Tekst: Alfred Dorgelo
De roodzwarte ploeg van trainert Wouter Tabbers weet sinds 2 wedstrijden dat een duel niet alleen uit één helft bestaat maar twee bedrijven heeft. Ok, de derde helft maar daar zijn we allemaal spekkoper laat staan koploper! Mariënberg speelde min of meer een kopie van de wedstrijd, vorige week, tegen Hardenberg’85. Toen ook heer en meester in het eerste bedrijf maar verzuimen om dit ook in de score te laten zien. Afgelopen zaterdag speelde het jonge elftal, vergeet dat niet, frank en vrij tegen een sterk Voorwaarts. Met leuk en attractief voetbal werd keer op keer de defensie van de thuisploeg getest. Handen en voeten had men nodig om ondermeer Wesley, Collin en Job tegen te houden.
Het lukte slechts ten dele. Na zes minuten gaf Willems een supergave assist op Job die de keeper van Voorwaarts kansloos liet, 0-1.
Het spel golfde op en neer op een heerlijk en goed bespeelbaar veld, lekker nat van de regen. Mariënberg maakte bijna de 0-2 na wederom een heerlijke aanval. Hierna voorkwam de Thijs de gelijkmaker. Binnen het half uur was daar, op dat moment, de terechte 0-2. Nu was Wesley Willems zelf de afmaker, hij schoot droog de 0-2 binnen op een vochtig veld. Lekker hoor! Maar Voorwaarts rechtte haar rug, lauw bang en ging anders staan en beter spelen. Het resulteerde al snel in de aansluitingstreffer, 1-2 na ruim een half uur. Er gebeurde van alles, een lekkere voetbalpot derhalve. Voor de theepauze hadden de Westerparkbewoners nog twee tot driemaal de 1-3 of 1-4 op de pantoffel. Tweemaal kwam de keeper van Voorwaarts buiten zijn zestien, als ie wat had geraakt had deze beste man eraf gemoeten. Misschien hadden we daar slimmer moeten zijn of gewoon die ballen tegen de touwen moeten schieten. Hinken op twee gedachten, zonder duidelijk te kiezen…Na rust stonden er twee verschillende ploegen op de mat in Westernarigheid. Mariënberg was niet meer de ploeg van de eerste 45 minuten en bij de thuisploeg ging er flink wat scheppen bovenop! Mariënberg kwam de eerste tien minuten niet over de middenlijn en werd teruggedrukt door een compleet ander Voorwaarts. Wij ontsnapten enkele malen aan de gelijkmaker die in de lucht hing. Uitstel van executie. Na dik een uur werd onze defensie compleet zoek gespeeld en tikte Voorwaarts de gelijkmaker tegen de touwen. Ondertussen was Rolf binnen de lijnen gebracht. Hij maakte meteen weer het verschil en zetten op dat moment, tegen de verhoudingen in, Mariënberg weer op een 2-3 voorsprong. Lang konden wij niet genieten van het moment. Voorwaarts maakte in de eerste beste tegenaanval de 3-3. Een verdekt schot net buiten de zestien was Thijs te machtig. Moet mij iets van het hart. Ik heb het niet zo op de korte doeltrap die tegenwoordig schering en inslag is. Je ziet het bij het Nederlands Elftal en ook bij ons. Noem mij een oude loel, noem mij eentje van de oude stempel maar wat is er mis met die ouderwetse doeltrap? Een keeper die de bal ver over de middenlijn pleurt…? Wij hebben de korte doeltrap (nog) niet onder de knie? Het leidde min of meer de uiteindelijke 4-3 nederlaag in, de bal werd simpel onderschept en de aansluiting was er niet. De 4e goal van Voorwaarts viel veel te gemakkelijk, indirect en (wellicht) onbewust ingeleid door ons eigen toedoen. Had niet gehoeven. Als zo’n doeltrap niet loopt kies dan eieren voor je geld. Tuurlijk, als je voor de tweede week verliest op een bijna identieke manier is dat zuur…. Voorwaarts was de tweede helft een maatje te groot voor ons maar toch… As, as is verbrande turf. Heb je niks aan. Achteraf is het altijd makkelijk lullen. Of gewoon de complimenten aan Voorwaarts die ons, vooral in de tweede helft, de oren aardig waste. Uit hun oogpunt een verdiende overwinning en daar valt eigenlijk weinig van te zeggen. Volgende keer beter. Bruchterveld is zaterdag 2 november onze volgende opponent. Dan moet het gewoon beter, zekers in het tweede bedrijf. Een wedstrijd kent namelijk twee helften. Fijn weekend. (AD)
