Het was spannend en vermakelijk. Het was bij vlagen goed en constant aantrekkelijk. Het was druk langs de lijn en de eerste voorjaarszon prikkelde. Bon Boys en ATC’65 maakten er zondag in alle opzichten een aantrekkelijke topper van, die door de thuisploeg verdiend werd gewonnen: 2-1.
Beide ploegen wisten vooraf dat de titelstrijd niet in deze wedstrijd beslist zou gaan worden. Daarvoor is de rit naar het einde nog te lang en zijn de verschillen te marginaal. Maar de kraker tussen Bon Boys en ATC zou wel een eerste inkijkje kunnen geven in de verhoudingen nu de competitie de laatste fase ingaat. Bij dat eerste meetmoment bleek Bon Boys de betere te zijn, al kwam de overwinning niet zonder slag of stoot tot stand. Maar puur op basis van het veldspel, de kansen, de intensiteit en het overwicht in de tweede helft kwam de zege terecht bij de ploeg die daar het meeste recht op had.
Bon Boys begon voortvarend en vol overtuiging aan het duel met de medetitelkandidaat. De druk zat er meteen vol op en eigenlijk was het heel logisch dat het na zes minuten al 1-0 stond. De inzet van Jeffrey Zijlstra werd onderweg nog van richting veranderd, waardoor de defensie van ATC kansloos was.
Wat de topper mede zo boeiend maakte was het verschil in speelstijl. Waar Bon Boys via een verzorgd positiespel van achteruit naar voren wilde komen en ook bereid was om daarvoor risico te nemen, hanteerde ATC veel meer de lange bal. De bezoekers probeerden daarmee in de eerste helft te profiteren van het windvoordeel. De gelijkmaker na een klein half uur spelen kwam ook op die manier letterlijk uit de lucht vallen. Na een diepe bal ontstond er even wat miscommunicatie in de laatste linie en daar profiteerde ATC handig van: 1-1. Tot aan de rust hielden beide ploegen elkaar redelijk in evenwicht, al was het in de laatste minuten voor rust even oppassen toen de Hengeloërs enkele corners op rij kregen. Bij één van die hoekschoppen kon Dani Bultman nog net redding brengen.
Net als in de eerste helft sloeg Bon Boys ook na rust snel toe. Nadat een schot van Stefan Overbeeke werd gekraakt, kon Jeffrey met een snelle kopbeweging de bal alsnog in het doel werken: 2-1. Na die hernieuwde voorsprong nam Bon Boys de regie stevig in handen. Het was af en toe smullen geblazen hoe de ploeg van achteruit naar voren combineerde. De ploeg had in die fase de trekker ook over moeten halen, maar het ontbrak Bon Boys net iets te vaak aan zuiverheid in de laatste pass voor het doel. Prachtig was een schot van grote afstand van Tom Wijlens, die zag dat de keeper van ATC ver voor het doel stond. Zijn poging eindigde op de bovenkant van de lat.
ATC heeft een ploeg met meerdere balvaardige spelers in de gelederen, die vanuit het niets kunnen toveren, maar zij werden zondagmiddag op een uitstekende wijze aan banden gelegd door de onverzettelijke thuisploeg. Verder dan één kopbal, die door doelman Wout Lankheet eenvoudig kon worden opgeraapt, kwam de ploeg lange tijd ook niet.
Maar zoals dat altijd gaat: als je de tegenstander in leven laat, dan weet je dat die in de slotfase nog alles eruit zal persen voor een alles-of-niets-offensief. Dat gebeurde nu dus ook. ATC nam in de laatste tien minuten alle risico’s, waardoor het duel een ultra-spannende slotfase kreeg. Corners en vrije trappen: het hele pakket kwam langs en zelfs doelman Ensink trok op het eind mee naar voren om de luchtmacht te versterken. Maar waar ATC in de thuiswedstrijd tegen ons in de laatste seconde nog toesloeg, bleef Bon Boys nu wel overeind. Het piekte en kraakte even, maar de lijn knapte nooit. Toen de stof was
opgetrokken, stond Bon Boys er nog zonder kleerscheuren bij, waardoor de ploeg van Matthijs Blijham zich weer alleen aan de kop van de ranglijst nestelde. Beslist is er nog niks, maar het zoet van de zege smaakte wel even goed.
