Tekst: Rick Ardesch
Speelstersprofiel: Martine Benneker
Geboortedatum: 26-03-1985, gevoetbald vanaf 1992 tot en met 2005 bij AJC’96 Losser
Positie: Meerdere posities in het veld gehad. Bij District Oost vooral voorstopper, laatste vrouw of rechtsback. Bij de club in het jongens team vooral rechtshalf, mid-mid en de laatste jaren in de A1 vooral rechtsback.
Wanneer en waarom ben je gestopt?
In 2004 scheurde ik mijn voorste kruisband af tijdens mijn laatste wedstrijd in de A1. Ik kreeg na een half jaar een nieuwe kruisband. In mijn revalidatieperiode ben ik toch weer gaan voetballen. Ik scheurde weer de voorste kruisband af. Balen omdat ik gewoon niet gewacht had, tot dat ik weer écht fit was. Dit betekende weer een operatie en een hele lange revalidatie. Daarnaast moest ik ook overstappen naar dames voetbal (voetbalde bij de jongens A1) en dat leek mij toch niet zo leuk als voetballen samen met de jongens.
Wie was als speelster jouw voorbeeld?
Ik ben een lange tijd fan geweest van Jari Litmanen. Sierlijke voetballer en Ajax deed het in de jaren ’90 heel goed.
Had jij een specialiteit als speelster?
Ik hield van makkelijk spelen (aannemen, kijken en inspelen) en kon wel slimme balletjes tussendoor geven aan onze rechtsbuiten of spits. Die ballen waren vaak goed op maat. Overigens van mijn oude trainers hoor ik wel eens dat ik vrij hard kon spelen. Dus flinke duels aangaan en soms een overtreding ondergaan.
Beveel jij ieder meisje met talent aan om met de jongens te spelen in de jeugd?
Met of zonder talent. Ik heb echt een geweldige tijd gehad bij de voetbalclub. De jongens hebben mij altijd volledig geaccepteerd, kwamen voor mij op. Ik ben zelf nog een tijdje aanvoerder geweest (c1). Achteraf ook wel bijzonder om als enige meisje in het elftal te voetballen en aanvoerder te zijn van een jongensteam. Wat ik wel denk is, dat je bij jongens leert harder en sneller te spelen.
Waar ben je het meest trots op?
Ik heb in meerdere jaren voor het District Team Oost gespeeld. Met deze elftallen ook gespeeld op de Nederlandse kampioenschappen. Ik heb de hele jeugd doorgelopen en in een jongensteam gespeeld, ook altijd in het 1e team (d1, c1, b1, a1).
Heb je alles eruit gehaald als voetbalster?
Dat is lastig te zeggen. Ik denk wel dat ik nog meer had kunnen leren vooral op mentaal vlak. Ik legde mijzelf altijd hoge druk op waardoor ik misschien vaak te zenuwachtig was voor wedstrijden. Vooral met District Oost voelde ik deze druk en was ik soms ook blij was als een wedstrijd afgelast werd. Ook aan het einde van het seizoen vond ik de gesprekken voor een eventueel volgend seizoen niet prettig.
Ben je ooit benaderd door een andere club?
Toen ik gestopt was bij de jongens ben ik vaak benaderd door verschillende dames teams uit de regio. Ik heb ook een paar keer meegetraind met Berghuizen.
Wie was jouw lastigste tegenstandster?
Dat was bij BVV Borne. Dat was een bijzondere wedstrijd. Ik stond rechtshalf en speelde heel goed. Eigenlijk speelde ik die jongen van alle kanten voorbij. De trainer en de wisselspelers van BVV Borne werden feller naar die jongen. Ze schreeuwde ‘’je laat je toch niet voorbij spelen door een meisje’’. Eigenlijk gaf dit mij steeds meer kracht en werd ik er beter van. Op een gegeven moment ging die jongen over tot schoppen, duwen, elleboogjes geven. Bij de corner gaf hij mij de zoveelste elleboog stoot in mijn ribben. Mijn antwoord was dat ik hem ging uit lachen, hij werd hierdoor zo boos dat hij mij op de grond gooide. De scheidsrechter zag dit en gaf hem een rode kaart. De tweede helft kwam ik tegenover een vriendje van hem te staan. Ik heb volgens mij nog nooit zoveel tackles ontweken maar ik bleef beter dan de tegenstander. Uiteindelijk heeft mijn trainer mij uit veiligheid gewisseld. Dus een lastige tegenstander maar ook wel een goede herinnering.
Wat is je mooiste herinnering?
Toch wel 1 seizoen lang aanvoerder zijn van een jongensteam. Dit was in de c1 onder leiding van Ronnie Huizing. Ik speelde toen op de positie mid-mid. In die tijd konden meisjes niet tot nauwelijks voetballen dus sommige teams keken hun ogen uit als ook nog een meisje aanvoerder was van een voetbalteam met jongens.
Wat doe je nu en wat zijn je ambities/wensen?
Op sportief vlak doe ik veel. Ik doe aan crossfit, hardlopen, tennis en in de winter boulderen. Binnenkort ga ik weer wat meer wedstrijden doen zoals; trailrun maar ook in februari weer een hyrox wedstrijd.
Welke speelster mag in deze column niet ontbreken en waarom niet?
Geen idee.
Mooiste herinnering aan een trainer?
Met Hilbert van Gils fantastische tijden gehad in de A1. Een bijzonder stel bij elkaar (zowel team als trainer(s) en begeleiders) maar wel fantastische, hilarische herinneringen gehad. Voorbeelden zijn de eerste uit de hand gelopen borrel en de dag later onze eerste voetbalwedstrijd van het seizoen. In de A1 kwam toen het hele bestuur kijken. Je kunt je voorstellen dat die wedstrijd natuurlijk heel slecht was. Ook hebben we een geweldig kamp gehad met vele bijzondere situaties en meerdere verschillende toernooien gespeeld.
Had jij een ritueel voor de wedstrijd en/of een bijnaam?
Nee, niet dat ik weet. Bijnaam ook niet.
Wat was je mooiste sportpark?
Sportpark van AJC’96
Wat was je mooiste goal?
Ik heb niet heel vaak gescoord. Wat mij wel is bijgebleven dat ik vervroegd over ben gegaan naar de B1. De eerste wedstrijd met dat team kregen wij een penalty. Plots werd er heel hard geroepen door de trainer ‘’Martine, neemt die’’. Ik snapte de keuze niet en wilde de penalty helemaal niet nemen maar de trainer was zo overtuigend dus ik die moest nemen, dus ik moest wel. De route naar de goal duurde heel lang (ik stond namelijk helemaal rechtsback). Ik weet alleen dat ik de bal heel hoog in de goal schoot (ik denk vooral van de zenuwen).
Waar moet een goede centrale verdedigster in jouw ogen aan voldoen?
Inzicht hebben, hard duels durven aangaan.
Wat is het grootste verschil tussen het vrouwenvoetbal in jouw tijd en de huidige generatie?
Ik heb nooit bij meisjes gespeeld alleen bij District Oost dus wel moeilijk te zeggen. Toen ik bij voetbal wilde vond mijn moeder dat maar niks. Er speelden in die tijd 2 meisjes bij de club, voor de rest waren allemaal jongens. Ik denk dat het vrouwenvoetbal wel een flinke ontwikkeling gemaakt heeft ten opzichte van de jaren 90. Vanuit de KNVB moest ik trouwens ook verplicht in een jongensteam. Stapte je over dan moest je dit in overleg doen en in 99% van de gevallen betekende dit, dat je moest stoppen met het voetballen voor de KNVB.
Hoe heb je de opmars van het vrouwenvoetbal beleefd?
Ik heb jaren lang bij de KNVB samen gevoetbald met Anouk Dekker. Wij stonden samen in de achterhoede. Ik heb haar wel de doorontwikkeling zien maken, eerst FC Twente, Nederlands elftal en toen zelfs naar het buitenland. Dat was wel tof dat vrouwenvoetbal steeds normaler en beter begon te worden, ze verdienden dit ook!!!
Wat is jouw advies aan de talenten van nu?
Blijf, als je het leuk vindt en als het kan, zo lang mogelijk bij jongens voetballen. Niet dat je niks leert bij meisjes maar je leert er andere dingen.
Moet de VAR ook zijn intrede maken in het vrouwenvoetbal?
Ja, dat denk ik wel.
Heb je ergens spijt van?
Ja, na een half jaar met een nieuwe kruisband toch weer gaan voetballen terwijl het niet mocht.
Wil je nog iets kwijt?
Ik heb een prachtige tijd gehad; zowel bij mijn club als spelen voor het District Team Oost. Ik heb hier veel van geleerd. Niet alleen leren voetballen maar ook doorzetten en voor een ander en elkaar knokken. Dat teamspirit gevoel! Daarnaast ben ik altijd 100% geaccepteerd geweest door de jongens en dat is, als ik er nu op terug kijk, wel heel gaaf geweest. Een mooie tijd!
