten gelegd. In de voorgaande duels kregen de balvaardige Turkse spelers een overvloed aan kansen, zondag bleef dat lange tijd beperkt en dat was een compliment voor de defensie van Bon Boys.
Maar het probleem van dit seizoen is vooralsnog de angel in het aanvalsspel. Bon Boys laat teveel momenten liggen, die beslissend kunnen zijn in een wedstrijd. Het lijkt soms wel alsof het veld 16 meter te lang is. Zondag kwam daar nog eens bij dat de ploeg voor rust werd bestolen van een glaszuivere goal.
Na rust domineerde Bon Boys lange tijd en de ploeg kreeg ook een paar goede mogelijkheden. Maar terwijl iedereen wachtte op de verdiende 0-1 vond de thuisploeg op het eind een tweede adem. En plots kantelde het duel. Bon Boys raakte de grip kwijt en moest dit zes minuten voor tijd bekopen met een tegentreffer.
