Rob Hoekschop in gesprek met: Edwin van Eerten

Spelersprofiel:

Naam: Edwin van Eerten

Geboren: 26-06-1972

Spelersloopbaan:

1991-1995 V.V. Glanerbrug + Zaal Léntrcote en Ribaro Aquaquick

1995-2000 De Tubanters + Zaal LZV

2000-2006 Sportclub Enschede

2006-2010 V.V. Glanerbrug

2010-2012 ATC’65 (assistent trainer van Joost du Gardijn (foto) 40 wedstrijden gespeeld)

Ik heb op verschillende posities bij verschillende clubs gespeeld. Ben begonnen bij V.V. Glanerbrug op het middenveld (links en centraal).

foto archief: sportfoto-oost.nl

Voetballoopbaan:

Na een aantal kampioenschappen en degradaties bij Glanerbrug kon ik kiezen tussen Quick, HSC’21, Sportclub Enschede en De Tubanters. Ik heb toen gekozen voor de Tubanters , omdat de stap van Glanerbrug naar Tubanters er een was van de 5e klasse naar de 2e klasse was en Wim Adolfsen een goed verhaal had met wat hij met mij van plan was. De andere clubs speelden hoofdklasse en die stap was voor mij te groot. Daarbij wou ik ook blijven zaalvoetballen.

Na een zaal bekerwedstrijd Ribaro-Aquaquick tegen LZV Lichtenvoorde werd ik benaderd om bij LZV te komen spelen in de 1e divisie. LZV had inmiddels 4 Brazilianen ingevlogen en we moesten het 1e jaar kampioen worden. Dat lukte en we gingen dus de eredivisie in. We hebben het 1e jaar zwaar gehad in deze klasse en moesten de laatste wedstrijd tegen Bunga Melatti spelen. Deze wedstrijd moest gewonnen worden wat betekende lijfsbehoud voor ons en degradatie voor Bunga Melatti.

Bij gelijkspel of verlies betekende dus dat we degradeerden. Wat een wedstrijd en een hoofdrol pakte ik. LZV en ook Bunga scoorden veel in de competitie , maar die wedstrijd was vol stress want we mochten niet in het mes lopen van de tegenstander en niets weggeven. We kwamen achter met 1-0 en de volle tribunes in de sporthal maakten een herrie zoals ik niet vaak gehoord had. Gelukkig maakten we snel de 1-1 en met nog 30 seconden op de klok maakte Hankie Leatemia (zaalvoetbal oranje international op dat moment) een overtreding op mij en moest voor 2 minuten aan de kant. Op dit moment stonden we dus op degraderen. Ik kreeg na de genomen vrij trap de bal en passeerde vanaf rechts een speler en vlamde een kogel richting doel van de tegenstander en deze verdween keihard in de kruising 1-2.

De kolkende zaal van even daarvoor was oorverdovend stil , maar uit een hoekje van de zaal klonk toch gejuich van zo’n 50 meegereisde LZV fans. Lijfsbehoud en dus nog een jaar eredivisie. Mooie wedstrijden gespeeld en bijna opgenomen in de oranje selectie voor een toernooi in Brazilië (mijn trainer zei dat de bondscoach op de tribune voor me zat en ik raakte geen bal).

Na de Tubanters ben ik naar Sportclub Enschede gegaan en heb daar onder Freek van Oenen links op het middenveld gestaan, toen Paul Krabbe kwam stond ik samen met Robbert Weegerink als blok voor de verdediging met schuin voor ons lopende middenvelders (wat een team was dat). We wisten precies waar iedereen toe in staat was en hoe we bijna elke tegenstander onze wil konden opleggen.

Na Sportclub ben ik terug gegaan naar V.V. Glanerbrug om mijn laatste jaartjes uit te voetballen en stond laatste man samen met Gerben “beest” Nijhuis. We promoveerden binnen 4 jaar van de 5e naar 2e klasse. Dat was voor mij het moment om de jeugd te laten doorstromen en ik met mijn trainers opleiding gestart ben. Na 1 jaar V. V. Glanerbrug 2 ben ik gevraagd om bij ATC’65 Joost du Gardijn te assisteren. Dat werden 2 jaar assistent-trainer speler. Wat een mooie club en een fantastische groep. Ik kende 1 speler (Tim Slotboom) , maar werd direct als een familielid in de groep opgenomen.

Inmiddels was ik 40 jaar en vond het mooi geweest en wilde een eigen team gaan trainen, dat werd Vogido het 2e elftal. Wat een leuke tijd hebben we samen gehad. Na 3 seizoenen was het tijd voor een nieuwe uitdagingen en ben ik gestart met de cursus UEFA B. Diploma behaald en ik werd benaderd door Sportclub Rekken voor mijn 1e klus als hoofdtrainer. Door verschil van inzichten en uiteraard de stand op de ranglijst werd dit een korte klus. Inmiddels ben ik weer trainer van Vogido het 2e elftal en zijn er nog spelers van mijn 1e periode en nieuwe aanwas vanuit de jeugd (heerlijk om mee te werken).

Waar ben je het meest trots op?

Dat is, dat ik me altijd van een positieve kant heb laten zien; op en om het voetbalveld. Er was eens iemand die zei: voetbal is oorlog en dat is misschien ook wel mijn makke geweest. Ik was geen absolute winnaar die “over lijken” ging. Uiteraard wilde ik zoveel mogelijk wedstrijdjes op de trainingen en in de competitie winnen, maar als een tegenstander beter was dan was dat zo. Slechts 1 keer een rode kaart gehad bij Sportclub Enschede, maar toen werden we ook op een vreselijke manier uitgedaagd en daar heb ik nu nog soms spijt van.

Ook ben ik trots op de mooie momenten die ik heb mogen meemaken met enorm veel leuke gasten om me heen. Veel kampioenschappen gevierd, enorm veel wedstrijden gewonnen, maar ook degradaties meegemaakt en ben er altijd sterker uitgekomen. De wedstrijden met Tubanters tegen Newcastle United, F.C.Twente, Schalke 04, etc. waren ook heel bijzonder. Met V.V. Glanerbrug tegen Athletic de Bilbao, de bekerfinale tegen Achilles’29 uit Groesbeek en de 1e ronde Amstelcup tegen IJsselmeervogels.

Heb je alles er uitgehaald als voetballer?

Dan zeg ik zeker ja. Ik heb naar mijn mogelijkheden gespeeld en hele mooie wedstrijden gespeeld in alle amateurklassen. 6e t/m 1e klasse gespeeld en daar ook kampioen in geworden. Hoofdklasse gespeeld maar niet om de prijzen meegedaan en met de zaal ook verschillende klassen gespeeld met kampioenschappen en geen kampioen in de eredivisie. Dus met meer winnaarsmentaliteit had ik misschien een kans bij een BVO? Ik weet het niet en ik kan me er ook niets bij voorstellen. Dat wat ik gedaan heb en gepresteerd heb geeft mij een meer dan voldaan gevoel.

Op dit moment ben ik trainer van Vogido het 2e elftal. Mijn ambities zijn op termijn een 1e elftal te trainen. Over welk termijn ik het hier heb, dat is afhankelijk van de clubs die vrij komen en of het past in het plaatje wat ik voor ogen heb.

Aan welke trainer bewaar je de mooiste herinneringen?

Daar kan ik kort over zijn: Ik heb alle soorten trainers gehad met hun eigen verschillende stijlen. Daar steekt er voor mij niet echt 1 echt bovenuit , want dan doe ik mensen tekort. Iedere trainer heeft op zijn manier mij wat bijgebracht waardoor ik een betere speler werd. De ene is wat tactischer (Paul Krabbe, foto)), de andere wat menselijker (Rob Snijders), de ene een motivator (Gerard Bos) en de andere een binder (Wim Adolfsen), zelfs een laptop-trainer (Joost de Gardijn), maar ook Rob Poell , Brian Madho, Frans Koolhoven, Henk Middelhof mogen niet ontbreken. Voor mij stuk voor stuk trainers waarbij ik het goed kon vinden in hun manier van trainen. Ik hoop dat ik bij mijn groep die ik train van alles een beetje heb, waardoor de spelers elke dag iets beter worden , maar vooral met veel enthousiasme en plezier de trainingen en wedstrijden beleven.

Foto archief: sportfoto-oost.nl

Wat is je mooiste sportpark?

Het mooiste sportpark is voor mij in Oldenzaal bij de club Berghuizen. Daar speelde ik mijn eerste senioren wedstrijd en op de heuvel met veel toeschouwers is me altijd bijgebleven dat de kleedkamers schoon waren, de kantine zag er strak uit, het veld was knalgroen (het leek wel een biljartlaken), de doelpalen hagelwit , de lijnen kaarsrecht, er lag geen snippertje papier op de grond en alle mensen waren vrolijk en blij op een mooie zonnige dag.

Wat was je mooiste goal?

Ik kan me geen mooiste goal herinneren. Omdat ik veel op het middenveld gespeeld heb en voor en achter was, scoorde ik regelmatig en daar zaten ook vast wel hele mooie bij, maar om nu 1 te noemen. Bijzonder was wel een doelpunt bij Tubanters , maar de tegenstander weet ik niet meer. Er was een hoekschop vanaf rechts en de voorzet was niet goed. De bal kwam halfhoog op de 16 meter en met een frustratie poging om de bal met rechts richting doel te krijgen raakte ik hem per ongeluk goed en schoot de bal hoog in de bovenhoek. Er kwamen even wat spelers langs om mijn rechterschoen te poetsen, want die had ik alleen maar voor het lopen aan (wat een geluksgoal).

Ben je liever speler of trainer?

Uiteraard en ik denk dat dat voor de meeste spelers geldt , dan ben je en blijf je altijd het liefst speler. Actief bezig zijn met je lijf en je individuele ontwikkeling, maar er komt een moment dat je kiest voor een trainerscarrière en dan zal het spelen naar de achtergrond verdwijnen, maar iedereen die het nog kan of als het nog mogelijk is zal als trainer ook nog wel even mee willen doen met de eindpartij.

Wat is jouw advies aan de talenten van nu?

Mijn advies aan spelers en talenten. Kijk naar wedstrijden op TV , maar probeer niet de spelers op TV te zijn. Train meer de dingen die je nog niet goed beheerst , dan de dingen die je al heel goed kunt. Het is belangrijker een complete voetballer te zijn , dan dat je alleen maar goed kunt passen.