Wie is Silke Tulk?
Ik ben Silke Tulk, 27 jaar geleden geboren in Albergen en nu samenwonend met mijn vriend in Borne. Ik ben docent op het ROC van Twente, afdeling Commercie & Ondernemen. Daarnaast ben ik leidster/trainster bij RKSV de Tukkers (voetbal) en ben ik klootschietster bij K.V. Kleine David in Fleringen.
Wat vind je nou zo leuk aan klootschieten?
Iedere keer je grenzen verleggen is het mooiste aan deze sport. Wanneer je verschillende wedstrijden op dezelfde wedstrijdbaan moet gooien, geeft het een kick om steeds verder te gooien op diezelfde baan met hetzelfde materiaal.
Hoe lang doe je al aan klootschieten?
Ik ben begonnen toen ik zes jaar oud was. Eerst moest ik mijn zwemdiploma halen en daarna mocht ik een sport kiezen. Ondertussen ben ik 27, dat houdt in dat ik dus al 21 jaar aan klootschieten doe.
Hoe ben je erbij gekomen om te gaan klootschieten?
Mijn vader is sinds de oprichting van de klootschietvereniging lid van Kleine David in Fleringen. Als kind ga je dan af en toe mee naar de wedstrijden en mocht ik als vijfjarige ook een paar keer teruggooien als de wedstrijd erop zat. Hierdoor is het balletje gaan rollen.
Wat zijn je kwaliteiten met betrekking tot het klootschieten?
Dat ik een kloot aan het einde van de wedstrijd nog net zo hard kan gooien dan het eerste schot. Bij veel spelers zie je de kracht gaandeweg de wedstrijd afnemen, maar door juist daarop te trainen kun je aan het einde van de wedstrijd het verschil maken.
Zaterdag 31 maart heb je voor de tweede keer in je carrière de Bol Fada Championships in Noord-Ierland gewonnen. Hoe heb je je hier op voorbereid?
Ik ben naar de sportschool geweest om de algemene conditie op peil te houden en iedere zondagmorgen hebben we getraind op klootschietbanen of op het fietspad bij mijn ouders voor het huis. De training pak je dan een maand of twee voor een dergelijke wedstrijd op en intensiveer je naarmate de wedstrijd dichterbij komt.
Was het voor jou een sport voor ontspanning? Wanneer begon het wedstrijdgebeuren?
Eigenlijk heb ik altijd individuele wedstrijden gespeeld. In de jeugdcompetitie op zondagmorgen gooit ieder jeugdlid tot 12 jaar 500 meter, daarna gooi je tot je 18e 800 meter. Diegene die het minst aantal schoten over deze afstand nodig heeft wint. Zodoende heb ik klootschieten eigenlijk altijd als wedstrijd ervaren. Nu haal ik er ook ontspanning uit. De damescompeitie op maandagavond bijvoorbeeld zie ik als een stuk ontspanning. Je speelt dan met een team van vier spelers tegen een ander team van vier spelers. Iedere speler mag drie keer gooien en het team dat na 12 schoten de meeste meters heeft afgelegd, wint een punt. Een competitiewedstrijd wordt over drie punten gespeeld .
Hoe leeft de sport klootschieten in je familie en in je omgeving?
Mijn vader is, zoals eerder gezegd, al lid sinds de oprichting van de vereniging. Hij heeft jarenlang in het eerste gegooid, maar is sinds tien jaar gestopt na een blessure aan zijn arm. Mijn zus gooit samen met mij in het eerste damesteam van Kleine David, mijn moeder is de coach van dit team. Mijn vriend gooit, net als ik, op internationaal niveau. Hij gooit daarnaast ook nog competitie in de Achterhoek, waar hij van geboorte vandaan komt. Ook zijn broer en vader doen aan klootschieten. Ook mijn ooms en neven hebben aan klootschieten gedaan. Je kunt dus wel zeggen dat klootschieten écht in onze familie leeft.
Wat vind je van de aandacht voor het klootschieten in de media?
Regionale kranten en nieuwssites als Op en Rond de Essen, TC Tubantia, SportinTwente.nl en RTV Oost nemen onze publicaties eigenlijk altijd over, dat is super! Je hoort dan ook vaak dat mensen een stukje in de krant hebben gelezen over het klootschieten en dat ze het leuk vinden voor mij dat het zo goed gaat. In nationale media als Hart van Nederland, Algemeen Dagblad of de Telegraaf vind je eigenlijk nooit iets terug over onze sport. Persberichten worden daar nog steeds heen gestuurd, maar ze nemen het niet over. Natuurlijk is dat jammer, je wilt namelijk een zo groot mogelijk publiek bereiken met de prestaties van alle sporters, maar laten we vooral blij zijn met de aandacht die we wél krijgen.
Wat betekent klootschieten voor jou?
Klootschieten beheerst op dit moment voor een groot deel mijn leven. Ik heb het geluk dat ik internationaal veel connecties heb kunnen maken door mijn sport en internationale wedstrijden kan spelen op uitnodiging. Voornamelijk in Ierland vinden ze het geweldig dat ik een wedstrijd kom spelen. Zo ben ik dit jaar met Pasen naar Ierland geweest, ga ik in mei naar Italië om daar mijn vriend aan te moedigen en in september weer naar Ierland om de Queen of the Roads te spelen.
Hoe vaak speel je internationaal een klootschietwedstrijd?
Ieder jaar is in Ierland de King & Queen of the Roads. Een klootschietwedstrijd die wij vergelijken met het Wimbledon bij tennis. Hiervoor moeten de deelnemers zich eerst kwalificeren door voorwedstrijden te winnen. Je speelt tijdens het toernooi op vrijdag de halve finale en, als het goed is, op zondag de finale.
Ook is er ieder jaar met Pasen de Charlemont Cup. Dit is een kleiner zusje van de King & Queen of the Roads. Hier komen de beste spelers van Noord en Zuid-Ierland bij elkaar om wedstrijden te gooien. Ik ben in 2012 voor het eerst uitgenodigd om tegen Kelly Mallon te komen gooien, mijn grootste internationale tegenstandster en nu komen we vrijwel ieder jaar terug naar deze prachtige wedstrijd.
Daarnaast is er om de vier jaar een Europees Kampioenschap. In 2016 hebben we het EK in Nederland gehad en in 2020 is het EK in Noord-Duitsland.
Is er één bepaalde wedstrijd die voor jou speciale herinneringen oproept?
Er zijn meerdere wedstrijden die speciale herinneringen oproepen, zoals mijn allereerste gouden medaille tijdens het NK in 1996, mijn allereerste internationale medaille in Ierland in 2008 of mijn overwinning tijdens mijn debuut op het King & Queen of the Roads festival in 2009.
Als ik dan één wedstrijd er speciaal moet uitzoeken is het denk ik toch de veldwedstrijd tijdens het EK 2016 in Reutum. Ik werd Europees Kampioen op het veld waar ik van kleins af aan veldwedstrijden schoot en veldtrainingen deed. Het veld van K.V. Reutum is ook het ‘thuisveld’ wanneer we in Fleringen een veldwedstrijd hebben. Zodoende werd ik kampioen op ‘mijn’ baan. Een geweldige wedstrijd met veel vrienden en familie op het veld, prachtig!
Wat zijn je doelen voor de rest van het jaar?
Voor komend jaar heb ik nog twee doelen; het verdedigen van mijn allroundtitel tijdens de Nederlandse Kampioenschappen en het winnen van de titel Queen of the Roads. Na twee jaar op rij verloren te hebben van Kelly Mallon, wordt het tijd dat de beker weer meegaat naar Nederland.
Wat hoop je nog meer te bereiken met het klootschieten?
Ik ben nu 27 en heb gezegd dat ik in alle landen en bij alle klootschietbonden een EK wil meemaken. Dat houdt in dat ik nog twee EK’s te gaan heb, één in 2020 en één in 2024. Daarnaast heb ik ook altijd gezegd dat ik alleen mee wil doen als ik kans heb op een medaille. Ik ga niet mee als teamopvulling, daarvoor in mijn winnaarsmentaliteit te groot. 2020 is op dit moment te overzien en planbaar, 2024 is nog wel erg ver weg op dit moment.
Kun je klootschieten goed combineren met school/werk of is het wel eens lastig?
Op dit moment kan ik het prima combineren met mijn werkzaamheden aan het ROC van Twente. De meeste wedstrijden zijn tijdens de vakanties of vrije dagen (Pasen, Hemelvaart). Natuurlijk is het soms wel eens lastig, bijvoorbeeld een ouderavond en een competitiewedstrijd op dezelfde avond. Je moet in zo’n geval denken in oplossingen en vaak komt dit dan ook goed.
Heb je nog een leuke anekdote die je wilt delen met ons?
Het eerste jaar dat wij bij de King & Queen of the Roads waren, liepen wij op donderdagmiddag op straat om te trainen. Op een gegeven ogenblik lopen wij langs een schuurtje en horen wij: “Silke Tulk, Silke Tulk”. Wij kijken om en zien een forse man komen aanlopen met zijn werkkleding nog aan, handen nog zwart van het werk en een koffiebeker in zijn rechterhand. Hij praat wat met ons en verteld waar ik op dat stukje van de weg het beste langs kan gooien.
Hij rent een klein stukje weg, zet zijn koffiebeker op de straat en schreeuwt: ‘Hit te mug’ (raak de beker). Ik nam een aanloop en gooide precies daar waar de beker stond. De man kon net op tijd zijn beker van de straat grijpen, anders was hij aan duizend stukken uit elkaar geknapt. Sindsdien hebben papa en ik aan het woord ‘Mug shot’ genoeg om elkaar te begrijpen op dat stukje van de straat.
Wie zijn je grootste fans?
Op de eerste plaats natuurlijk mijn ouders, mijn zus en mijn vriend. Daarnaast zijn er een aantal mensen die iedere belangrijke wedstrijd om mij heen zijn. Met name Kees & Anita Numan zijn sinds 2006 ieder EK en King & Queen of the Roads mee geweest. Daarnaast heb ik in Duitsland en Ierland een aantal fans die mij een overwinning gunnen als ik daar gooi. Zelfs kleine kinderen roepen mijn naam als ik langsloop, willen een handtekening of met mij op de foto. Dat zijn toch wel dingen die ik nog steeds bijzonder vind.
Wat voor een tip zou je een beginnend klootschieter geven om hetzelfde te bereiken wat jij nu hebt bereikt en nog gaat bereiken?
Als je een doel voor ogen hebt en je wilt er hard voor werken, dan kun je heel veel bereiken. Wees niet tevreden met een voldoende, maar ga altijd voor een goed. Alleen dan kun je een goede topsporter worden, maar ik geloof dat deze tip voor iedere sport en sporter geldt. Daarnaast moet je je niets aantrekken van negatieve reacties. Vaak zijn zij alleen maar jaloers dat zij niet zoveel bereiken als jij. Je kunt dan maar op één manier wraak nemen en dat is door de volgende wedstrijd weer keihard je best te doen om te winnen.
Wat vind je van deze rubriek op SportinTwente.nl?
Een mooi initiatief om breedtesport onder de aandacht te brengen en mensen kennis te laten maken met de persoon achter de sporter. Natuurlijk gaat het vaak over de sportprestaties, maar er zit vaak een heel team achter deze mensen. Vaak wordt dat vergeten.
