Spelersprofiel
Naam: Klaas Friskus
Geboortedatum: 13 februari 1954
Voetbalperiode
In de senioren was Klaas Friskus van 1973 tot en met 1985 actief.
“Ik was in de jeugd een voorhoedespeler. Toen ik in 1973 bij het eerste kwam, moest ik invallen op de rechtsback positie en die plek heb ik natuurlijk niet meer afgestaan. In het seizoen 1974-1975 ben ik getrouwd en verhuisd naar Rijssen. Daar ben ik lid geworden van Excelsior’31. In 1975 zijn we verhuisd naar Enschede en ging ik uiteraard weer voetballen bij Sparta.”
Wanneer en waarom ben je gestopt?
Ik ben dus in 1985 gestopt, deed toen de cursus oefenmeester III en speelde in het tweede, we werden toen wel kampioen. De knieën waren het grote probleem. Ik had weinig blessures. Maar als er wat gebeurde, dan waren het altijd de knieën. En dan moet je keuzes maken. Sparta vroeg of ik trainer wilde worden van Sparta 2, dat was het begin van men trainerscarrière.
Hoe zou je jezelf als speler omschrijven?
Zoals gezegd in de jeugd in de voorhoede en in de C- jeugd topscorer met 58 doelpunten. Bij de senioren kwam ik al snel op de rechtshalf positie terecht en niet veel later centraal op het middenveld (nummer 10 noemen ze dat toch tegenwoordig).
Had jij een specialiteit als speler?
Op die nummer 10 positie verdeelde ik het spel. Je hebt dan wel twee waterdragers nodig aan de zijkanten. Die had ik in de personen van Henk Schuler en Hans Vos. Ik heb het er nog wel eens over met Hans dat hij zoveel vuil werk voor mij opknapte, nogmaals bedankt Hans!
Sparta of Excelsior’31?
Dat is natuurlijk Sparta, daar ben ik begonnen en daar ben ik nu nog. Mijn vader speelde al op 16-jarige leeftijd in het eerste elftal van Sparta, met als klapstuk het kampioenschap van Nederland in 1938 van de CNVB. Dus was ik op zeer jonge leeftijd al op het veld van Sparta te vinden. Dat jaar bij Excelsior ’31 was ook een hele mooie ervaring. Het voetbal in een plaats als Rijssen leeft veel meer dan in de grote stad. Ik heb daar dan ook met veel plezier gespeeld, helaas degradeerden we dat seizoen, wat dus geen leuk afscheid was. Ik volg Excelsior nog steeds, even kijken hoe ze gemaakt hebben. En nu spelen er twee spelers uit de Sparta opleiding: Sander Thomas en Vincent Schmidt.
Was je liever trainer of leider?
Het liefst voetballer, maar toen dat niet meer kon was het trainer zijn een mooi alternatief. Toch nog op het veld staan met de spelers en zo nu een dan een balletje meetrappen. In 1996 werd ik gevraagd of ik leider wilde worden bij het eerste, nou daar hoefde ik niet lang over na te denken.
Wie vond je leuker om te trainen: Jongeren of ouderen?
Allebei waren ze leuk om te trainen. De jeugd van toen, waar jij, Rick, ook bij hoorde, was leergierig en dat is voor een trainer prettig werken. En dan ben je helemaal trots als je die jeugdspelers later in het eerste elftal ziet ballen. Ik ben vijf jaar trainer geweest van het derde elftal en ik kan je zeggen, dat was toen niet makkelijk. Als er bij het eerste blessures of schorsingen waren, kon je spelers doorschuiven naar het tweede. Op donderdag voor de training had je zelf zestien spelers en na afloop van de training kwam mijn leider naar me toe met de mededeling dat we er nog twee spelers bij moesten hebben. Maar overal was een oplossing voor.
Waar moet een goede elftalleider, volgens jou, aan voldoen?
Elke leider heeft z’n eigen specialiteiten en heeft zo z’n eigen inbreng bij een team. Als je doelt op het leider zijn van een eerste team, komt er wel wat meer bij kijken. Tenminste, zo heb ik het ervaren. Een kort praatje met de spelers, als: ‘Hoe gaat het op school?’, of: ‘Hoe bevalt het samenwonen met je vriendin?’ Het is belangrijk om te weten of de spelers goed of slecht in hun vel steken, dit kan namelijk van invloed zijn op hun spel in de wedstrijd of training. Zeg maar een luisterend oor bieden aan je spelers. Maar ook de trainer is hier belangrijk in. Meestal maakte ik met de Kerst een praatje met de trainer. ‘Hoe bevalt het bij Sparta? En heb je nog wensen?’
Waar ben je het meest trots op?
Op mijn gezin, zij hebben me moeten missen op de zaterdag omdat ik met Sparta 1 bezig was. Dat is ook niet altijd goed. Mijn zoon en mijn dochter speelden ook bij Sparta, maar ik kon niet naar de wedstrijden kijken omdat ik bezig was met het eerste elftal. Toen ik trainer was van het derde heeft mijn zoon ook een aantal jaren in dat team gespeeld. Onze dochter speelt niet meer maar onze zoon speelt nog in 35+. En nu speelt onze oudste kleinzoon in de JO13.
Wat is je mooiste herinnering?
Kampioenschappen zijn altijd mooie herinneringen, die blijven je bij. Maar ook de wintersport vakanties met de selectie waren top. Even wat anders doen dan voetballen en vijf dagen bij elkaar op de lip zitten. Dan kan de sfeer alleen maar beter worden. En de jubileumwedstrijd in 1981, toen we tegen FC Twente speelden en na 25 minuten op een 1-0 voorsprong kwamen. De einduitslag was 1-7, maar we hadden voorgestaan tegen FC Twente. Een hele belevenis toen.
Wat doe je nu en heb je nog ambities/wensen?
We genieten, mijn vrouw en ik, van ons pensioen en de (klein)kinderen. Ik ben elke dag op de club en houd o.a. de website bij en de social media kanalen. Daarnaast hebben we het maken van reclameborden en banieren in eigen beheer. Als de sponsor geen kant of klaar materiaal heeft, maken wij een voorbeeld. Ook het clubblad en de presentatiegids hebben we in eigen beheer. Ik heb verder geen ambities maar een wens is er altijd. Ons clubgebouw is aan vervanging toe. Ik heb begrepen dat hier al ver gevorderde plannen voor zijn, dus afwachten.
Wat is jouw top 3 van beste amateurs waar je mee-of tegen gespeeld of gewerkt hebt?
Wim Woudsma van Hulzense Boys was een fantastische voetballer en lastige tegenstander, hij heeft nog betaald voetbal gespeeld bij Go Ahead Eagles. Dick Bergman van DES Nijverdal was ook zo’n tegenstander waar je de handen vol aan had. Volgens mij is hij nog topscorer van DES met 118 doelpunten. En dan onze eigen Tim Jongman, 444 wedstrijden voor Sparta 1 en daar zal voorlopig niemand aan komen. Zijn debuut meegemaakt in het eerste elftal als een verlegen manneke en zien uitgroeien tot een boegbeeld van Sparta 1. De laatste jaren, hoe kan het ook anders, als aanvoerder van Sparta 1.
Wat is je mooiste herinnering aan een trainer?
Elke trainer heeft wel wat. De éé is snel klaar met de bespreking en tegen de ander moet je zeggen: nu is het genoeg want de bus vertrekt. Ik mag wel zeggen dat ik met trainers van naam heb mogen werken. En aan al deze trainers heb ik fijne herinneringen. De kortste bespreking was op donderdag voor de wedstrijd tegen De Esch. Deze ploeg had ons twee keer dwars gezeten, voor de competitie en de beker en nu kwamen ze naar Enschede. Verzamelen in de commissiekamer, het was muisstil. De trainer zegt: who the fuck is …. En wat denk je, binnen 40 minuten stond het 4-0. De einduitslag was 7-1 en dat jaar werden we kampioen.
Mis je het actief zijn met een eerste elftal?
Nee niet echt, ik ben toen gestopt omdat ik in de gaten kreeg dat de motivatie minder werd. Dan moet je bij jezelf te rade gaan of je wel door moet gaan. Het werd dus ‘nee’, dan is stoppen niet zo moeilijk. Tenminste, zo heb ik het ervaren. Ik heb het al die jaren met veel plezier gedaan. Wat ik wel mis is de kleedkamer-humor. Daar moet je bij zijn, dat kan je niet vertellen.
Denk jij dat er een fusie mogelijk is tussen Sparta en Vosta?
Nee, dat zal niet gaan gebeuren. Een nauwe samenwerking zoals die er nu is, kan wel. En daar rekenen we ook onze buren aan de overkant bij: Tex Town Tigers, Trifora en AWA Sport.
Wat is het grootste verschil tussen het voetbal in jouw tijd en de huidige generatie?
De snelheid in het spel vergeleken met toen is veel hoger. De trainingen waren anders, de medische begeleiding was er toen nog niet. Na een blessure moest je maar zien wanneer je weer aansloot bij de selectie. Liep je in je eentje rondjes om het veld om weer conditie op te doen. Tegenwoordig ligt de kleding klaar voor de training en wedstrijd, niks mis mee, we betalen niet, maar doen in het randgebeuren iets meer. Toen ik in het eerste kwam in 1973 kregen we een shirt, voor de rest moest je zelf zorgen.
Wat is jouw advies aan de talenten van nu?
Tegenwoordig lopen ze snel naar een andere club als ze niet in het eerste elftal komen, jammer. Investeer in jezelf, het is maar voor weinigen weggelegd om zo vanuit de JO19 aan te sluiten bij een eerste elftal. Doe ervaring op in het tweede dat op 1e Klasse niveau speelt en zeer sterke tegenstanders treft.
Heb je ergens spijt van?
Nee, ik heb nergens spijt van, het was een fantastische tijd als speler, trainer en leider.
Wil je nog iets kwijt?
Ik heb van je begrepen dat ik de laatste ben in Rob Hoekschop. Je stopt met deze rubriek, jammer. Ik heb als trainer en als leider altijd prettig met je mogen samenwerken en samen leuke dingen meegemaakt. Maar jou kennende zul je wel weer met iets nieuws op de proppen komen. Dank voor de vele Rob Hoekschoppen, het was een genot om deze te lezen.
