Mart Kieftenbeld: "We hebben met elkaar een heel bijzonder seizoen gehad en dat wordt een mooie herinnering".

Jolly Jumpers en coach Mart Kieftenbeld gaan na dit seizoen uit elkaar. Een verrassend besluit voor vriend en vijand Mart?

Niet iets wat men had zien aankomen, ikzelf ook niet. We zijn 2 seizoenen geleden op het allerlaatste moment voor start van de competitie gestart en dat met de intentie om in 3 seizoenen tijd te ontwikkelen, ervaring op te doen en dan mee te willen doen om het landskampioenschap. Dat het derde seizoen er uiteindelijk niet komt, is erg jammer.

Jullie hadden een mooi drie jarenplan gemaakt van opbouw, aansluiting zoeken bij de top en dan in het derde jaar oogsten.

Klopt. We hebben na de herstart van de competitie in Januari ook het speelplan behoorlijk op z’n kop gegooid omdat al vrij snel duidelijk was dat dit seizoen kampioen worden een uiterst lastig verhaal zou worden. Onze manier van spelen was te voorspelbaar en de meiden waren meer aan het nadenken over wat ze moesten doen dan spelen vanuit intuïtie en gevoel. Met het oog op het oogsten een jaar later werd dus winnen ondergeschikt en ontwikkelen van spel en ook ervaring opdoen van onder andere de jonge meiden werd het belangrijkste.

Als je de eerste twee seizoenen bekijkt waren nu niet de jaren om je te kunnen profiteren met het team door Covid-19, maar toch haal je de play-offs om het kampioenschap.

Ik denk dat voor geen enkele ploeg de omstandigheden makkelijk zijn. Covid-19 is voor de hele maatschappij een enorme uitdaging en daarin vind ik ons vrij onbelangrijk. Het enige waar je wat van kan vinden is dat we eigenlijk 2 halve seizoenen hebben gedraaid in plaats van twee hele seizoenen. Vanuit die hoek bekeken hebben we het waanzinnig goed gedaan, boven ieders verwachting en dat is iets om trots op te zijn.

Hoe reageerde de selectie, want ik las namelijk dat, bij monde van de aanvoerster, zij ook verrast waren?

De verrassing was er zeker. Ik denk dat als je 14 dames in een ploeg hebt, het lastig is om iedereen altijd en overal tevreden te houden. Dat hoeft ook niet. Zeker op het hoogste niveau is kritisch zijn belangrijk, zowel op jezelf als op je omgeving. Als coach hoor ik bij die omgeving. Echter was het niemands intentie om het te laten eindigen.

Zelf neem je het op het oog nogal laconiek op met “niemand is groter dan de club”, maar is dat echt zo?

Wat mij betreft wel. Een club wordt geleid door bestuur en technische commissie. Dames en heren die hun vrije tijd investeren om de toekomst van de club veilig te stellen. Onderdeel van die rol op je nemen is dat je keuzes moet maken waarvan je denkt dat het bijdraagt aan de toekomst van de club. Als je vind dat je dat zelf beter kan moet je vooral plaatsnemen in zo’n bestuur of commissie. Ik als trainer ben absoluut niet groter dan dat de club Jolly Jumpers is en dus in dit geval van ondergeschikt belang. Daar kan je tegen schoppen, maar dat heeft toch geen zin.

Het besluit kwam ook nog ongelukkig zo vlak voor de play-offs. Heeft dat de voorbereiding beïnvloed?

Er gebeuren door een seizoen heen vele verschillende dingen die al dan niet invloed hebben op de ploeg. Uiteindelijk bepaal je zelf hoeveel invloed je zoiets laat hebben. De timing was niet ideaal maar dat was meer een combinatie van boodschap en moment dan alleen het moment.

Uiteindelijk overleeft degene die het beste met veranderingen om kan gaan en zich kan aanpassen. Ik denk dat we als dames 1 team en staf hebben laten zien dat we ons niet uit het veld hebben laten slaan.

Dan bereik je met het team toch de play-offs om het kampioenschap ondanks dat je in het begin een paar dragende speelsters moest missen aangezien zij in de zorg werken. Een prima prestatie toch?

Mijns inziens wel. Gaandeweg het seizoen zijn we gegroeid en hebben we veel geïnvesteerd in de gehele ploeg om beter te worden. Dat heeft z’n vruchten afgeworpen. Met name het spel dat wekelijks beter werd aan “beide kanten van de bal” heeft hieraan bijgedragen. Dan wordt winst wat het hoort te zijn, een gevolg. Van hard werken en de juiste dingen doen.

De halve finale zat er net niet in door verlies afgelopen zaterdag van de derde wedstrijd tegen Lekdetec. Terecht of had er meer ingezeten?

Het was voor mij zelf al vroeg duidelijk dat de eerste wedstrijd in de serie cruciaal zou zijn. Deze hadden we kunnen en misschien wel moeten pakken. Bemmel kwam veel te goed weg in die wedstrijd, die wij eigenlijk controleerden. Daarna volgde een overtuigende winst in de tweede wedstrijd waarin we de lijn van de eerste doorzette met nog wat meer overtuiging.

In wedstrijd drie stonden de belangrijkste twee van Bemmel op en konden wij de gretigheid en scherpte van de eerste twee games niet meer brengen. Complimenten aan hun en een logisch gevolg van het intensieve programma in deze playoffs bij ons.

Afscheid dubbel zuur?

Verliezen is altijd zuur. Ik wist dat het een lastig verhaal zou worden om m’n laatste wedstrijd winnend af te sluiten maar zolang dat nog kan is dat het enige doel. Dat het dan eindigt hoort er ook bij. We hebben met elkaar een heel bijzonder seizoen gehad en dat wordt een mooie herinnering”.

Maar vertel eerst eens even wat je naast het basketballen nog meer doet.

Allereerst en allerbelangrijkst ben ik de trotse papa van dochter Sam (5) en zoon Daan (2). Samen met mijn vrouw Anika en die 2 boeven woon ik in Borne. Na een aantal jaren fulltime basketballcoach te zijn geweest ben ik nu bijna 2 jaar accountmanager in de bouwwereld bij Mirari uit Enschede. Verder kijk ik graag sport, zit graag op de racefiets en mag graag lekker eten en drinken met vrienden en familie. Dat mis ik momenteel enorm.

Het was volgens mij niet jouw eerste keer in Tubbergen, want je hebt verschillende speelsters vanuit de jeugd “meegenomen” naar dames 1.

Nadat ik twee en een half jaar de Onder20 eredivisie heb gecoacht ben ik vertrokken naar Basketball Academy Zwolle voor 3 seizoenen. Toen ik terugkwam, 24 uur voor de eerste wedstrijd van het seizoen 2019/2020, kwam ik weer wat meiden tegen vanuit die tijd. Uiteindelijk is dit jaar de ploeg wat gegroeid met nog een aantal meiden uit de jeugd, waar ik nog niet eerder mee had gewerkt. Volgens mij heb ik met 6 van de huidige meiden in die onder20 tijd ook gewerkt in 1 of meerdere seizoenen. De andere 8 zijn voor mij nieuw sinds dit of vorig seizoen.

Kun je een paar namen noemen die het volgens jouw gaan maken?

Ik denk dat Jade Brughuis (foto boven) een talentvolle speelster is. Haar eindpunt hoeft niet in Tubbergen te liggen. Verder denk ik dat er met Birte Steggink (die weer fit is en haar oude niveau overstijgt de laatste weken) en Noelle Droste een belangrijke basis staat voor de toekomst. Vanuit de eigen jeugd komen Laure Heidkamp, Teddy Koopman, Emma Oude Vrielink en Silke Oude Engberink eraan en dat geeft voldoende houvast voor de toekomst.

Verder ben ik heel enthousiast over onze “rookie” van afgelopen seizoen, nieuwkomer Marell Glaubitz (foto onder) uit Rijssen. Die ontwikkeld zich in sneltreinvaart en zo hard rent ze ook met de bal over het veld. Een speelster om in de gaten te houden.

Wat ben je voor trainer/coach. Technisch/tactisch?

Ik denk dat ik mij aanpas aan de omgeving hierin, dat ik een combinatie van beide ben. De situatie bij het team bepaalt de rol die ik speel. In een jeugdteam is opleiden en dus technische bagage bieden erg belangrijk en dit heb ik ook meerdere jaren gedaan. In een team als Jolly Jumpers dames 1 gaat het veel meer om de combinatie van techniek en tactiek in trainingen (het lezen van situaties en de juiste tools inzetten om deze meester te zijn). In wedstrijden zal de tactische inbreng de overhand hebben. Ik vind beiden mooi.

Heb je tijdens een wedstrijd iemand in het veld die het team op sleeptouw kan nemen als het iets minder gaat, zonder dat je een time out moet nemen?

We hebben met Laura Steggink, Pien Nijhuis, Anke Rikhof en Iris Zwart de nodige ervaring in de ploeg en ook de persoonlijkheden om dit over te kunnen brengen op de rest. In Tubbergen doet men het samen. Ik heb geprobeerd om duidelijk in kaart te brengen hoe we als team willen opereren en de meiden hebben altijd de vrijheid gevoeld om elkaar hierop te wijzen en weer bij het geheel te betrekken. Ik denk dat dat een basisvoorwaarde is van een goed team zijn.

Heb je zelf ook gebasketbald of aan andere sporten gedaan?

Bij mijn club Akrides in IJmuiden/Velsen heb ik gebasketbald. Hier liggen mijn roots, daar zijn voelt als thuiskomen. Altijd. Daar heb ik gespeeld tot mijn 21ste. Inmiddels waren de eerste tekenen van artrose in mijn voeten toen al wel aanwezig. Hierdoor werd coachen steeds belangrijker en spelen steeds minder.

Twee jaar geleden heb ik nog een jaar bij Kikkers in Borne zelf gespeeld in heren 1. Maar toen Jolly Jumpers kwam met de coachvraag voor dames 1 ben ik gestopt met zelf spelen omdat combineren niet haalbaar was.

Voor dat je bij Jolly Jumpers nog bij andere clubs als trainer/coach werkzaam geweest?

Ik ben gestart bij verschillende (jeugd)teams bij VBC Akrides. De laatste 2 seizoenen heb ik dat gecombineerd met een assistentenrol bij CTO Amsterdam met topcoach Remy de Wit. Daarna ben ik verhuisd naar Twente omdat ik als fulltimer aan de slag kon bij Sportbedrijf Almelo als hoofdcoach van Basketball Academy Twente. Dat heb ik drie seizoenen gedaan.

Tijdens die seizoenen heb ik 2 jaar Jugglers heren 1 in Enschede gecoacht en 1 seizoen dames 1 van Jolly Jumpers. Vanwege het vertrek van de onder20 eredivisie coach dat seizoen ben ik halverwege ook ingestapt bij de onder20.

Toen volgde er dus 2,5 seizoen bij de onder20 van Jolly Jumpers. Daarna 3 seizoenen als fulltime coach bij Basketball Academy Zwolle waar ik 2 jaar onder16 eredivisie en 1 jaar onder20 eredivisie coachte. Daarna 2 halve seizoenen (door COVID) bij Jolly Jumpers dames 1 eredivisie. Ook heb ik als assistent 3 jeugd-EK’s mogen meemaken en als hoofdcoach de Nationale onder15 ploeg mogen coachen in Denemarken.

Al bekend wat je na dit seizoen zelf gaat doen, want door corona zal de spoeling wel dun zijn?

Daar heb ik nog niet erg over nagedacht. Het seizoen is net 48 uur geleden beëindigt en dan ben ik daar niet of nauwelijks mee bezig. Ik wacht af of er wat moois voorbij komt en overweeg m’n opties. Voor mijzelf is ook een uitstapje naar een andere sport een optie, omdat ik het interessant vind om eens in een andere keuken te kijken. Zo kan ik ook mijzelf weer verder ontwikkelen als coach en persoon.

Nog een tip voor je eventuele opvolger en blijf je de verrichtingen op afstand volgen, of zeg je Jolly Jumpers is nu een gesloten boek voor mij?

Tips heb ik niet, ik denk dat een coach met name zijn eigen visie moet hebben en volgen. Ik zal de ploeg absoluut blijven volgen omdat ik een fantastische tijd heb gehad met deze meiden. We hebben samen een hoop meegemaakt en het is een mooi stel. Ik wens de meiden het allerbeste en ben trots dat ik heb mogen bijdrage aan het succes wat we afgelopen tijd met elkaar hebben mogen beleven.