Door: Alfred Dorgelo
Nou, dag hooooooor! We beginnen positief, we verloren ditmaal niet! Neuh, na vier opeenvolgende nederlagen verloren wij niet voor de vijfde keer achter elkaar. Neuh, had trouwens wel gekund hooooor. Maar winnen van Lutten had ons beter gestaan. Alhoewel, Lutten zal daar weer compleet anders over denken…. Na 5 minuten dacht zo’n beetje iedereen op sportpark de Kei incluis de Lutten supporters etc. dat het pleit reeds beslecht was. Weer een nederlaag Lutten, eindelijk weer de volle buit Mariënberg. Een pikstart voor de roodzwarten leverde al na 5 minuten de 0-2 voorsprong op! Lekker. ‘Daar gaan we weer dachten de Lutten-adepten…en de Mariënberg lui: de punten gaan vanmiddag mee naar het Westerpark…dat kan niet meer mis gaan.’ Niet dus. De 0-3 lag tevens op een roodzwarte voetbalschoen. Jammer, helaas. Zoals zo vaak afgelopen zaterdag. Hoe dan? Want nog voordat er een half uur was gespeeld, 25 minuten om precies te zijn, stond het gewoon 3-2 voor Lutten op het mooie en fraaie scorebord! Jemig de pemig, niet te filmen! Je snapt nog steeds niet hoe spits Altena zo Frank en Vrij mocht staan. Het bleek dat beide ploegen aan een hedendaagse versie van een zeer modern foutenfestival deelnamen. Hoe meer zielen hoe meer vreugd. De tickets waren uitverkocht want een doelpuntenfestijn werd het mede dankzij de hulp van enkele domme fouten aan beide kanten! Er ging meer niet goed dan wel!
Na rust maakte Rolf uit een strafschop de op dat moment verdiende 3-3. Je zag de krachten wegvloeien bij onze vriendelijke gastheren, Mariënberg bleef gevaarlijk maar strandde soms met de haven reeds in zicht door het maken van verkeerde keuzes of balaannames. Dat scheidsrechter Everlo het na een uur ook niet meer kon belopen maakte het er niet beter op. Wij moeten eerst onszelf in de spiegel kijken, dat zekers maar een klassieke rode kaart voor Lutten deed hij af met slechts geel. De dader werd snel gewisseld, want hij had niet de intentie om de bal te spelen maar een zeer gevaarlijke aanval naar de eeuwige jachtvelden te schieten. Met 10 tegen 11 had Lutten het niet gered. Maar nogmaals, wij mogen eerst onszelf gaan bekijken in de spiegels. We bleven maar van die domme fouten maken. De 4-3 voor Lutten was illustratief voor de hele wedstrijd. Weer ging er van alles mis. Was het eigen goal van Thijs? Lekker boeiend, hij zat er sowieso in en dat 3 minuten voor tijd.
Mariënberg zag het onheil naderen. Niet Lutten maar wij leken kopje onder te gaan…. Gelukkig was daar nog Job Wolters nog die wederom een speler van Lutten zijn welgevormde kuiten liet zien en tevens doelman Lars Mulder volslagen kansloos liet, 4-4 in de absolute slotfase. Nog was het niet gebeurd. Mariënberg kwam er in blessuretijd nog uit met 3 man tegen 2 lui van Lutten. Uitspelen, kat in bakke, 4-5 maken en de punten in de tas. Niet dus. Verkeerde keuze, verkeerde pass, voor in plaats van achteren de man. Kans verkeken, het blijft 4-4 en scheidsrechter fluit af. Niemand blij. Lutten niet en wij zekers niet! Hier hadden wij moeten winnen…. Bij winst hadden we naar plek 4 kunnen stijgen….De top 3 raakt verder uit zicht maar plekkie nr. 4 is slechts 1 schamel puntje van ons vandaan. Ok, niet verloren toch voelde dit gelijke spel als een verlies. Een knotsgek duel, een waar doelpunten- en foutenfestijn. Jammer, had niet gehoeven! Tja, maar als je zulke fouten blijft maken dan wordt winnen een lastig verhaal.
