Tekst: Alfred Dorgelo
Wat een luxe, wat een weelde. 3 wedstrijden gespeeld in deze buurtbuscompetitie en gewoon 9 punten. De volle buit derhalve. We kunnen weer een selfie nemen van de ranglijst. Het is voorlopig mooi wonen op het Westerpark, de thuishaven van voetbalvereniging Mariënberg. Maar deze overwinning kwam niet zonder bloed, zweet en tranen tot stand! We moesten er echt wel een wedstrijd van maken, de vooral fysieke tegenstand van DKB was lange tijd een grote sta-in-de-weg. Het zijn allang geen ‘Boys’ meer op de Krim. Jongens zijn Mannen geworden. Jemig, wat een vliegdekschepen zowel in de laatste linie als in de voorhoede van onze gastheer. Leuk volk. Hart op de tongriem, ze zeggen wat ze denken en dat doen ze ook…. Lekker puur, lekker rauw. Geen poespas. Jongens en ook meiden van de gestampte pot! Na ruim twintig jaar mochten wij weer richting sportpark de Oversteek verkassen. Ze hebben een fraaie accommodatie gekregen. Nostalgie waaiert rond in de fraaie kantine. Oude foto’s, sommige geelzwart vergeeld. Niks geen opsmuk, een bal gehakt voor € 2,80 inclusief mosterd. Kom daar maar eens om in Zwolle laat staan Hattem. Neuh, Mariënberg moest alle zeilen bijzetten om de fraaie 1-3 zege binnen te harken. Soms was het de mannen tegen de jongens maar onze gasten bleven wel voetballen, fysiek legden wij het af tegen de DKB’ers maar gelukkig konden wij ons onder de druk van de Krim uitvoetballen. Complimenten aan het jonge elftal. Iedere week mist het weer spelbepalende mensen….Maar ze blijven gaan als de brandweer. Toch hielpen wij in de 17e minuut de thuisploeg enigszins in het zadel.
Slap verdedigen en we werden tevens te gemakkelijk door de bonkige spits Berny Renker (vrij vertaald naar heer S. Kikkert) het Krimse bos ingestuurd. De eerste tegentreffer voor onze keepert Thijs Altena na twee clean shirts, 1-0 achter. Onnodig als je het mij vraagt. Maar het jonge elftal van Tabbers toonde veerkracht en kwam voor het halve uur al op gelijke hoogte. Een mooie aanval, een prima assist van Collin Bouwhuis en Wesley Willems kwam eerder bij de bal dan de geelzwarte verdediger, 1-1 na 28 minuten. Hierna was het tot aan de rust een kleine Status Quo op de Oversteek. Niemand die echt de stap waagde. Met een terechte 1-1 tussenstand werden de kleedkamers opgezocht. Na rust waren de Krimmenaren zeker de eerste twintig minuten de ploeg die de regie voerde. Thijs voerde een prima save uit, zekerheid voor alles. Even later kwamen we goed weg bij een bal op de lat. Ok, dat ding staat er niet voor niks maar toch….In die fase had DKB ons pijn kunnen doen, misschien wel moeten doen uit het zwartgele oogpunt. Het gebeurde niet. De duels werden grimmiger. DKB schroomde niet om op het randje te spelen. Het leverde heerlijke gevechten op maar je zag ook de krachten langzaam wegvloeien uit het fysieke spel van de gastheer. Na 76 minuten luidde een misverstand in de DKB defensie de 1-2 voorsprong voor Mariënberg op. Brian Lamberink liep ‘m binnen mede dankzij een falende achterhoede. Het was zekers nog niet gespeeld. Maar je zag dat het dubbeltje de kant van Mariënberg opviel. Vlak voor tijd kwam good-old Rolf Hofsink binnen de lijnen, 42 jaar maar nog zo scherp als een Zwitsers zakmes. Hij stond amper een minuut binnen de lijnen of hij had de 1-3 al in het netje liggen. Lekker hoor, dat is nog een binnenkomer en een mooie comeback na weken blessureleed. De geest was uit de fles, DKB probeerde het wel maar met de moed der wanhoop. Jammer was dat Bas van der Veen geblesseerd uitviel, dat lijkt niet goed…. Na flink wat blessuretijd floot de uitstekend leidende Quinten Verduin voor het laatst op zijn fluit. De handen in de lucht bij de Mainbargers en spelers van DKB die afdropen, beseffend dat er misschien meer in het vat had gezeten. Maar in Mariënberg schijnt voorlopig de zon, lekker zo in dit jaargetijde. De herfst tovert vooralsnog vrolijke kleuren uit haar hoge hoed. (AD)
