Bon Boys in de koker van de grote KNVB-beker. Dat is geen droom, het is echt. Na een heerlijke, meeslepende wedstrijd plaatste het eerste elftal zich dankzij een geweldige teamprestatie tegen Batavia’90 voor de halve finale: 2-0. En dat als enige club uit de regio. Applaus en hulde voor de boys, die op tweede paasdag geschiedenis schreven en reclame maakten voor het pure amateurvoetbal.
Straks, als er wordt geloot voor de eerste ronde van de echte, grote KNVB-beker, zit Bon Boys er gewoon bij. Dus hou de agenda’s vrij in augustus, verplaatst de vakanties maar, want dit ga je in de Veldmaat niet elk jaar meemaken. Met een beetje geluk komt er straks een prachtige grootmacht uit het amateurvoetbal naar De Greune. En wie weet, laten we eens gek doen, treffen we later wel een club uit het betaalde voetbal. „Wij gaan Europa in”, werd er al gekscherend gezongen in de kleedkamer na afloop.
Dat we dit gaan meemaken dankt de club aan ons eerste elftal, dat bezig is aan een memorabel seizoen en dat maandag nog eens onderstreepte tegen het super ambitieuze Batavia’90. In Lelystad hadden ze vooraf op veel gerekend, maar niet op dit. Ga maar na: de club was al een jaar lang (25 duels op rij) ongeslagen en wil in een sneltreinvaart naar de top van het Nederlandse amateur voetbal. Kosten noch moeite worden daarvoor gespaard. Vorige week werd oud-prof Ramon Leeuwin nog vastgelegd. „Wij zijn een ordinaire koopclub”, zo gaf iemand van Batavia voor het duel ook ronduit toe. Zo kwam onze trainer Matthijs Blijham drie jongens tegen waarmee hij zelf heeft gespeeld in de top. Twee zaten er bij Spakenburg, één bij Hercules. De razendsnelle linkerspits Plet speelde voor de winterstop nog in de tweede divisie bij Rijnsburgse Boys. En de rest van het team had een verleden bij profclubs, of speelde ooit voor ambitieuze divisionisten als Sparta Nijkerk en DVS’33.
Hoe anders gaat dat bij ons, waar bijna alle spelers opgroeiden op De Greune, en na afloop een bonus kregen van het bestuur in de vorm van een kratje bier. Alle ingrediënten waren maandag aanwezig voor een prachtige bekerclash tussen twee clubs met ambities, die daar alleen een heel andere invulling aangeven. Batavia had een grote schare fans meegenomen, die zich bij de opkomst op het veld meteen liet zien en horen met fakkels en vuurwerk. Rood-groene rookbommen waren er ook, waardoor het duel al voor de aftrap een speciale lading had.
Om te overleven tegen een ploeg met allemaal baltovenaars in de gelederen, moet je ook geluk hebben. Dat had Bon Boys in de openingsfase zeker. Het leek wel of de thuisploeg geïmponeerd was door de kwaliteiten van de tegenstander, die in de eerste tien minuten al een paar dotten van kansen kreeg. Bon Boys had het lastig met de vaardige, rappe bezoekers en kwam moeizaam van de eigen helft af. Stiekem was het ook wel genieten van de technische bagage bij Batavia.
Na een minuut of twintig kwam Bon Boys weer een beetje op adem, het was nog altijd 0-0, en opeens zag je de vertrouwde patronen langzaam maar zeker terugkeren. In tegenstelling tot bijna alle andere opponenten van Batavia weigerde Bon Boys de bus te parkeren en bleef het trouw aan de eigen principes. Naar voren toe bleef het alleen bij wat speldenprikjes, al raakte aanvoerder Milan Bultman met een schot van afstand de lat. Batavia-trainer Michel van Oostrum – ex-prof bij Emmen – zei in de krant De Stentor dat er nooit eerder ploeg een half uur lang zo was weggespeeld als Bon Boys, maar voor alle duidelijkheid: in de zomer was
FC Twente ook bij ons op bezoek en die konden er ook wel wat van. Batavia was voor rust zeker de betere ploeg, maar in het laatste kwartier speelde Bon Boys zich er een paar keer knap onderuit. Het deed een paar spelers in de rust ook verzuchten dat ze geen druk op ons kregen, en dat was voor het eerst dit seizoen dat ze dat gevoel hadden.
Terwijl bij Bon Boys iedereen goed kon leven met een 0-0 ruststand, lachte het geluk ons in de 44ste minuut. Nadat een centrale verdediger van Batavia de bal te zacht terug kopte op zijn keeper, sloeg Jeffrey Zijlstra als een roofdier toe: 1-0.
De tweede helft kreeg een ander beeld te zien. Bon Boys nam in de eerste fase zelfs brutaal de regie in handen en gaandeweg de wedstrijd sloop de frustratie bij de gasten in het spel. Vooral ook omdat onze doelman Wouter Lankheet heerste als een grootvorst in het strafschopgebied. Natuurlijk bleef er constant dreiging als Batavia ten aanval trok, maar uiteindelijk kregen de bezoekers na rust maar één grote kans, die slecht werd uitgespeeld. Bon Boys was bij de tegenstoten een paar keer een stuk gevaarlijker.
Zo ontstond er in die tweede helft een prachtig gevecht, waarin Bon Boys zich voor het talrijke publiek onverzettelijk toonde. Batavia – dat in de laatste twintig minuten na een tweede gele kaart voor een verdediger met een man minder speelde – bracht in de laatste fase nog wat balartiesten in het veld. Het bleef spannend tot de voorlaatste minuut toen één van de counters van Bon Boys wel goed werd uitgespeeld. Invaller Martijn Richters bediende Jeffrey, die vervolgens met links de bal knap in het doel schoof. Een heerlijke goal: 2-0.
Batavia-trainer Van Oostrum noemde in de krant de nederlaag bizar, maar ook dat was overdreven. Uiteraard kwam Bon Boys in het begin enkele keren zeer goed weg, en uiteraard heeft Batavia meer individuele kwaliteit, maar onze jongens verdienden respect voor de wijze waarop ze als team functioneerden en ook durfden te voetballen. Niks een muur opbouwen, maar lef tonen aan de bal. Dat werd uiteindelijk beloond. En hoeveel kansen heeft de ploeg uit Lelystad in die tweede helft nou eigenlijk nog gehad? De kracht van het collectief bleek op deze dag sterker dan het individu en dus versloeg de underdog de grote favoriet. En hoe mooi was het ook dat het pure amateurvoetbal het op deze dag eens won van het grote geld?
