Met de komst van Twent Stijger en Wim van Ek heeft Jolly Jumpers met de nieuw aangestelde trainer Chris Stomp de technische staf voor het komend seizoen rond. Een moeilijke beslissing Wim, want zo jong ben je ook niet?
Geen moeilijke beslissing Jaap. Ik help graag door mijn kennis en ervaring over te dragen aan anderen. Mijn taak is om speelsters individueel beter te maken. Het houd me jong zullen we maar zeggen…
Je bent overigens geen onbekende in Tubbergen, toch?
Vele jaren ben ik trainer /coach geweest van het dames eredivisie team en 1 jaar van het mannen team. Ik heb er altijd met plezier gewerkt en dat maakt dat ik met enige regelmaat weer terug kom op het oude nest in Tubbergen. Alhoewel ik niet zo club gebonden ben is Jolly Jumpers toch mijn cluppie geworden.
Jij hebt dacht ik zelf bij de staf geadviseerd om Chris Stomp aan te stellen. Kende jij hem al langer en wat is het voor een trainer?
Ik kende Chris niet persoonlijk maar via Erik Krooshof kwam ik op het spoor van Chris Stomp. We hadden meteen een click en hij leek mij de juiste keuze voor Jolly Jumpers. Een voordeel was ook dat hij in de buurt kwam wonen. Chris houdt van een stevig potje basketball met veel snelheid en een agressieve verdediging, toevallig de speelstijl die mij ook bevalt….
Hebben jullie alle drie een specifieke taak. Kan me namelijk voorstellen dat jij vooral individueel bezig gaat, want dat deed je toch al?
Chris is de hoofd Coach en zal vooral zijn tijd nodig hebben om het team gestalte te geven, Twent en ik ondersteunen hem daarbij. Mijn specifieke taak is om aandacht te besteden aan het individu inclusief het maken van wedstrijd analyses. De taken van Twent moeten nog uit gekristalliseerd worden.
Foto: Richard Steggink
Maar vertel eerste eens even wat je zoal gedaan hebt en misschien nog wel doet.
Oei dat wordt een lang verhaal.
Laat ik eerst zeggen dat mijn vrouw Marijke en mijn kinderen Saskia en Tim het belangrijkste zijn. Het belangrijkste wat ik voor anderen gedaan heb is het begeleiden van patiënten als bewegingsagoog van het Centrum voor Revalidatie Het Roessingh gedurende 35 jaar. Daarnaast een leven lang basketball, eerst als speler daarna als trainer/coach.
Als speler speelde ik voor The Vlubbers, De Treffers, Twente Stars en Arke Stars op eredivisie niveau. Allen Enschedese verenigingen die niet meer bestaan. Intussen ben ik zo’n 45 jaar actief als trainer/coach. De lijst van clubs is te lang om op te noemen maar de belangrijkste zijn:
Hatrans/Tonego mannen, o.a. promotie naar de eredivisie in 4 jaar. Greyhouns/Enschede mannen, ook promotie naar de eredivisie; Stoepie Shooters Bunschoten mannen, promotie plaats naar de ere divisie.
Bij gebrek aan mannen teams op niveau ben ik toen overgestapt naar de vrouwen van Texim Tonego waarmee we 2x landskampioen werden. Vervolgens naar Jolly Jumpers (Perik en Eurosped), Bekerwinnaar en vele finales om het landskampioen schap, waarvan er niet een gewonnen werd! Ook nog een uitstapje naar de vrouwen van New Baskets Oberhausen (1e bundesliga) gemaakt maar dat was helaas geen succes. En dat zit me nog dwars…
Een bijzondere ervaring heb ik opgedaan met het rolstoelbasketball. In verband met mijn ervaring in het veld van de Revalidatie ontving ik een speciaal verzoek van de Nederlandse Basketbalbond om Hoofd Coach te zijn van het Nationaal Rolstoelbasketbal Team (mannen) en het team voor te bereiden op de Olympische Spelen in Athene, Griekenland.
Resultaten:
-2e plaats Europees Kampioenschap Italië.
-2e plaatsWereldkampioenschap Australië.
-4e plaats Olympische spelen in Griekenland.
Mooie resultaten behaald met een bijzonder fijn team en samen met mijn assistent Constant van Loenen (nu Jugglers)
Het basketbal is je misschien zowel letterlijk als figuurlijk met de paplepel ingegeven, want jouw vader Piet was één van de eerste initiatiefnemers om het basketbal in Enschede te introduceren.
Klopt. Mijn vader werkte bij het bureau Lichamelijke Opvoeding en Sport en kreeg van de toenmalig directeur Mastenbroek opdracht om het basketball in Enschede op te zetten. Ik maar ook mijn broers Bouke en Han volgden mijn vader naar het basketball veld. Mijn Broer Bouke werd de beste speler en broer Han schopte het tot Coach van het Nationale dames rolstoelbasketball team.
Bij welke club gooide jij voor het eerst voor de punten?
De eerste basketbal club en mijn eerste cluppie was RELAS dat voortkwam uit de basketball instuif aan de Rechterlaan. Ik verbleef er met m’n maatje Hans Brandriet ongeveer dag en nacht.
Vlubbers werd niet alleen in Enschede en in Twente één van de topteams maar brak ook landelijk door. Heb jij dat van nabij meegemaakt?
Wel meegemaakt maar niet als speler. Ik mocht als junior aansluiten bij de selectie maar behoorde toen nog niet bij de grote jongens.
Toen kwam Arke Stars/Arke Reizen en later Hatrans Tonego met veel publiek en buitenlandse spelers. Kun je er een paar noemen?
De eerste die in Enschede (Arke Stars) arriveerde was Graig Spitzer Een boomlange Amerikaan van 2 meter en 14 cm. Hij woont nu in Frankrijk en Bouke en ik hebben nog contact met hem. Verder ben ik er trots op te hebben mogen spelen met Lace Strong en Jimmy Moore, super goede spelers en hele fijne mensen.
Als Coach bij Hatrans heb ik mogen werken met Gary Williams, Alfredo Monroe (helaas al overleden), Craig DeWit , Antonio Martin en vele anderen. Ook met Craig deWit heb ik nog regelmatig contact.
Heb je nog onder Gerrit Zwezerijnen gespeeld?
Ja vanaf het moment dat hij binnen kwam. Ik denk dat de Twentse spelers heel veel van hem hebben geleerd. Helaas is hij al overleden.
Ooit uitgekomen in een vertegenwoordigd team?
Ik ben niet verder gekomen dan een selectie voor het Nederlands jeugdteam en dat was voor een “boern jong” uit Twente ongeveer het maximum.
Wanneer stopte je met jouw actieve loopbaan en waarom?
Door de komst van de Nederlandse Amerikanen werd mijn speeltijd steeds minder en deed mij besluiten te stoppen als speler. Als coach ben ik eigenlijk nooit weggeweest. Ik nam wel eens een break maar dan kwam er altijd wel iets voorbij wat ik interessant vond.
Maar je kon het basketbal niet loslaten en ging door als coach, o.a. bij Oberhausen.
Klopt.
Ben je nu nog, naast je werkzaamheden in Tubbergen, bij andere clubs actief of misschien op achtergrond of bij het rolstoelbasketbal?
Ik zet me het komend seizoen in voor de jeugd en dames 1 bij Jolly Jumpers in Tubbergen. Mijn belastbaarheid wordt langzaam aan wat minder….
Ik las ook dat Piet Vink weer terug is bij The Jugglers. Een goed of slecht teken?
Piet is een goede coach dus daar is niets mis mee. Wat wel een probleem is binnen het Twentse basketball is dat er veel te weinig gekwalificeerd kader is. Dat geld niet alleen voor The Jugglers maar voor alle verenigingen.
Gaan we het ooit nog weer eens beleven, dat Twente een woordje mee gaat spelen in het heren basketbal?
Uitsmijters doet het echt goed in de promotie divisie maar is kwetsbaar vanwege al op leeftijd zijnde spelers. Ere Divisie kan gerealiseerd worden maar alleen met voldoende financiële middelen. En dan moet je toch denken aan een bedrag van minimaal 400.000 Euro.
Terug naar Jolly Jumpers. Afgelopen seizoen bereikten de dames de play-offs. Gaan jullie de lat nog hoger leggen en bijvoorbeeld gaan voor het kampioenschap en misschien wel de dubbel?
Een prima prestatie afgelopen seizoen! Er is nog altijd veel kwaliteit in Tubbergen dat verder ontwikkeld moet worden. Die ontwikkeling en de gewenning aan de nieuwe Coach zal enige tijd kosten. Halen van de play-offs lijkt mij reëel en daarna zien we wel verder.
Hebben jullie de selectie compleet of kunnen we nog versterking verwachten?
Met minimale financiële middelen wordt getracht versterking te realiseren maar er is nog niets concreet.
Hoe schat jij in zijn algemeenheid de dames competitie in. Zelf zie ik weinig verandering wat teams in de eredivisie betreft.
Alhoewel basketball een zeer attractieve sport is, is het in Nederland nog altijd een kleine sport. Er zijn onvoldoende kweekvijvers voor de jeugd in Nederland. Een dames competitie met slechts 7 of 8 teams is wel erg mager en niet bevorderlijk voor de kwaliteit. Eerst de kwantiteit en dan komt de kwaliteit vanzelf mits je ook goed kader hebt ontwikkeld.
Foto: Richard Steggink
Heeft Jolly Jumpers bij elk team een trainer/coach en hoe is de afstemming met technische staf van het vlaggenschip?
Elk team heeft een trainer/coach die door de TC van informatie wordt voorzien. Daarnaast vindt er 4x per jaar een coaches corner plaats voor afstemming met TC en trainer/coaches.
Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst. Geldt dat ook bij jullie?
Ja geldt voor alle verenigingen. Jolly Jumpers moet de boer op voor meer aanwas om te kunnen zorgen voor een goede doorstroming bij de jeugd en vervolgens bij de senioren. Ik was onlangs bij The Jugglers bij een basketball camp aanwezig voor de jeugd en daar liepen toch zeker zo,n 80 jonkies rond!
Er is dus belangstelling genoeg maar je moet ze wel weten te bereiken. In samenwerking met de buurtsport coach van Tubbergen moet dat kunnen lukken.
Foto: Richard Steggink
Tot slot toch ook nog even terug naar de afgelopen twee jaar. Zelf en je familie de corona tijd goed doorgekomen en heb je een ultieme wens voor de toekomst?
Wij zijn de corona tijd goed doorgekomen zonder al te spastisch te doen m.b.t. alle maatregelen. Onze ultieme wens is dan ook: terug naar normaal en gezond blijven!
Overige foto’s: Wim van Ek/Facebook
