Bij de Wereld Kampioenschappen Indoor Atletiek voor Masters in het Poolse Torun won AC TION atleet Wan Bakx niet alleen zilver op de 60 meter horden maar verbeterde hij ook het Nederlands record.
Wat was het meest verrassende het tot twee keer verbreken van het NK record of de zilveren medaille?
De zilveren medaille was het meest verrassend. Het Nederlandse record stond op mijn lijstje om te verbeteren. Ik ben ook al de Nederlands Recordhouder op de 60mh bij de M40, M45 en M50. Het zou mooi vier op een rij zijn.
Ben je in Polen alleen maar op de horden uitgekomen?
Ja. In November 2018 had ik nog heel andere gedachten en heb ik me ingeschreven voor het verspringen, de vijfkamp en de 60 meter horden. Op al die onderdelen zou ik finale mogelijkheden hebben, maar sinds december heb ik 5 blessures gehad die mijn hele voorbereiding in de war hebben geschopt. Ik heb daarom zowel het verspringen als de vijfkamp geschrapt en me geconcentreerd op de 60 meter horden. Ik stond eigenlijk met weinig zelfvertrouwen aan de start. Na de halve finales kon ik vrij lopen met zilver als gevolg.
Je bent nu 55 jaar, maar waar is het allemaal begonnen?
Dat is al bijna 50 jaar geleden. Ik ben als hummeltje met mijn oudere broer mee gegaan naar atletiekvereniging OSS-VOLO in Den Bosch. Ik was toen, denk ik iets van 6 jaar oud en die leeftijdscategorie (mini-pupillen) bestond toen nog niet. Die vereniging had ook geen goede baan en bv geen hordes. Ik ben pas als 17-jarige in aanraking gekomen met de horden toen ik de overstap maakte naar Prins Hendrik uit Vught. Vrij laat om het allemaal nog aan te leren, maar bij Prins Hendrik werden mij de fijne kneepjes aangeleerd door Harrie Schulting (nog steeds Nederlands recordhouder 400mh).
Op je eigen website schrijf je dat er van een echte doorbraak in 1980 op de 100 meter horden geen sprake meer kon zijn. Leg dat eens uit.
Nou omdat ik toen dus pas voor het eerst horden heb getraind en gelopen. Ik mocht wel al aan het NK deelnemen, op de eigen baan van Prins Hendrik, maar erg goed was ik nog niet.
Ook gaf je de voorkeur aan een maatschappelijke carrière boven die van een sportcarrière. Nooit spijt gehad?
Nee daar heb ik geen spijt van. Ik heb een goede studietijd gehad, leuke baan en bovenal een fijn gezin. Ik denk ook dat als ik toen wel het onderste uit de kan had gehaald vwb sport, ik het nu niet meer zo leuk zou vinden. Dat merk ik aan tegenstanders die vroeger wel aan de internaTIONale top hebben gestaan. Die kunnen het niet verkroppen dat ze zo hard achteruitgaan (en verslagen worden door atleten die veel slechter waren als senior ;-).
En bovendien hebben we als gezin jarenlang mijn atletiek aspiraties gecombineerd met de gezinsvakanties. Zo hebben de kinderen nog steeds fijne herinneringen aan bijvoorbeeld de vakantie in Polen en Hongarije. Geen landen waar je 1-2-3 aan denkt voor een gezinsvakantie. Een paar dagen van de 2-3 weken was ik dan bezig op de atletiekbaan onder luide aanmoedigingen van mijn gezin. Uiteraard zijn die ook allemaal verknocht aan atletiek.
Wanneer kwam je aanraking met AC TION?
In 1986 heb ik bij mijn huidige werkgever, ITC te Enschede, een cursus gevolgd. Daarvoor was ik enkele maanden in Enschede en sliep op de campus en trainde bij AC TION. Toen ik een jaar later op een baan solliciteerde bij het ITC en werd aangenomen, was de volgende stap om over te schrijven van Prins Hendrik naar AC TION. Sinds 1987 ben ik dus lid van AAC TION.
Ondanks dat je ouder werd kon je je nog altijd goed en lang meten met de jeugd. Lag dat aan Wan Bakx of aan de jeugd?
Hmmm. Ik denk wel dat de prestaties van het grootste gedeelte van de jeugdige atleten minder is dan toen ik jong was. Maar de top is wel beter dan toen.
Maar jij ging door en kwam in 2004 tijdens het NK Indoor voor veteranen op maar liefs vier onderdelen uit.
Ja, toen kon ik dat nog. Inmiddels met het verstrijken van de jaren moet ik ook op mijn tellen passen. Neemt niet weg dat ik de meerkamp nog steeds een heeeel erg leuk onderdeel vind. Maar daarvoor moet je lichaam wel belastbaar zijn en dat is bij mij niet het geval. Het kriebelt altijd wel, vandaar dat ik me had opgegeven voor de vijfkamp in Polen. Bovendien kan een goede hordeloper ook verspringen, sprinten en zeer waarschijnlijk ook hoogspringen. Als je dan ook vroeger wat aan de werponderdelen hebt gedaan dan kun je een meerkamp redelijk goed afronden.
Je hebt in de junioren en seniorentijd aan veel wedstrijden deelgenomen. Zijn er enkele die er echt uitspringen zowel indoor als outdoor?
Als junior ben ik een keer uitgenodigd voor een ‘interland’ van ik meen Brabant tegen België en Duitsland. Coupe de L’amitié was dat, geloof ik. Dat was toen ik net horden had leren open. Dat vond ik wel mooi.
Als senior kan ik mij de competitiewedstrijden herinneren met AC TION in de jaren negentig. In die tijd werd er eerst kogelslingeren afgewerkt en daarna de 110 meter horden. AC TION had toen Chris Hoede voor het slingeren en Marcel Dost en ik op de 110mh. Na die onderdelen stonden we altijd bovenaan! Wat ik ook wel baas vond dat ik als master ook al een paar keer bij de senioren in de competitieploeg heb meegedaan. In 2007 in Amsterdam in het Olympisch Stadion nog op de 400 meter horden en dat ging heel niet slecht.
Maar je weet niet van opgeven en neemt daarna deel in de verschillende masterklassen. Kun je dat allemaal combineren met je werk?
Het zou beter kunnen dan wat nu het geval is (bv minder drukte/stress tijdens de voorbereiding op kampioenschappen en trainingsmogelijkheden overdag) maar ik kan wel vrij regelen zodat ik kan deelnemen aan de internaTIONale kampioenschapen. Dat vind ik al mooi.
Toch weer even terug naar het begin. Door wie werd je getraind of moest je alles zelf uitvinden ontdekken?
Bij OSS-VOLO ben ik zeg maar beziggehouden. Dat is ook prima op die hele jonge leeftijd. Specialisatie is mi ook pas echt belangrijk als je gedurende langere tijd aan je coördinatie en lichaamsbeheersing hebt gewerkt. Dus zo vanaf je 16-17de jaar. Maar het zou dan al wel goed zijn geweest om dat onderdeel te hebben geoefend. Zoals gezegd kreeg ik de eerste trainingen voor de horden bij Prins Hendrik van Harrie Schulting. Zeer waardevolle trainingen waar ik ook nu nog profijt van heb (actief, hoog lopen met zowel actie voor als achter de horden). In die tijd combineerde ik zelfs een bijbaan als postbesteller op zaterdag met specialisatie training horden. Om 05.00 uur mijn bed uit in Vlijmen, rondje post bestellen in Den Bosch waarbij ik de tuinhekjes niet opendeed maar als horden nam en dan vanaf 10 uur de hordentraining tot 12 uur in Vught. Bekaf was ik op die dagen, maar het was het wel waard.
Jouw zoon Tobias heeft het dan denk ik wel stuk makkelijker. Hij hoeft het wiel niet meer uit te vinden, toch?
Ooh jawel hoor, hij moet ook flink aan de bak. Maar hij heeft wel iets meegekregen. Bovendien heb je in deze tijd als adolescent veel meer uitdagingen dan wij vroeger.
Hoe is het verder met hem?
Hij heeft na zijn juniorentijd iets gas teruggenomen. Dat kan ook niet anders want als junior bij de senioren instromen heeft even tijd nodig. Bovendien ben je eigenlijk pas rond je 28ste op je top. Daarnaast is hij fysiek ook niet zo belastbaar. Dat heeft hij helaas ook van mij meegekregen.
Hoe is het om lid te zijn van een vereniging als AC TION. Is daar alles aanwezig wat een topsporter nodig heeft?
Ik denk dat je in het westen van het land betere mogelijkheden hebt, maar in deze regio is het een goede stek. Wat we zeker missen is een indoor accommodatie. Zeker voor atleten die tijdens de winter succesvol willen zijn op de Indoor Kampioenschappen. Ik heb al eens in de voorbereiding op een EK of WK de baan sneeuwvrij staan vegen voor een horden training. Beter zou het zijn als ik dat soort trainingen in een enigszins warme hal kan doen.
Je bent nu 55 hoe lang denk je nog door te gaan?
Afgelopen maanden heb ik er al eens over gedacht om de handdoek in de ring te gooien; zoveel blessures in zo’n korte tijd waarvan ook een aantal zonder aanwijsbare reden. Bah, ik was wat motivatie kwijt. Maar als je dan op het WK in Polen de 85-jarigen over hordes ziet scheren, een 104-jarige dame de 60 meter ziet rennen en bij de Mannen van 70-74 jaar de winnaar het wereldrecord ziet verpulveren en brengen op 26.11 seconden, dan denk ik dat ik nog graag een flink aantal jaren wil doorgaan.
Luister je goed naar je lichaam?
Ja steeds meer. Afgelopen weekend hadden we alweer de eerste competitie wedstrijd van het buitenseizoen. Nadat ik bij het verspringen het Nederlands record had verbeterd en ik mijn achillespees voelde heb ik de ploegleider gezegd dat ik de estafette niet meer zou lopen. Enkele jaren geleden zou ik dat wel gedaan hebben en langer last hebben gehad van zo’n blessure. Nu hoop ik dat het van korte duur is want over 5 weken staat het Nederlands Kampioenschap op de kalender.
Bedrijven van topsport betekent ook vaak de pers halen. Hoe was dat in jouw tijd?
Dat weet ik niet zo goed want ik haalde de pers niet. Dat was de tijd van, zeg maar, een krant, die las iedereen. De mannen competitieploeg van AC TION met zijn toppers als Marcel Dost, Marcel Roorda, Junior de Lain, Jeroen Linneman, Chris Hoede en de vrouwen met bijvoorbeeld Linda Tukkers, Jaqueline Selker en Wilma Hillen scoorden wel met regelmaat op de baan en in de pers.
Www.sportintwente.nl probeert met name die sporters een podium te geven die niet altijd in de pers worden genoemd. Goed initiatief?
Ja goed initiatief. Ik heb behoorlijk moeten zoeken naar een artikel over de WK in de lokale krant.
Wat betekent voor jouw om sporter van de week te zijn?
Een eer. Nu nog een keer de nominatie voor sportman van Enschede ;-). In 2005 ben ik genomineerd maar vond ik het eigenlijk nog niet terecht. Ik vond mijn prestaties toen nog niet goed genoeg en wilde beter. Dat is er nog niet helemaal uitgekomen, maar ik ga dit jaar (weer) mijn best doen.
Foto’s: fam. Bakx.
