Ze besloot in 2020 al in een vroeg stadium om de Dakar 2021 niet te rijden, maar tot ieders verrassing wint zij enkele weken geleden wel de Baja 2021 in Dubai bij de vrouwen. Ook voor jezelf Mirjam Pol?
Of je wint weet je natuurlijk nooit en in dit geval kende ik de overige dames ook nog niet. Wij rijden lang niet allemaal dezelfde wedstrijden dus sta je aan de start en moet je er onderweg maar achter zien te komen wie het sterkste is. Maar ook al is dit niet een discipline die in mijn straatje ligt, ik kan natuurlijk wel motorrijden. En dan is het een kwestie van de juiste tactiek vinden, daaraan aanpassen en gas erop.
Achteraf misschien toch een beetje spijt dat je Dakar 2021 hebt laten schieten?
Nee dat was niet mijn keuze, ik had graag gereden, maar wat niet gaat dat gaat niet.
Waarom besloot je om Dakar 2021 niet te rijden. Toch corona?
Nee dat had niets met Corona te maken, de financiën waren er niet. Wie denkt dat ik materialen krijg of door een team gevraagd wordt zit er heel ver naast. Er zijn slechts een paar fabrieksrijders en de rest moet zelf geld meebrengen.
Ik moet voor mijn eigen budget en sponsoren zorgen waarna ik mij kan inschrijven, een motor kan kopen, service in kan kopen, banden, onderdelen, vliegticket, zendtijd bij RTL, enzovoorts. Daarom stond ik afgelopen januari niet aan de start. En ja, het is wel eens frustrerend wanneer je er alles voor doet en laat en weet dat je de nummer één of twee van de wereld bent maar niet aan de start kunt verschijnen omdat je geen budget hebt.
Maar wie is eigenlijk Mirjam Pol, die op haar geboortekaartje al een motorfiets had staan?
Tsja, wat zeg je dan over jezelf? Ik ben 37, afgestudeerd aan de Academie voor Lichamelijke opvoeding in Groningen (ALO) en breed geïnteresseerd in bijna alles wat met sport te maken heeft. Ik ben het typetje; eerst denken, dan doen. Maar wanneer er over nagedacht is, ben ik ook van het ‘ga ervoor’. Lukt het? Mooi. Lukt het niet? Dan heb je het in ieder geval geprobeerd. Ik geloof er heilig in dat wanneer je iets echt graag wilt en je ook bereid bent ergens 100% voor te gaan, je ook een heel eind komt. En natuurlijk gaat het ook wel eens mis, we zijn en blijven mensen, verre van perfect.
Terug naar Baja 2021. Wat is dit voor een rally?
Dit is geen rally. Je noemt iets een rally wanneer het evenement om navigatie draait en vijf dagen of langer duurt. Wanneer het evenement vier dagen of korter is dan is het een Baja. Je zou het dus een soort van ‘sprint rally’ kunnen noemen. Omdat het maar om een paar dagen gaat moet je gelijk alles geven in tegenstelling tot een rally waarbij je toch de eerste week vaak nog iets inhoud omdat je weet dat er nog een hele tweede week achteraankomt en je die reserves best nog wel eens nodig zou kunnen hebben.
Je gaf zelf al aan dat vanaf het begin het tempo al hoog lag en jij eigenlijk een “dieseltje” bent die laat op gang komt.
Dat klopt, fysiek ben ik meer een duursporter dan een sprinter en zeker wanneer je Dakar gewend bent hou je altijd iets in om toch een kleine ‘reserves’ te behouden voor het geval het misgaat en je deze nodig zou kunnen hebben. In Dakar gebeurt altijd wat, van verdwalen tot valpartijen tot technische malheur. Daar ben je er nooit ‘bijna’. Dus het is niet alleen een fysieke kwestie, maar ook een mentale. Je moet voluit durven te gaan en erop vertrouwen dat het goed komt.
Je gaf ook aan dat er vanaf het begin gesprint wordt. Weer iets bijgeleerd?
Zeker, maar vooral in de twee dagen voorafgaand aan het evenement. Aangezien het voor mij al meer dan een jaar geleden was dat ik in de duinen gereden had en ik op een huurmotor aan het evenement deel zou nemen had ik voor de Baja nog twee trainingsdagen ingepland. Dag één ben ik met de winnaar van 2017 op pad geweest en dag twee voegden zich daar nog een andere podiumfinisher en een oud-wereldkampioen aan toe. Geen slecht gezelschap al zeg ik het zelf. En heel leerzaam natuurlijk. Dat zijn de dagen waarop je oren en ogen open moet houden. Rijlijnen afkijken, vragen stellen over het verloop van de wedstrijd, de navigatie, enzovoorts.
Je hebt de Baja uitgereden zonder penalty’s en werd daardoor ook nog tiende in het algemeen klassement. Dat moet een dubbele voldoening geven?
Die tiende plek gaf zeker voldoening want die mannen vooraan stonden echt niet stil. Ik had mijzelf vooraf ergens rond een vijftiende positie ingeschat. Met een plek in de top vijftien dacht ik mij bij ‘the best of the rest’ te scharen. De top tien daar is echt snel, zij hebben ervaring met dit soort wedstrijden en kennen het terrein. En wonen ze niet in Dubai, dan wel in een andere woestijn. Met mijn tiende plek mocht ik nog net voor ‘the best of the rest’ met ‘the best’ mee…
Zijn er nog meer verschillen aan te wijzen tussen Dakar en Baja?
Ja genoeg, maar dat zijn veelal kleine reglementaire zaken. De twee grootste verschillen zijn de motor en de navigatie. De tankstops bij een Baja liggen dichter bij elkaar waardoor je dus niet met een grote zware rallymotor hoeft te rijden. Een lichtere en wendbaardere ‘enduromotor’ volstaat. Deze kost minder energie qua rijden en is voor dit terrein en deze omstandigheden dus ook geschikter/sneller. En de navigatie was heel anders. In Dakar rij je echt op roadbook en hier in Dubai op het pijltje van de GPS.
Hoe gingen jullie met Covid-19 om?
Volgens de voorgeschreven protocollen. Eigenlijk hetzelfde zoals wij er hier in Nederland ook mee omgaan; afstand houden, groepsvorming voorkomen, regelmatig handen wassen, mondkapjes, enzovoorts.
Elke dag testen en leven in een bubbel?
Er was geen sprake van een echte bubbel. Wel was het zo dat alleen de deelnemers en assistentie het bivak in mochten en alleen met een negatieve PCR-test niet ouder dan 48 uur. Ikzelf ben hier in Nederland voor vertrek, daar om de twee dagen en voor mijn terugreis getest. En los van al dat testen is het belangrijkste volgens mij hoe je er zelf instaat en mee om gaat. Ons grootste voordeel is dat wij geen contactsport beoefenen en onze sport zich buiten afspeelt.
En verder is het vooral gezond verstand gebruiken. Ik wil het zelf niet oplopen en ik wil het ook een ander niet aandoen. Ik kom daar voor mijn wedstrijd en ondanks dat alles daar gewoon open is ben ik niet in Dubai zelf geweest. Ik zat in een hotel aan de rand van Dubai, dicht bij de wedstrijd locatie, heb iedere avond eten op mijn kamer laten komen en verder ieder onnodig contact vermeden. En zo had ik mijn dagen ook ingepland. Aankomst, trainen, één dag rust, keuring, wedstrijd en weer naar huis.
Heb je nog verdere plannen voor 2021?
Genoeg. Alles wat ik doe, doe ik voor Dakar 2022. En iedere World Cup Baja die ik mee kan pikken is er één. Ik kan ze niet allemaal rijden, maar ik hoop aan het eind van het jaar voor de WK titel te kunnen strijden. Ik ben het seizoen in ieder geval goed begonnen door de eerste Baja in Dubai te winnen.
Kun je ondanks corona wel voldoende trainen?
Niet zoals wij gewend zijn natuurlijk, maar je moet er wat van maken. In Nederland zijn mijn motortrainingen in de winter sowieso al minder met name door onze natte winterperiode. Veel trainingscircuits sluiten dan hun deuren omdat de baanconditie gewoon te slecht is. Maar fysiek kun je altijd trainen. Hardlopen, fietsen, zwemmen, kracht en core-training, voor dat alles heb je geen motorcrossbaan of dure fitnessapparatuur nodig. Een beetje kennis van je eigen lichaam en trainingsleer helpt natuurlijk wel. En dat zit bij mij wel goed met mijn ALO-achtergrond.
Toch even terug naar het prille begin. Wanneer zat je voor het eerst op een motorfiets?
Waarschijnlijk als baby al wel, op schoot bij de één of ander, maar vanaf mijn vierde had ik het stuur zelf in handen.
En in competitieverband?
Volgens mij moet je nu minimaal zes jaar oud zijn, maar volgens mij maakte dat toen nog niet zoveel uit. Ik denk vanaf een jaar of vijf.
Wie was jouw grote stimulator?
M.b.t. het motorrijden, dat zit bij ons in de familie. Ik heb nooit gehoeven en ook veel andere sporten beoefend, maar het motorrijden gaf mij toch de meeste voldoening. Kijkend naar de jonge leeftijd waarop ik begonnen ben denk ik toch wel dat mijn vader, moeder en broer daar de grootste rol in gespeeld hebben.
Je komt uit een echte motorsportfamilie?
Ja, dat klopt. Mijn vader was meervoudig Nederlands kampioen grasbaan racen en later zijspancrosser en ook mijn broer reed (en rijdt nog steeds) zeer verdienstelijk in het rond. In zijn jonge jaren reed hij internationale wedstrijden en was hij ook vice-Nederlandskampioen junioren.
Wanneer reed je je eerste “Dakar”?
In januari 2006, een half jaar na mijn afstuderen. En die was toen nog echt in Afrika met de finish in Dakar, Senegal.
Je eindigde als tweede, maar was wel de eerste Nederlandse vrouw die de rally heeft uitgereden?
Dat klopt, bij de motoren was ik de eerste Nederlandse vrouw die het avontuur met een motor aandurfde. Ondertussen zijn we vijftien jaar verder en ben ik nog steeds de enige Nederlandse vrouw bij de motoren.
Hoe ging het daarna?
Dakar was een ontdekkingsreis die naar meer smaakte. Zo gaat dat met de Dakar. Of je doet hem één keer, rent gillend weg en komt nooit meer terug, of je raakt eraan verslaafd, bij mij dat laatste. Sindsdien heeft mijn leven altijd in het teken van Dakar gestaan. Op de motor, in de assistentie en sinds vorig jaar ook als navigator en dat over de hele wereld.
Aan 2010 denk je denk ik niet graag terug?
Oh jawel hoor. Zonder verlies geen overwinning. Ieder jaar valt ongeveer de helft van de motorrijders uit en ik was toen al drie keer gestart en drie keer gefinisht. Je kunt niet altijd winnen, vroeg of laat val je een keer, dat is nu eenmaal onze realiteit, wij motorrijders hebben geen rolkooi. Ik had meerdere botbreuken (ribben), een spierscheuring en een ontwricht sleutelbeen, maar wist daar nog wel mee te finishen en zelfs nog drie dagen verder te komen, waarna ik alsnog door een arts van de organisatie uit de wedstrijd ben gehaald, voor mijn eigen veiligheid. Ik heb alles gegeven wat ik had en meer dan dat kun je niet doen.
Waaruit bestaat op dit moment jouw team?
Dat is lastig uit te leggen en daar maak ik eerst even een onderscheid tussen mijn ‘team’ hier in Nederland; een groep mensen die mij gedurende het jaar helpen met allerlei randzaken en aan de start van Dakar proberen te krijgen en mijn ‘team’ tijdens de wedstrijden, mensen bij wie ik service inkoop. Bij mijn team hier in Nederland moet je denken aan familie, vrienden, sponsoren, trainers, enz. Zij dragen ieder op hun eigen manier met tijd, geld of energie bij aan mijn Dakardeelname. Met dank aan hen kom ik aan de start.
En dan heb ik nog mijn ‘team’ tijdens de wedstrijden zelf. In principe zijn wij motorrijders een stel individuen die het zelf maar moeten zien te regelen. Voor Dakar en overzeese wedstrijden koop ik daarom service in bij een team. Zowel het team thuis als het team waarmee ik op pad ga zijn superbelangrijk. Voor de Baja in Dubai had ik mij ingekocht bij het lokale SRG Motorsports en voor Dakar bij het HT Rally Raid team. Zij zorgen dan voor jou, je motor, de onderdelen, eten, drinken, het hele logistieke plaatje om het zo maar te zeggen.
De Europese wedstrijden rij ik ‘low-budget’ zonder serviceteam. Ik ga met een goed geprepareerde motor en een aantal basis onderdelen die stuk kunnen gaan op pad en dan moet het wel heel raar lopen wil ik uitvallen met technische problemen. Een goede voorbereiding is het halve werk. Wel probeer ik mij voor een aantal basis zaken in het bivak nog bij een team aan te sluiten waar ik dan gebruik kan maken van hun stroom, lucht, water, catering en veelal ook een hoop gezelligheid, zoals bij Truck Team Holten de laatste twee jaar.
Maar vergis je niet, wanneer ik mij niet heb ingekocht in een team, neem ik altijd iemand mee ter ondersteuning, ik ga nooit alleen. Dan vraag ik een trainingsmaatje, een kennis of wie dan ook mee die zich zelfstandig kan redden in het buitenland, een beetje kan sleutelen en nog wat vrije dagen op zijn werk heeft staan. Er kan altijd iets gebeuren en je moet iemand bij je hebben die iets kan regelen mocht er iets misgaan.
Genoeg sponsors om dit allemaal te bekostigen?
Nee dus, ik zeg altijd gekscherend: het is voor mij moeilijker om aan de start van de Dakar rally te komen dan aan de finish. Maar helaas is het waar. En dat was dus ook de reden waarom ik afgelopen jaar niet aan de start van de Dakar stond.
Dakar is een schitterend avontuur, maar ik kan het niet alleen, het is niet voor niets de zwaarste rally ter wereld en niet alleen daar maar ook in aanloop naar het evenement toe. Dus denk je mij te kunnen helpen? Op wat voor een manier dan ook, laat het weten, mijn contactgegevens zijn te vinden op www.mirjampol.com.
Wat is je ultieme wens?
Op sportief gebied niet zo’n moeilijke vraag. Goed voorbereid aan de start van Dakar staan. Maar goed presteren hangt samen met het budget en daar zit het grootste struikelblok. Ik heb alles mee, ik heb de kop ervoor, een schat aan ervaring en zit nu in mijn beste jaren.
Mijn wens is de komende jaren mijn budget bij elkaar te kunnen krijgen en daardoor ook optimaal te kunnen presteren. Ondanks mijn toch al wel lange lijst met prestaties heb ik nog lang niet laten zien waartoe ik in staat ben. Er zit nog zoveel meer in, ik hoop de kans te krijgen dat te kunnen laten zien. Op naar nog heel veel mooie wedstrijden en strijd!
Foto’s met dank aan: Fotop – Rallyzone – Rallymaniacs
