Ze is nog maar zeventien jaar, maar wordt nu al binnen Jolly Jumpers uit Tubbergen als één van de grootste toppers beschouwd die de vereniging ooit heeft voortgebracht. Maar zelf is Jade Brughuis de nuchterheid zelve, of toch niet Jade?
Ja, ik denk dat je niet snel van mij zult horen dat ik één van de grootste toppers ben. Ik weet dat ik een wel een beetje kan basketballen, anders had ik nu niet in dames 1 in de eredivisie gespeeld maar dat geldt voor iedereen in ons team!
Zeventien jaar, dan ben je al vroeg met het basketbal “virus” besmet.
Ja, ik ben op een jonge leeftijd begonnen met basketbal. Ik denk dat ik 6 jaar was toen ik aansloot bij de mini’s.
Maar vertel eerst eens even wie Jade Brughuis is en wat ze naast het basketballen zoal doet.
Ik ben Jade, 17 jaar en woon in Tubbergen. Naast dat ik zelf basketbal, geef ik op de zaterdag training aan de Kidsclub met 3 andere meiden. Verder ben ik dit jaar begonnen aan mijn studie, ik doe de leraren opleiding Lichamelijke Opvoeding.
Op welke manier, of door wie, raakte je bij het basketballen betrokken?
Mijn moeder heeft vroeger altijd gebasketbald en mijn zus ging ook basketballen. Ik ging altijd mee kijken en al snel wist ik dat ik dat ook wilde.
Bij de allerkleinsten begonnen?
Jazeker, ik ben begonnen bij de allerkleinsten. Daar begonnen met ‘spelletjes’ en vervolgens doorgestroomd richting het echte basketbal.
Wanneer maakte je de sprong naar het eerste van Jolly Jumpers?
Ik speelde twee seizoenen terug in de U20, speelde daar een goed seizoen en heb veel geleerd. Vervolgens kreeg ik de vraag of ik wilde uitkomen in het eerste, dat vond ik een lastige keuze omdat ik toen nog maar 15 was. Ik heb er goed over nagedacht, veel gepraat met zowel mijn ouders als teamgenoten en had toen al snel de keuze gemaakt om naar het eerste te gaan. Ik ben blij dat ik de keuze gemaakt heb.
Geen last van plankenkoorts gehad?
Ik vond het in het begin wel spannend hoor, ik als 15-jarige tussen al die meiden. Maar ze vingen mij gelijk goed op en voelde me al snel op mijn gemak in het team.
De reden was dacht ik het grote aantal blessures. Maar zelf raakte je ook al snel geblesseerd.
Ja, we hebben afgelopen seizoen veel te maken gehad met blessures in het team. Ook ik was de ‘gelukkige’. Ik had al dikke 2 jaar lang last van mijn knie, het ging elke keer een beetje op en af maar opgeven kende ik niet. Totdat het seizoen plotseling ten einde kwam door Corona en ik met een teamgenoot ben meegegaan naar haar fysio. Ik kreeg gelijk te horen dat ik moest stoppen met sporten en het herstel wel 3 maanden ging duren. Dan zak je toch wel even door de grond en baal je dat je niet eerder gestopt bent.
Ging de therapie voorspoedig?
Ik had al snel de teleurstelling omgezet en had er het volste vertrouwen in. Ik merkte al snel dat er verbetering kwam en daar haalde ik mijn kracht uit. Toch is het soms wel moeilijk geweest om alle meiden te zien trainen terwijl ik zelf aan de kant zat maar ik vond dat ik er wel gewoon voor het team moest zijn.
Ergens wel gehoopt dat ik wat eerder weer op het veld kon staan, maar dat was niet anders.
Net op tijd klaar voor het openingsduel afgelopen zaterdag tegen Lions?
Ja, na 7 maand geen wedstrijd gespeeld te hebben eindelijk weer op het veld gestaan en een paar minuten mogen maken.
En, hoe ging het niet alleen met jezelf maar ook qua resultaat?
Ik vond het nog wel wennen hoor, het gaat allemaal nog niet zoals het zou moeten maar het begin is er. Ik denk dat wij ons als team tekort hebben gedaan en we meer uit deze wedstrijd hadden kunnen halen.
Foto: Herman Zandhuis
Spelen zonder publiek leek mij geen pretje?
Nee dat klopt, ik denk dat wij heel veel energie halen uit ons publiek en dat moesten we nu zelf doen. Maar we moeten het zo zien, iedereen heeft het en we kunnen/mogen in ieder geval nog basketballen.
Wat is jouw geliefde plek in het team?
Het liefst speel ik op de 2, ik denk ook dat ik daar het beste mee uit de voeten kan.
Ben jij iemand die het team uit het dal kan trekken?
Ik denk dat ik in dat opzicht nog veel moet en kan leren, ik ben zelf ook iemand die m’n kop laat hangen als het niet goed gaat.
Ben jij een scorend type/afmaker of een spelverdeelster?
Ik denk dat ik beide wel ben.
Worden de statistieken na afloop nog besproken en hoe ga jij met je eigen rapport om?
Vaak kijken we wel samen naar de statistieken, maar dan niet persoonsgericht maar dingen die voor het gehele team gelden. Zelf kijk ik vaak naar de dingen die beter kunnen.
Hoe vaak trainen jullie?
Wij hebben 3 teamtrainingen en 2 krachttrainingen.
Te combineren met misschien school of andere zaken?
Tot nu toe is het nog wel te combineren met school, dit komt ook omdat ik niet zoveel naar school mag i.v.m. Corona. Ik heb wel een topsportregeling op school dus over het algemeen moet het goed komen.
Hebben jullie als team voor dit seizoen al een einddoel gesteld?
Final Four halen en wie weet meedoen om de prijzen.
Hoe zijn jullie met het corona virus omgegaan?
In het begin konden we gewoon nog trainen omdat er toen nog niet zoveel bekend was maar toen de maatregelen kwamen is alles gelijk stopgezet. Na mate de maatregelen soepeler werden konden we weer trainen zonder contact, dit hebben wij buiten opgepakt. Op 1 juli zijn wij weer de zaal ingegaan.
Ook nationaal bleef je niet onopgemerkt. Hoe was het spelen in Oranje onder de zestien. Veel bijgeleerd?
Het was een hele ervaring om een EK te mogen spelen. Het spande er nog om of ik mee kon omdat ik op een training mijn knie verdraaid had en ik daar eerst van moest herstellen. Uiteindelijk heb ik het gered en ik ben super blij en trots dat ik dit heb mogen meemaken.
En internationaal. Spelen voor een college team?
Ik heb wel een aantal berichten gekregen met de vraag of ik wilde komen spelen voor een college team. Het lijkt mij super gaaf, alleen vind ik dat ik nog (te) jong ben en ik hier in Tubbergen niks mis.
En het grote Oranje?
Dromen doe je altijd, maar dat is niet mijn doel voor nu. Ik hoop nu veel te leren en dan hopelijk weer geselecteerd worden voor het Nederlands Team U18 en weer een EK te mogen spelen.
Wie zijn je grootste fans?
Mijn familie! Mijn ouders zijn er altijd en mijn broertje/zus zullen er ook altijd zijn als ze kunnen. Verder zijn mijn opa/oma, tantes/ooms, nichtjes en neefjes er ook als ze kunnen.
Nooit aan andere sporten gedaan?
Nee, altijd gebasketbald. Zo af en toe wel meegedaan met schooltoernooien van handbal en voetbal, maar nooit als sport gehad.
Wat is je ultieme wens?
Voor nu is dat wel echt dat wij mogen blijven basketballen in deze rare tijd en dat zo snel mogelijk het publiek weer aanwezig mag zijn.
Foto’s: sportfoto-oost.nl
