Ik ben Lisanne Oude Booijink, 29 jaar oud, woonachtig in Borne en handbalster bij ACMAA/D.S.V.D. in Deurningen. Daarnaast werk ik bij Wehkamp in Zwolle.
Wat vind je nou zo leuk aan handbal?
Het spelletje op zichzelf vind ik hartstikke leuk! Het is een snel, dynamisch en tactische sport, waarbij het er soms ook hard aan toe gaat. Het teamaspect maakt het extra leuk, je werkt keihard met elkaar om doelpunten te maken en tegendoelpunten te voorkomen.
Hoe lang doe je al aan handbal?
Vanaf mijn 6e doe ik al aan handbal, dus nu zo’n 23 jaar.
Wie is je idool?
Ik heb niet echt een idool.
Hoe bevalt het je bij ACMAA/D.S.V.D.?
Ja heel erg goed. Ik heb nog nooit voor een andere club gespeeld, volgens mij zegt dat genoeg. Ik heb in al die jaren nooit het idee gehad om ergens anders te gaan spelen, want ik wilde met ACMAA/D.S.V.D. altijd het hoogst haalbare eruit halen.
Wat zijn je kwaliteiten met betrekking tot het handbal?
Ik ben een rechtshandige hoekspeelster, maar ik speel op zowel de linker- als de rechterhoek. Ik speel zelfs liever op de rechterhoek, terwijl dat lastiger is voor een rechtshandige speelster. En met lobjes scoren gaat mij ook altijd wel goed af.
Onlangs heb je een speciale mijlpaal bereikt: 12,5 jaar lang speel je nu in het eerste elftal. Op naar de 25?
Haha, nee zeker niet. Na dit seizoen zal ik stoppen als speelster bij ACMAA/D.S.V.D. Ik blijf wel betrokken als scheidsrechter en voorzitter van de Jeugdcommissie. Maar voor nu is het mooi geweest en heeft mijn leven al meer dan 12,5 jaar vooral in het teken gestaan van handbal.
Hoe kijk je terug op de afgelopen 12,5 jaar?
Die jaren zijn eigenlijk voorbij gevlogen. Ik mocht als 15 jarige aansluiten bij de senioren en ik heb toen eerst een jaar in het tweede gespeeld en dat seizoen hard moeten knokken voor lijfsbehoud. Dat seizoen erop mocht ik uitkomen voor dames 1 en op een half jaar in het tweede na, heb ik altijd in dames 1 gespeeld. In al die jaren heb ik maar één keer echt een zware blessure gehad, waardoor ik 4 maanden aan kant stond. Eén keer zijn we gedegradeerd naar de tweede divisie, maar dat seizoen erop werden we direct kampioen in de tweede divisie. Om nu voor de 3e keer kampioen worden met Dames 1, dat is wel extra bijzonder.
Je 12,5 jarig jubileum als speelster in het eerste elftal heb je weten te bekronen met het kampioenschap! Was het een zware weg of had je er goed vertrouwen in?
We zijn dit seizoen gestart met een nieuwe technische staf en een selectie waar ook wat wijzigingen hadden plaatsgevonden. We hebben veel meer trainingsuren achter de rug in vergelijking met de seizoenen daarvoor. Daar moesten de meesten van ons wel aan wennen, vooral ikzelf. De sfeer zat vanaf het begin goed en je merkt dat iedereen voor elkaar door het vuur wil gaan. Dat is het belangrijkste ingrediënt als je het kampioenschap halen als missie hebt. Uiteindelijk hebben we vier wedstrijden verloren en zijn we vooral onszelf tegengekomen tijdens die wedstrijden.
Door het kampioenschap zijn jullie gepromoveerd naar de Eredivisie. Hoe stappen jullie hier in?
Vol goede moed natuurlijk! Ik denk dat er dit seizoen een goede basis is gelegd op zowel het fysieke als het mentale vlak. We weten waar onze kracht ligt, maar ook wat de valkuilen zijn. Daar kan dan op voort borduurt worden.
Is er één bepaalde wedstrijd die voor jou speciale herinneringen oproept?
Poeh, wat een lastige vraag. Ik kan mij de eerste keer kampioen nog wel goed herinneren, we speelden uit bij VVW en destijds onze aanvoerster Annemarie Smidt kreeg een rode kaart tijdens de wedstrijd. Het was een spannende wedstrijd en uiteindelijk wonnen we die wedstrijd. Onze concurrenten speelden iets later die middag en we zaten vol spanning te wachten of het gunstig voor ons zou uitpakken.
Wat betekent ACMAA/DSVD voor jou?
Een club waar prestatie en recreatie naast elkaar bestaat. We hebben veel jeugdleden en de club doet er elk jaar weer alles aan om het iedereen naar haar zin te maken!
Met wie in de selectie ga je buiten de handbal ook regelmatig om?
Mirthe Lubbers, die ik al vanaf de basisschool ken en bevriend mee ben. Daarnaast heb ik in de afgelopen 14 seizoenen altijd wel samen gespeeld met een aantal vriendinnen. Dat is maar goed ook, want er is altijd maar weinig vrije tijd over gebleven naast het handbal. In al die jaren merk je als de sfeer goed zit, je met elkaar heel ver kan komen. Die sfeer, gezelligheid en de meiden ga ik ook wel missen.
Doe je nog wat anders binnen de vereniging naast handballen in het eerste team, zoals een team trainen of begeleiden?
Ik ben voorzitter van de jeugdcommissie binnen het handbal en ook nog scheidsrechter.
Wie zijn je grootste fans?
Mijn vriend Teun, mijn ouders en mijn zus Stephanie en broertje Michel, maar er zijn ook altijd veel vriendinnen aanwezig om ons aan te moedigen.
Wat voor een tip zou je een beginnend handbalster geven om hetzelfde te bereiken wat jij nu hebt bereikt en nog gaat bereiken?
Dat plezier in het spelletje echt heel belangrijk is om ver te komen en als je dat hebt, dan ben je ook bereid om hard te werken om je doel te bereiken. En je kan het niet alleen, dus leer van je teamgenoten en maak elkaar beter!
Wat vind je van deze rubriek op SportinTwente.nl?
Leuk dat jullie sporters uit Twente in beeld brengen die al jaren hun ziel en zaligheid leggen in het beoefenen van hun sport.
Foto’s door Tina Kolthof
