De 23-jarige Britt Tönis verlaat FC Berghuizen en gaat komende zomer spelen voor de Blue Raiders van het Lindsey Wilson College. Een droom transfer?
Dat zou je wel kunnen stellen inderdaad. Het is voor mij altijd al een droom geweest om in Amerika te kunnen voetballen met daarnaast een studie op een Amerikaanse universiteit. De beleving in Amerika is heel anders dan hier in Nederland. Zij leven daar voor de sport en de faciliteiten en de combi tussen sport en school is in Amerika allemaal veel beter geregeld. Ik heb een keuze moeten maken tussen 6 verschillende universiteiten, dus je kan je wel voorstellen hoe lastig de keuze geweest moet zijn. Ik heb meerdere coaches gesproken van verschillende universiteiten en voor mij was er direct een klik met Lindsey Wilson. Na vier gesprekken te hebben gevoerd met de hoofdcoach en assistent-coach van Lindsey heb ik mijn keuze gemaakt en een paar dagen later al het contract getekend bij Lindsey Wilson.
Blij, maar je gaat ook een onzekere tijd tegemoet wanneer je daar voor het eerst tegen een bal aan kunt trappen.
Ja, het is inderdaad een dubbel gevoel. Ik ben aan de ene kant heel blij en opgelucht dat ik een keuze heb gemaakt en alles rond is, maar aan de andere kant speelt onzekerheid nu ook zeker een rol. De coronacrisis heerst momenteel over de gehele wereld en zorgt ervoor dat ieder mens onzekere tijden beleefd. Niemand weet hoe lang deze crisis nog duurt en wat het allemaal nog aan zal richten. Het enige wat we op dit moment kunnen doen, is met z’n allen luisteren naar de maatregelen en ons hier ook streng aan houden. Alleen op deze manier is het virus te overwinnen. De bedoeling is dat ik eind juli/begin augustus in het vliegtuig stap. Ik hoop dat er rond die tijd de crisis voorbij is en dat ik zonder angst of onzekerheid het vliegtuig kan pakken naar Amerika. Het scheelt dat dit een wereldcrisis is en dus ook in Amerika en andere landen alles stilligt. Sport staat bij mij altijd op nummer 1, maar voor nu is het belangrijk dat iedereen gezond blijft en er gezond uitkomt. Mijn hoofdcoach uit Amerika en ik spreken elkaar wekelijks, dus ik blijf op deze manier wel op de hoogte van alles.
Maar vertel eerst eens even wie Britt Tönis is en wat ze zoal doet.
Mijn naam is Britt Tönis, ik ben 23 jaar oud en woonachtig in Enschede. Op dit moment studeer ik aan het Saxion te Enschede. Ik zit momenteel in mijn 2e leerjaar van de opleiding Human Resource Management. Hier heb ik het erg naar mijn zin. Sinds afgelopen Februari loop ik stage bij Siers in Oldenzaal. Daar krijg ik de mogelijkheid om mijn kennis toe te passen in de praktijk en nieuwe dingen te leren. Vóór mijn HBO studie heb ik een MBO studie gevolgd. Sport en Bewegen in Enschede. Mijn affiniteit met sport is groot en deze opleiding kwam als gegoten. Tijdens deze opleiding heb ik veel ervaring op kunnen doen op verschillende vlakken en takken van sport. Na mijn opleiding wilde ik totaal wat anders studeren op het HBO. Dit is een bewuste keuze geweest, omdat ik mijzelf graag breed wil opleiden. Naast mijn studie doe ik aan sport. Op dit moment ben ik bezig aan mijn 6e seizoen voor FC Berghuizen vrouwen 1 in Oldenzaal. We zijn een heel hecht team, zowel binnen het veld als buiten het veld. Naast de studie en de sport heb ik nog een bijbaantje wat ik hiermee goed kan combineren.
Je gaat daar voetballen combineren met studeren.
Ja dat klopt. Ik maak mijn laatste twee jaar van mijn studie af in Amerika. Elke dag wordt er minimaal 2 keer getraind. De bedoeling is dat je tussen de trainingen door de lessen gaat volgen. Het is vrij goed te combineren, aangezien alle faciliteiten op de campus aanwezig zijn. Ook wordt er daar door de school rekening gehouden met de sport die je uitoefent. Wanneer ik een belangrijke wedstrijd zal hebben of een verre uitwedstrijd heb waardoor je met het vliegtuig of bus moet reizen en daardoor een aantal dagen in een hotel moet zitten, zal ik vrijstelling krijgen voor een toets. Wel is er een regel, dat wanneer je niet presteert op school je niet speelgerechtigd bent. Dit is vrij logisch, aangezien er flink in je geïnvesteerd wordt.
Was die mogelijkheid niet in Nederland om je HRM studie hier af te maken?
Jawel, ik zou mijn studie ook gewoon in Nederland kunnen afronden. Ik ga naar Amerika toe omdat ik de kans heb gekregen om op hoog niveau te kunnen spelen, waarbij de sport en studie één is. De faciliteiten in Amerika zijn vele malen beter als in Nederland. Daarnaast wordt er rekening gehouden met de intensiteit van je sport ten opzichte van de intensiteit van je studie die er gevraagd wordt. Hierdoor kan ik mijzelf voetballend kwalitatief verbeteren en zal ik daarnaast ook mijn taalkennis ontwikkelen. Tot slot is het een groot avontuur wat ik tegemoet ga, waar ik erg naar uit kijk.
Ben je nu opeens voetbalmiljonair, of wordt alleen de studie en al het andere voor je betaald?
Haha, kon ik maar zeggen dat ik nu voetbalmiljonair was. Dat is helaas niet het geval. De universiteit investeert enorm in student atleten die een hoge affiniteit hebben met sport. De universiteiten leven voor de sport en willen zo hoog mogelijk geklasseerde teams hebben. Bij Lindsey Wilson zijn er ook veel internationale speelsters, eigenlijk maar een paar Amerikanen. Dit komt omdat Lindsey Wilson een groot budget heeft om speelsters uit het buitenland te halen. De kans op een beurs is er altijd, maar een full scholarship zie je niet heel vaak. Lindsey Wilson heeft mij een volledige beurs aangeboden wat betekent dat alles voor mij betaald zal worden. Een appartement, 3 keer op een dag eten, sportkleding, ziektekosten, school en voetbal. Het enige wat mij nog rest is het vliegticket er naartoe. Niks te klagen dacht ik zo haha.
Geen salaris?
Nee, de school investeert flink in mij, aangezien ze mij een full scholarship hebben aangeboden. Ze willen als school zijnde zo hoog mogelijk eindigen in de competitie en door middel van een beurs aan te bieden aan talentvolle studenten hopen ze zo een goede naam te behouden als universiteit. Doordat ze flink investeren in je, wil je natuurlijk wel presteren en aan de school laten zien wat je in je hebt. In Nederland betaal je de zorg en school allemaal zelf, die worden nu voor mij betaald. Een salaris zou ik ook zeker niet verwachten.
Bij welke club trapte je voor het eerst tegen een bal?
Toen ik 6 jaar oud was, begon ik samen met mijn tweelingzusje bij Sparta Enschede. Dit hebben we beide niet heel lang volgehouden, want na 1 seizoen wilden we al stoppen en andere sporten beoefenen, namelijk tennis, hockey en turnen. Jaren later, op mijn 13e ben ik weer begonnen met voetbal, tevens bij dezelfde voetbalclub.
Was er toen al een meisjesteam of moest je bij de jongens mee doen?
Toen ik op mijn 6e begon was er inderdaad nog geen meisjesteam bij mijn club. Mijn zusje en ik hebben toen 1 seizoen meegevoetbald bij de jongens. Op die leeftijd is het voor een jongetje natuurlijk heel apart als een meisje mee moest doen. Dat werd toen ook zeker niet gewaardeerd. Wij hadden er beide geen zin meer in en wilden al gauw een andere sport beoefenen. Nadat ik op mijn 13e terug ben gekeerd bij Sparta Enschede was er wel een meisjesteam. Deze heb ik samen met een klasgenootje destijds opgericht. Je kon het meer zien als een vriendinnenteam. Ondanks dat, deden wij het goed in de competitie en werden wij een paar jaar op rij kampioen. In die periode ben ik gescout voor de KNVB en heb ik daar mee mogen spelen. Ze vertelden mij daar dat ik niet meer bij de meiden moest gaan spelen, maar bij de jongens. Dan zou ik nog beter en sterker worden.
En daar had je geen zin. Achteraf jammer?
Toen die tijd was ik erg verlegen en vond ik het fijn om bij mijn vriendinnen te voetballen. Achteraf natuurlijk wel spijt gehad dat ik destijds niet heb geluisterd naar de coaches van de KNVB.
Maar toch lonkte een nieuw avontuur.
Dat klopt. Op mijn 14e heb ik voor het eerst meegedaan bij het 1e vrouwenteam van Sparta Enschede. Hier heb ik mij fysiek ontwikkeld, maar merkte ook dat ik kwalitatief niet sterker werd. Twee jaar later werd ik benaderd door FC Berghuizen vrouwen 1 voor een proeftraining. Na een aantal keren te hebben meegetraind heb ik de overstap gemaakt naar FC Berghuizen.
Waarom FC Berghuizen?
Mensen uit de regio zullen wel weten dat FC Berghuizen vrouwen 1 op een hoog amateurniveau voetbalt. Er zijn weinig clubs in de regio die op het landelijke niveau spelen. Ik was nog jong toen ik de overstap hier naartoe maakte, maar als ik zie hoe ik mij in die jaren ontwikkeld heb, ben ik erg blij dat ik voor deze overstap gekozen had. Het team is erg hecht en vanaf dag 1 toen ik er kwam werd je gelijk opgenomen in het team wat ik als zeer prettig heb ervaren. Mede dankzij mijn teamgenoten ben ik gekomen waar ik nu sta. Je wordt meegenomen in de kwaliteiten van het team, wat bij mij ook heeft geresulteerd in een uitnodiging bij FC Twente vrouwen. Hier heb ik twee jaar terug 6 oefenwedstrijden mogen spelen en een keer mee mogen trainen op het hoogste niveau van Nederland. Dit heeft mij mentaal ook sterker gemaakt en sta ik ook zelfverzekerder op het veld. Zonder Berghuizen was ik daar niet gekomen. Het was zeker een mooie ervaring om dat te hebben meegemaakt, maar bij FC Berghuizen heb ik het erg naar mijn zin nu, maar ben ik ook wel toe aan een nieuw avontuur.
Jullie staan bovenaan in de eerste klasse, maar geen kampioen….
De coronacrisis speelt een zeer grote rol over de gehele wereld. Als team hebben wij dit seizoen alle passie, kracht en motivatie gegeven om dit seizoen als de kampioen te eindigen. Wij waren goed op weg naar onze missie. Op dit moment stonden wij 4 punten los met nog een wedstrijd minder gespeeld. Een aantal weken geleden zat er natuurlijk al aan te komen dat er maatregelen werden getroffen betreft de competitie. Afgelopen dinsdag kwam dan ook het definitieve besluit van de KNVB dat alle competities op amateurgebied zijn gestopt. Er is geen kampioen, geen degradant, de competitie wordt volgend seizoen weer van vooraf aan gestart. Natuurlijk balen wij als team hiervan. We hadden gehoopt het seizoen mooi af te kunnen sluiten met een mooi feestje. Het coronavirus heeft de macht en brengt veel schade aan mensen over de gehele wereld. Voor nu is het belangrijk dat iedereen gezond blijft. Voetbal is nu een bijzaak.
Hou houd je in deze corona tijd je conditie op peil?
Ja ik zal conditioneel natuurlijk wel op niveau moeten blijven. Gelukkig heb ik ervaring op het gebied van Personal Trainer. Ik weet hoe ik mijn lichaam moet behandelen en ik ben zeer creatief in het bedenken of uitvoeren van oefeningen. Toen het bekend werd dat er niet gevoetbald werd, heb ik natuurlijk wel een aantal fitness artikelen gekocht. De oefeningen voer ik in een circuitvorm uit in mijn achtertuin. Zowel mijn conditie als kracht houd ik op deze manier op peil.
Veel contact met je overige speelsters en trainer?
Ja, zoals ik al zei zijn wij als team erg hecht met elkaar. We spreken elkaar regelmatig en natuurlijk is social media een handig hulpmiddel hiervoor. Het gaat met name wel over de corona, benieuwd of iedereen nog gezond is, maar wordt er ook zeker veel gelachen en in de weekenden af en toe een wijntje geproost tegen het beeldscherm van je laptop om toch nog een drankje te kunnen doen met je teamgenoten/vriendinnen.
Hoop je nog op een mooi afscheid?
Voor mij is het natuurlijk erg dubbel allemaal. Ik had gehoopt op een mooie afsluiting van dit seizoen, maar dat zit er helaas niet meer in. Eind juni staat er nog een teamweekend gepland. Hopelijk is er rond die tijd geen crisis meer, maar ook daar heb je geen invloed op. Een afsluiting zal er zeker komen, ook al is dit op afstand. Hopelijk kunnen we nog met zijn allen bij elkaar komen en kan ik op een leuke manier nog afscheid nemen van de club die mij veel heeft gebracht.
Door wie werd je benadert?
Vorig jaar augustus ben ik benaderd door KingsTalent met de vraag of ik op hoog niveau wil voetballen in combinatie met studie. Na een aantal gesprekken te hebben gehad heb ik besloten dit avontuur aan te gaan. Ik moest ervoor zorgen dat er beeldmateriaal kwam van mijn wedstrijden. Mijn moeder heeft alle thuis- en uitwedstrijden gefilmd. Ik zou bijna kunnen stellen dat ze een nieuw beroep heeft. De beelden werden gemonteerd door KingsTalent en zo kwam er een highlightvideo waar al mijn hoogtepunten in stonden. Deze waren zichtbaar voor Amerikaanse coaches. Daarnaast heb ik in februari mee gedaan aan een showcase in Duitsland om wedstrijdjes te voetballen, met op de tribune een tal van Amerikaanse coaches die je konden scouten. Via deze weg ben ik ook benaderd door Lindsey Wilson.
Je koos uiteindelijk voor het Lindsey Wilson College. Waarom?
Het gevoel was goed, de kwaliteit van de school was goed en voetballend doen zij ieder seizoen mee om het kampioenschap! Ik heb meerdere malen telefonisch contact gehad met zowel de hoofcoach als de assistent-coach. Zij creëren heel erg het familiegevoel en dat sprak mij gelijk aan. Zelf ben ik echt een familiemens en hecht ik veel waarde aan mijn familie. Bij Lindsey focussen ze niet alleen op het verbeteren van de kwaliteit van de speelster maar willen ze de speelster op mentaal gebied en ook als persoon ontwikkelen. Je wordt niet gelijk in het diepe gegooid en je bent zeker geen nummertje op de school. Er wordt veel aandacht aan je geschonken en ze proberen samen een speelster te ontwikkelen. Bij mij staat winnen altijd bovenaan en Lindsey Wilson is voetballend gezien zeer sterk, dus ik verwacht dat er mooie wedstrijden mij te wachten staan!
Hoge verwachtingen?
Uit de resultaten blijkt dat Lindsey Wilson erg sterk is en ieder seizoen meedoet om de prijzen. Mijn verwachtingen zijn zeker hoog. Ik vind het mooi om te horen dat de coaches in mij een grote aanwinst zien voor het team en ze mij zien als een All-American. Die eer krijg je als je tot de beste 11 speelsters van de competitie behoort. Dat is natuurlijk het mooiste wat je als individuele speelster kunt behalen vind ik zelf. Hier ga ik natuurlijk mijn best voor doen en zal mij volledig in gaan zetten voor Lindsey Wilson.
Twee jaar fulltime voetballen en studeren en daarna?
De bedoeling is dat ik na twee jaar gewoon terugkeer naar Nederland. Mijn familie is mijn alles en ik denk dat ik na twee jaar een mooi avontuur heb beleefd. Natuurlijk kan je van tevoren nooit met jezelf afspreken dat je ook daadwerkelijk na twee jaar terugkeert naar Nederland. Ik zal in Amerika een groot netwerk opbouwen en veel nieuwe vrienden maken. Je weet niet wat de toekomst je brengt, maar een terugkeer naar Nederland die zal er zeker komen.
Ga je het thuisfront niet missen?
Ja mijn familie en directe vrienden zal ik enorm gaan missen als ik naar Amerika ga. Bovendien ben ik de enige Nederlander die naar Lindsey Wilson gaat. Verder zijn het allemaal internationale studenten. Even Nederlands praten voor de FaceTime of telefoon is dan wel prettig. Mijn tweelingzusje zal ik het meest gaan missen. Wij zijn beide twee handen op één buik en zijn nog nooit langer als twee weken zonder elkaar geweest. Bijna alle momenten beleven wij samen en vrijwel niemand kan tussen ons in komen. Ik heb haar al verteld dat ze mij vaak genoeg moet komen opzoeken. Dagelijks contact zullen we zeker houden, alleen dan met een beeldscherm ertussen. Mijn vader, moeder, bonusvader, bonusmoeder, (bonus)broers, (bonus)zussen, opa en oma’s zullen allemaal op bezoek komen, dus ik verwacht dat ik hen nog wel een keer tegenkom in Amerika. Zij zullen mij altijd steunen in de dingen die ik doe en vinden het heel gaaf dat ik dit avontuur ga beleven. Gelukkig heb ik de voetbalgenen van mijn opa en vader, dus dat moet wel goed komen in Amerika.
Ooit nog eens een uitnodiging voor de Oranje Vrouwen?
Haha, nou als er na mijn avontuur zo’n bericht zou komen dan zal ik mijn toppunt wel echt bereikt hebben op voetballend gebied. Van amateur naar international klinkt wel mooi moet ik zeggen.
Een ultieme wens in deze onzekere tijd?
Mijn ultieme wens in deze periode is dat iedereen gezond blijft en gezond uit deze situatie kan komen. Het is verschrikkelijk hoe één virus de hele wereld op haar kop kan zetten. Er overlijden momenteel te veel mensen dagelijks aan dit virus en laten we dit virus zo snel mogelijk stoppen. Dat kan maar op 1 manier. De maatregelen volgen en blijf alstublieft zoveel mogelijk binnen. Des te eerder kunnen we weer gezond naar ons werk, school en sport toe.
Foto’s: Met dank aan Britt Tönis (@Rene Rijnbergen) en FC Berhuizen (@Bas Everhard)
