Spelersprofiel: Andreas David
Geboortedatum: 01-07-1990
Positie: centrale verdediger
Voetbalperiode:
2006 – 2008: Go Ahead Eagles (jeugd)
2008 – 2010: Quick’20
2010 – 2014: Excelsior’31
2014 – 2015: FC Schüttorf 09
2015 – 2017: FC Aramea
Waneer en waarom ben je gestopt?
Ik ben in de zomer van 2017 gestopt, nadat ik eerder dat jaar mijn UEFA C-diploma had behaald en het trainerschap mij steeds meer aansprak. Ik wilde er niet pas na mijn 35e mee beginnen en besloot er eigenlijk direct mee verder te gaan, waarna ik in 2019 ook mijn UEFA B-diploma wist binnen te halen. Wel moet ik bekennen dat ik dit seizoen als hoofdtrainer zelf nog een aantal wedstrijden mee heb gedaan bij het 1e van FC Aramea, maar dat is dan vaak in het geval van nood. De spelers hebben mij onlangs gevraagd of ik niet het hele seizoen mee kan doen, maar dat wil ik als trainer zelf niet.
Wie was als speler jouw voorbeeld?
Ik was altijd een groot fan van Fabio Cannavaro. Een echte leider en bovenal een geweldige centrale verdediger. Één van de weinige verdedigers die in 2006 de Ballon d’Or wist te winnen! Hij bewees met zijn 1.76m dat je niet perse 1.90m hoeft te zijn om een goede centrale verdediger te zijn.
Hoe zou je jezelf als speler omschrijven?
Ik denk dat ik een verdediger was die altijd graag wilde opbouwen en een redelijke trap in de benen had, waarmee ik het spel kon verleggen of medespelers de diepte in kon sturen. Daarnaast was ik, ondanks mijn geringe lengte van 1.72m, fysiek sterk en schuwde ik de duels niet. Vooral de 1-op-1 duels met de aanvallers vond ik altijd geweldig. Ik had als verdediger echter wel graag kopsterker willen zijn, want dat was zeker een verbeterpunt. Amanuel Isa bewees destijds bij Excelsior’31 dat lengte niet het allerbelangrijkste is bij het winnen van kopduels, maar je timing. Hij speelde destijds vlak voor mij op het middenveld en als er een lange bal kwam en je hoorde hem “Manu” roepen, wist je al dat de bal 9 van de 10 keer niet in onze achterste linie zou terechtkomen.
Had jij een specialiteit als speler?
De 1-op-1 duels verdedigend en mijn traptechniek waren wel één van mijn sterkere punten. Daarnaast trapten de meeste tegenstanders gelukkig vaak in mijn schijntrap/kapbeweging, waardoor ik mijn mannetje kon passeren en van afstand kon uithalen, haha.
Waar ben je het meest trots op?
Poeh, dat zijn wel meerdere momenten geweest. Dat ik bijvoorbeeld in 2009 als speler van Quick’20 werd verkozen tot beste amateurvoetballer van de regio, is wel iets waar ik trots op ben. Vooral omdat ik toen nog 18 jaar was en twee geweldige voetballers als Robert Wilens (HSC’21) en onze aanvoerder Tim Engbers achter mij hield. Dat had ik natuurlijk niet verwacht!
Ook het moment dat ik te horen kreeg dat ik de eerste voetballer was die 100 Topklasse-wedstrijden achter z’n naam had staan, was uiteraard speciaal. Verder ben ik trots dat ik aanvoerder mocht zijn van de Arameans Suryoye op het ConIFA World Cup 2014 gehouden in Östersund (Zweden). Ook Marco Aydin en Gaby Jallo (Willem II) deden vanuit Nederland mee. We eindigen uiteindelijk op plek 3.
Heb je alles eruit gehaald als voetballer?
Dat vind ik wel. Ik kom namelijk uit een voetbalgezin en daar ging het thuis 24/7 alleen maar over voetbal. Ik heb één zus en die vond dat niet altijd even leuk, haha. Ik heb altijd hard gewerkt om hogerop te komen. Uiteindelijk wist ik het profvoetbal net niet te halen, maar mijn broertje gelukkig wel en daar was ik als broer ook erg trots op. Ik heb meerdere jaren op topamateurniveau gespeeld tegen mooie tegenstanders op prachtige sportparken, dus ik mag niet klagen.
Wat is jouw mooiste herinnering?
Dat was absoluut Spakenburg uit in 2013. Toevallig heb ik die knotsgekke slotfase onlangs nog teruggekeken op Youtube. Het was een belangrijke wedstrijd voor beide ploegen, want wij stonden net boven Spakenburg en beide ploegen wilden nacompetitie ontlopen. Vanaf minuut 30 stond er een 1-1 stand op het scorebord, totdat Spakenburg in de 86e minuut op een 2-1 voorsprong kwam. Vanaf dat moment ging Spakenburg het natuurlijk rustig aan doen. In de 89e minuut wist hun spits Ignacio dat hij eruit zou gaan en ging bewust aan de andere kant van het veld staan om vervolgens sjokkend het veld te verlaten. Nadat hij eindelijk buiten de lijnen stond, mochten we het spel hervatten. John Lubbers gaf direct een lange bal op spits Robert Wilens die de bal doorkopte op de ingelopen Cenk Uguz die in de 90e minuut de belangrijke gelijkmaker binnenschoot. Op zich was een gelijkspel nog prima, want zo hielden we Spakenburg onder ons. Totdat we in de 93e minuut een vrije trap kregen aan de rand van het strafschopgebied. Normaal een plek voor een linkspoot dus kwam Dylan Vosskuhler naast mij staan. Amanuel Isa riep echter dat ik de bal bij de 2e paal moest voorgeven. Dat deed ik dus en Isa bezorgde ons met een snoekduik de super belangrijke 3 punten! Op dat Youtube-filmpje kon je ook zien dat de supporters van IJsselmeervogels achter de goal stonden te juichen. Zij hoopten natuurlijk dat rivaal Spakenburg zou degraderen, wat uiteindelijk ook gebeurde.
Hoe beviel jou het voetballen in Duitsland?
Ik heb een mooie tijd gehad bij FC Schüttorf 09! Het gaat er in Duitsland anders aan toe ten opzichte van Nederland. Daar ligt de focus voornamelijk op het fysieke en conditionele, terwijl we in Nederland heel erg de nadruk leggen op het voetbaltechnische- en tactische gedeelte. Het kwam regelmatig voor dat we op de maandag of dinsdag een bosloop van 12km moesten rennen met een hartslagmeter om. In Duitsland merkte ik pas echt dat de Duitsers nooit opgeven. Ook al staan ze in de 88e minuut met 2-0 achter, alsnog bleven ze maar gaan tot het laatste fluitsignaal. Ook het high-five geven aan elke speler bij het betreden van de kleedkamer vond ik erg speciaal. Dat is kennelijk een gewoonte bij de meeste clubs in Duitsland.
Wat doe je nu en wat zijn je ambities/wensen?
Ik ben momenteel hoofdtrainer bij FC Aramea. We hebben een mooiIk en sterk elftal staan en gaan dit seizoen voor minimaal een periodetitel, wat ook zeker haalbaar is. Verder heb ik uiteraard de ambitie om hoofdtrainer te worden op een hoger niveau en hoop ik op termijn ook mijn UEFA A-diploma te behalen.
Welke amateur mag in deze column niet ontbreken en waarom niet?
Ik heb in al die jaren met zoveel geweldige voetballers in één team samen mogen spelen. Ik vind het daarom echt lastig om één specifieke speler eruit te pikken.
Mooiste herinnering aan een trainer?
Wat was je mooiste sportpark?
Hier in het oosten absoluut Excelsior’31. Als je er binnenkomt, zie je het hoofdveld daar beneden liggen, prachtig. Vooral na de renovatie van de tribune, met de kleedkamers eronder en een businessruimte erboven, maakte het alleen maar mooier.
Verder vind ik de sportparken van Spakenburg en IJsselmeervogels ook erg mooi. Liggen vlak naast elkaar.
Wat was je mooiste goal?
Ik heb wel eens gezegd dat mijn afstandsschot tegen Heracles Almelo in de KNVB-beker de mooiste goal was die ik had gemaakt, maar toevallig heb ik twee maanden geleden meegedaan met het 1e van FC Aramea en maakte ik vlak voor rust eigenlijk een soortgelijke goal. Voor mij was dit mijn mooiste goal, ook al vonden de anderen die tegen Heracles mooier, haha.
Wat is het grootste verschil tussen het voetbal in jouw tijd en de huidige generatie?
De huidige generatie is tegenwoordig helaas ook met hele andere dingen bezig. Tot 15 jaar geleden waren we met z’n allen non-stop met voetbal bezig. Overal zag je kinderen voetballen. Op het schoolpleintje, in de zaal of in het park. Gelukkig zie ik nog genoeg jeugd hetzelfde doen hoor, maar helaas niet zoveel als vroeger. Ik kom 17 en 18-jarige talenten tegen en als ik ze vraag waar ze momenteel voetballen, antwoorden ze dat ze gestopt zijn, omdat ze weinig tijd hebben, liever gaan fitnessen/kickboksen of dat ze geen zin meer hebben. Zo jammer! Ze hoeven geen profvoetballer te worden, maar blijf lekker doen waar je zo goed in bent en probeer elkaar te motiveren! Social Media heeft hier helaas ook een negatieve rol in gespeeld.
Wat is jouw advies aan de talenten van nu?
Zorg ervoor dat je je best blijft doen op school, goed naar je ouders blijft luisteren en gretig blijft om je doel te bereiken. Laat je niet afleiden door negatieve invloeden. Blijf hard werken en in jezelf investeren. Ook ouders spelen hierin een belangrijke rol. Geef je kind voldoende aandacht en vraag ze regelmatig hoe het met ze gaat. En ga naar hun trainingen en wedstrijden kijken, want geloof me, dat vinden de kinderen geweldig en dat geeft ze extra motivatie!
Heb je ergens spijt van?
Ja en nee. Soms denk ik wel eens dat ik misschien op een te jonge leeftijd ben gestopt en dat ik nog wel paar jaar op niveau had moeten blijven voetballen. Maar aan de andere kant heb ik daardoor ook een geweldige promotie meegemaakt bij FC Aramea en heb ik mij in de afgelopen jaren al kunnen focussen op het trainerschap.
Wil je nog iets kwijt?
Ik wil jou bedanken dat je mij hiervoor hebt benaderd. Mooi ook om de interviews van anderen te lezen. Goed bezig en succes verder!
