En opeens zit het erop. Als een soort van doffe klap vanuit het niets, kwam er zondagmiddag in Elst een einde aan het seizoen van het eerste elftal. Onder de rook van Arnhem ‘vergat’ Bon Boys zichzelf te belonen voor een prima debuutjaar in de tweede klasse. Toen de eerste teleurstelling was weggestopt, daalde het applaus van de wederom massaal meegereisde Veldmaatse aanhang van de tribune. En ook bij thuiskomst werd de selectie van Berthil ter Avest bedankt voor een prachtig seizoen.
Derde in de competitie en de nacompetitie gehaald: op voorhand zou bijna iedereen daar bijna blind voor hebben getekend. Maar zondagmiddag meteen na afloop schoten de gevoelens uiteraard nog alle kanten op. En overheerste in eerste instantie de teleurstelling, omdat Bon Boys onnodig was uitgeschakeld. ,,Wij bepaalden de wedstrijd”, zei trainer Berthil ter Avest geen woord teveel. De ploeg was voetballend heer en meester en kreeg ook veruit de meeste kansen. De ploeg viel met man en macht aan, had zo’n beetje 75 procent balbezit, maar het laatste beslissende tikje werd niet gegeven.
Vanaf de eerste minuut was het duel, met als inzet een plekje in de eerste klasse, een botsing van stijlen. Spero leunde vooral op fysieke kracht, compact spelen en speculerend op de lange bal. Bon Boys zette daar het voetballende vermogen tegenover, via het middenveld naar voren. Hoewel de eerste kans voor de thuisploeg was, domineerde Bon Boys het grootste gedeelte van de eerste helft. Tegelijkertijd was het telkens oppassen voor de lange ballen op de gevaarlijke spitsen. Eén zo’n moment werd Bon Boys halverwege de eerste helft fataal. Weer kwam de diepe bal van achteruit en dit keer was die strijdwijze succesvol: 1-0.
Na rust was het eenrichtingsverkeer. Spero kreeg nog een goede mogelijkheid na een uitbraak, maar daar stonden tig van kansen van Bon Boys tegenover. Tot twee keer toe werd een bal van de lijn gehaald. Spero piepte en kraakte, de ene na de andere viel om met kramp, maar de onverzettelijke thuisploeg brak niet en haalde op het tandvlees de eindstreep. Natuurlijk had er door de drinkpauze en het vele tijdrekken van Spero nog minimaal vijf minuten bijgeteld moeten worden, maar toen de eerste emotie was weggezakt daalde toch ook de trots in. Het seizoen ‘17/’18 was een mooi seizoen, waarin het eerste elftal de achterban opnieuw wist te verleiden. Het was het seizoen van de prachtige duels tegen SDC’12, Achilles’12 en de negenklapper tegen Victoria. Het was het seizoen waarin Bon Boys voor het eerst in de historie het tweedeklasser schap prolongeerde en overwinterde in het bekertoernooi. Met als absolute hoogtepunt de sensationele zege op een van de topclubs in de regio, zoals op de kersverse hoofdklasser SVZW.
Foto: Rolf Hensel
