Na afgelopen vrijdag voor de Silvercup al tegen Haackey te hebben gespeeld, en gewonnen, vertrokken de heren van Twente deze regenachtige zondag voor de competitie opnieuw naar Haaksbergen om tegen ditzelfde Haackey aan te treden. In tegenstelling tot vrijdag, speelde Twente vanaf het begin gelijk mooi samen. Dit leidde tot meerdere kansen voor Twente waarvan er in de eerste 5 minuten één werd benut door Wouter Mulders. (0-1)
Twente probeerde de ruimte zo goed mogelijk te benutten. De keeper van Haackey hield echter goed stand.Een strafcorner zorgde voor de 0-2. Olivier Bronk sloeg deze hard en strak in linker hoek. Twente ging nu slordiger spelen en Haackey zag haar kansen schoon. Zij kregen enkele strafcorners en bij de 3e was het raak. Keeper Jasper Noteboom kreeg de bal niet goed weg en deze belandde in een stick van Haackey. De 1-2 was een feit. Twente raakte lichtelijk in paniek en het spel werd minder.
Na de rust en een peptalk van coach Paul Schulz, herpakte Twente zich. Mooie aanvallen volgden, maar weinigen werden benut. Tot de solo van Olivier Bronk, hij legde de bal mooi op de strafbal stip vanwaar Tim Jongman deze met een keiharde backhand wist binnen te schieten. (1-3)
De heren van Twente gingen nu helemaal los, zelf de achterspeler waren “on fire” en wisten te scoren. Pepijn de Bruijn maakt het 1-4 en Benedict Evans verzorgde voor de 5-1. Haackey leek meer last te hebben van de wedstrijd van vrijdag dan Twente en hier profiteerde Twente van. Uit de volgende strafcorner schoot de jeugdige Gijs Haken de rebound in het goal (1-6) De heren van Twente wisten vanaf nu elke ruimte te benutten.
Er volgde weer een fantastische solo van Olivier Bronk, de bal kwam terecht bij Maarten Adolfsen die hem vervolgens mooi binnen schoot (1-7). Een geweldige scoop van Tim Jongman werd door Wouter Smulder perfect voorgelegd op Max Pierik, die de stand op 1-8 bracht. Pierik en Smulders leken elkaar steeds beter te vinden, het volgende een mooie samenspel leidde dan ook direct tot een laatste doelpunt in deze wedstrijd voor Wouter Smulders (1-9).
