Mirjam Pol na etappe 9 op plaats 45

Mirjam Pol weet na de rustdag haar ritme te behouden en finisht als 42ste motorrijder. De goede prestatie in deze zevende etappe wordt overschaduwd door het vreselijke nieuws dat de Portugese motorrijder Paolo Goncalves overleden is in deze etappe. Ik had een goede dag. De special was snel met zo hier en daar een verdwaalde duin. De kilometers vlogen voorbij, totdat… ik langs een ernstig uitziend ongeval reed.

Er stond een helikopter, wat andere motorrijders en er lag een motorrijder op de grond. Het was een high speed stuk, ik reed in het stof van enkele voorgangers én er kwam een gevaar aan in mijn roadbook. Tijd om de situatie goed te bekijken had ik niet. Maar ik zag wel dat het niet klopte; niemand was bezig met de motorrijder op de grond. En dat is geen goed teken. Als er een deelnemer een ongeval heeft gehad, zit er altijd een Medic bij. En nu niet…

Eigenlijk wist ik gelijk ‘dit is niet goed’, maar wilde op dat moment niet aan die gedachte toegeven. Toch ontstond er bij mij zo’n onbehaaglijk onderbuikgevoel en bleef de gedachte van ‘het ergste scenario’ door mijn hoofd heen spoken. Maar de special ging verder en ik moest mijn kop erbij houden. Eenmaal terug in het bivak werd ik opgevangen door Henk Hellegers, onze teammanager. ‘Weet je het al?’, vraagt hij mij. ‘Niet officieel, maar er is iemand verongelukt, niet?’ Henk antwoordt: ‘Ja, Paulo’.

Wij motorrijders, we weten het, wij beoefenen een risicosport. Het kan altijd gebeuren, maar denken altijd ‘dat overkomt ons niet’. Paolo is in het harnas gestorven, bezig met wat hij het liefste deed, motorrijden.

De sfeer in het bivak is uiteraard bedrukt. Gisteravond heeft de organisatie, in overleg met Paulo’s team en de betrokken rijders bij het inroepen van de helikopter en het ongeval, besloten de etappe van vandaag te cancelen. Wij krijgen even een dagje om het te verwerken en het een plekje te kunnen geven. Het is hier één grote rallyfamilie.

_____________________ ETAPPE 8 ___________________________

Vandaag zouden de motor- en quadrijders ‘het rondje Wadi Al-Dawasir – Wadi Al-Dawasir’ rijden. Vanwege het overlijden van Paolo Gonçalves besloot de organisatie, in overleg met de rijders, deze achtste etappe niet te rijden. Zij hebben zo de kans te rouwen om hun collega en vriend, en het hoofd leeg te maken voor het vervolg van de Dakar…

_____________________ ETAPPE 9 ___________________________

Het was goed om even ‘on hold’ te gaan vandaag, alle heftige gebeurtenissen van gisteren ergens een plekje te geven en daarna de focus weer te leggen op de rally. Mirjam wordt omringd door haar ‘rallyfamilie’ en we hebben het gevoel dat het wel goed komt met Mirjam. De Dakar gaat door en Paolo zal in gedachten meerijden. Mirjam start als 42ste, in een gecombineerd deelnemersveld van motoren en quads.

Het belooft een hele lange dag te worden met ’n lange verbindingsroute naar de special in de ochtend en vervolgens een lange verbindingsroute naar het bivak. Ze schat in dat ze vandaag zo’n 12 uur op de motor zal zitten. En dat wordt vechten tegen de vermoeidheid.

Mirjam is als 45ste motorrijder gefinisht, een hele goede prestatie van de enige Nederlandse vrouwelijke motorrijder. Ze blijft mooi constant rijden en dat resulteert in een 45ste positie in het algemeen klassement.

Toch is Pol zelf niet helemaal blij: “Het was een moeizame dag, het eerste gedeelte was zwaar, ook fysiek, met veel stenen. Daar hadden ze al voor gewaarschuwd, het was ‘Morocco Style’, zeg maar. Ik kwam er niet lekker in, het kostte me allemaal heel veel moeite.”

“En tot overmaat van ramp heb ik te hard gereden! Ik reed in een 20-kilometerlange speedzone waar we maximaal 90 km mochten, dat ging goed maar… die ging weer over in een speedzone waar we maar 50 km mochten, en dat zag ik te laat.”

Uiteindelijk kreeg Mirjam 1 minuut straftijd, dit heeft geen resultaat voor haar startpositie morgen en daar zal ze blij mee zijn. Want morgen wordt het wederom een lange special en dan is zo ver mogelijk voorin starten altijd een pré. De etappe-dag morgen eindigt in het Marathon Bivak en dan is het prettig om zoveel mogelijk energie te besparen en te verdelen.

Het is altijd afwachten waar je terechtkomt in een marathonbivak. Één ding is echter een zekerheid: de deelnemers moeten het doen zonder assistentieteam en technische ondersteuning. Mirjam: “Ik ben mijn marathontas aan het pakken, we hebben een grote gele zak gekregen van de organisatie waar ik mijn naam en startnummer op moet zetten. Morgen moeten we voor vertrek de grote gele zak inleveren bij de organisatie. Wij krijgen een slaapmatje en een tentje en that’s it. Slaapzak, kleding, toiletspullen en dergelijke moeten we meegeven. Ik denk dat we echt in een bivak, midden in de woestijn, terecht komen.”

Foto’s: @FOTOP

Newsoutside Sportverlichting PBSoccer