Rob Hoekschop in gesprek met: Nick van der Luyt

Spelersprofiel:

Naam: Nick van der Luyt,
Geboren: 30-10-1980
Clubs:
1987-1998: HSC ‘21 jeugd.
1998-2002: HSC’21 2e en 1e (vooral 2e): Res. Hoofdklasse en Hoofdklasse.
2002-2007: RKHVV 1: 1e klasse en Hoofdklasse.
2007-2009: Jonge Kracht 1: 1e klasse.
2009-2013: Rigtersbleek 1: 1e klasse en Hoofdklasse.
2013-2018: Sp Rekken 1: 4e klasse.

Bij HSC’21 speelde ik vooral als rechtsbuiten en vanaf RKHVV vooral in de spits.

Wanneer ben je gestopt en waarom?

Ik ben in 2018 op 37-jarige leeftijd gestopt met het voetballen in het 1e van Sp. Rekken. Helaas was dit toen niet mijn eigen keuze. Er is al genoeg over gezegd en geschreven en dat ligt inmiddels alweer ver achter me. Elk nadeel heeft zijn voordeel en heb dit gelijk omgezet in iets positiefs door bij Joost du Gardijn in de leer te gaan als assistent-trainer bij De Tukkers in Albergen. Op zondag ochtend heb ik nog af en toe een lekker balletje getrapt in Sp. Rekken 3. Vanaf komend seizoen zal ik dat doen in het zaterdag team van Sp. Rekken. Na 2 seizoenen assisteren sta ik komend seizoen voor mijn eerste (gezamenlijke) klus als hoofdtrainer bij Sp. Neede. Een geweldige uitdaging en ik ben trots dat ik bij zo’n mooie club aan de slag mag gaan.

Hoe zou je jezelf als speler omschrijven?

Ik was een speler die absoluut niet tegen zijn verlies kon. Heel fanatiek, een trainingsbeest en wedstrijddier. De trainer kon er van op aan, dat ik er nagenoeg altijd was en gelukkig was ik weinig geblesseerd. Ik ben een echte liefhebber van het spelletje. Ik speelde heel veel op gevoel en vaak met veel vertrouwen, lef en doelgerichtheid. Ik was altijd zeer kritisch op mijn eigen spel. Zeker in mijn jongere jaren was ik een snelle speler en meer een individualist. Naarmate ik ouder werd moest ik het meer van mijn balvastheid hebben als spits en opende ik mijn ogen meer voor mijn teamgenoten, waardoor ik mij ook als teamplayer en captain heb ontwikkeld.

Wat was jouw specialiteit?

In en om de 16 op de goede plek komen, dat noemen ze ook wel ‘het neusje voor de goal’.  Verder was ik kopsterk en had ik het gevoel om op het juiste moment uit de rug van de centrale verdediger weg te lopen.

 

Heb je het maximale eruit gehaald als speler?

Met de kwaliteiten die ik als speler had heb ik absoluut het maximale eruit gehaald. De hoofdklasse was destijds het hoogst haalbare als amateurvoetballer, meer zat er niet in.

Over welke kwaliteiten dient een goede aanvaller te beschikken?

Persoonlijk zie ik graag dat in balbezit aanvallers slim positie kiezen, samenwerking en afstemming met elkaar hebben om tot scoringskansen te komen en zelf bewust zijn van wat je wel en niet kan en daar dan ook naar  gaat handelen in het veld. Als ik het dan even splits qua posities, is het belangrijk voor een spits om als eindpunt mee te kunnen voetballen en dat hij dodelijk is in en om de 16 meter. Voor buitenspelers is het belangrijk om snelheid te hebben, de ruimtes achter de verdediging te benutten, overzicht te hebben met een goede voorzet, maar ook doelgerichtheid en bijsluiten in de 16 als de aanval over de andere zijde gaat.

Wie was jouw lastigste tegenstander?

Ik ben niet zo van namen en er zijn heel veel verschillende tegenstanders geweest die het mij lastig hebben gemaakt. Ik had een hekel aan echte kuitenbijters.

Waar ben je het meest trots op?

Ik ben op veel dingen trots die ik bij de verschillende verenigingen heb gedaan of heb meegemaakt.
Maar als ik dan echt moet kiezen staat op nr 1: het kampioenschap in de 1e klasse in mijn eerste seizoen bij Rigtersbleek met als trainer Eddy Boerhof. Op nr 2: als individu dat ik 3e topscorer van de regio werd in mijn eerste jaar bij Sp. Rekken met 32 doelpunten.

Foto archief: sportfoto-oost

Wat is je mooiste herinnering?

Dat vind ik heel moeilijk. Ik heb bij elke vereniging waar ik gespeeld heb mooie herinneringen die ik koester en die mij hebben gevormd. Een kleine inkijk in de vele herinneringen:

Voor ons kampioensduel met Rigtersbleek gingen we met 8 dubbeldekkerbussen met supporters naar Germania. We verloren de kampioenswedstrijd maar werden toch kampioen. De wisselende emoties, de opluchting, de onwerkelijke terugreis, de open bus die ons opwacht in Enschede waarmee we door de stad gingen, het feest dat daarna los barstte in het Paviljoen, onvergetelijk!

Mijn afscheidswedstrijd in 2018 die, zonder dat ik het wist, door mijn grootste supporter (mijn vader) samen met mijn zusje was georganiseerd. Hierbij waren spelers en trainers van verschillende verenigingen aanwezig, waaronder van HSC’21, Jonge Kracht, Rigtersbleek en Sp. Rekken met wie of waaronder ik gespeeld had. Dat was echt erg bijzonder.

Wat doe je nu en wat zijn je ambities en wensen?

Vanaf komend seizoen ben ik samen met Maarten te Velthuis hoofdtrainer van Sp. Neede.
Een grote wens die voor ons in vervulling is gegaan. Wij zijn goede vrienden en familie van elkaar en hebben heel bewust voor een duo schap gekozen waarbij de verdeling 50/50 is. Wij zijn er namelijk van overtuigd dat als we onze kwaliteiten bundelen, wij elkaar juist versterken en dat dit ten goede komt van de kwaliteit die wij als hoofdtrainers kunnen leveren aan het prestatievoetbal. Onze ambitie is om met deze werkwijze bij Sp. Neede te slagen als hoofdtrainers.

Wat was jouw mooiste herinnering aan een trainer?

Ik heb echt ontzettend veel trainers gehad in de 20 seizoenen dat ik in de senioren voetbalde: 13 trainers om precies te zijn. Ieder met zijn kwaliteiten en bij de een heb ik betere herinneringen als bij de ander. Degene die voor mijn ontwikkeling veruit het belangrijkste is geweest en met wie ik ook een zeer goede band heb is:  Eddy Boerhof. Hij is in totaal zeker 7 seizoenen mijn trainer geweest en vooral aan onze periode bij HSC’21 en Rigtersbleek heb ik hele fijne herinneringen.

Wat was jouw belangrijkste leermoment?

Ik ben van mening dat er niet een belangrijk leermoment kan zijn in het complexe spel voetbal, maar dat dat er meer zijn; naarmate jij jezelf aan het ontwikkelen bent. Ik ben van mening, dat je altijd leert als je de wil hebt en er voor open staat.

Wat is het mooiste sportpark?

Het is altijd heel speciaal en mooi om op het hoofdveld van HSC’21 te spelen. Ook het complex van AGOVV Berg en Bos is erg mooi, evenals het sportpark van FC Winterswijk.

Wat was je mooiste goal?

Ik heb niet specifiek een mooiste goal die ik mij zo kan herinneren maar wel de mooiste reeks goals. Die scoorde ik op 8 december 2013 in de wedstrijd Sp Rekken – GWVV. In die wedstrijd waren wij als team echt helemaal los en rolden we de tegenstander op met 11-0. In de beginfase van de wedstrijd, waarbij ik snel door had dat de tegenstander 1 op 1 speelde achterin, checkte ik voor de zekerheid bij de centrale verdediger van de tegenstander of dit wel handig zou zijn… Voor ons allemaal was het een heerlijke middag met voor mij 6 goals; waarvan er in de 2e helft 4 achter elkaar. Hilarisch was dat ons scorebord niet naar de dubbele cijfers kon. Onvergetelijk….

Wat is jouw advies aan de talenten van nu?

Loop niet weg voor teleurstellingen maar blijf werken en geloven in jezelf, heb vertrouwen in de club waar je speelt want het gras is namelijk niet altijd groener bij een andere club. Geef jezelf de tijd en sta open om te leren van oudere ervaren spelers en je trainers, zodat je jezelf kan blijven ontwikkelen. Je bent nooit uitgeleerd. Leer in de spiegel te kijken en kritisch te zijn op jezelf en verschuil je niet achter anderen.

Welke amateur mag in deze column niet ontbreken?

Mijn voetbalvriend Tom Slotman. Wij hebben in de jeugd van HSC’21 van de F1 tot aan het 2e/ 1e elk seizoen samengespeeld. In 2009 tot en met 2013 opnieuw bij Rigtersbleek. Tom was een geweldige speler en we hebben in die jaren een speciale band met elkaar opgebouwd.

Heb je nog ergens spijt van?

Ik heb nergens spijt van. Wel heb ik een kans op een buitenlands avontuur na intensieve gesprekken uiteindelijk niet gedaan. Na het kampioenschap met Rigtersbleek kon ik in Duitsland gaan voetballen bij Spielvereinigung Vreden 1921. Ik heb dit na veel wikken en wegen niet gedaan, omdat ik bij Rigtersbleek wilde blijven en in de hoofdklasse wilde spelen. Ik heb die keuze toen weloverwogen en met volle verstand gemaakt, spijt kan je het dus absoluut niet noemen, maar soms denk ik weleens “wat voor ervaring had ik daar als speler en mens kunnen opdoen”.

Wat gaan jullie het team als hoofdtrainers meegeven komend seizoen?

Dit is een veelomvattende vraag die niet zo 1-2-3 te beantwoorden is. Om daar toch iets uit te halen is, dat we vooral aan de slag gaan met het uitrollen van onze visie en werkwijze. Met een bredere kijk op trainen en wedstrijden spelen gaan we de groep tools meegeven om ons spelniveau te ontwikkelen en daarmee resultaten te behalen. We trachten een hecht collectief te smeden waarin kwaliteit en creativiteit van elke speler maximaal benut gaat worden. Zodoende willen we bewerkstelligen, dat dat de spelers zich comfortabel en uitgedaagd voelen en daardoor plezier beleven.

Newsoutside Sportverlichting PBSoccer