Spelersprofiel: Koos de Wals
Geboren: 14-04-1951
Clubs als speler:
1970-1982 Emos 1 / positie; linksbuiten.
1982-1985 Sportclub Enschede 1 / op 10 en laatste man.
1985-1988 Vorwärts Gronau speler/trainer / laatste man.
Wanneer en waarom ben je gestopt?
Als speler ben ik gestopt in 1988, de koek was op en het was mooi geweest. Ben me toen meer gaan richten op het trainerschap. Alhoewel ik nog wel een keer mijn comeback heb mogen vieren toen mijn zoon Rick trainer was van Vorwarts Gronau. Ik was toen 52 jaar en hij had spelers te kort. Ze hebben toen mijn spelerspas terug gevonden en heb toen nog een helft mee gedaan in het eerste elftal haha.
Hoe zou je jezelf als speler en als trainer omschrijven?
Als speler was ik een technische voetballer. Had graag de bal aan mijn linkervoet en vanuit hier ging ik dan de actie maken of de assist geven. Ik was snel met- en zonder bal en geloof daarom ook moeilijk van de bal te krijgen. Geloof wel dat ik een sierlijke voetballer was. Samen met een bepaald voetbalinzicht ging dit in de tijd wel redelijk goed samen.
Als trainer denk ik dat ik rustig was en goed was met het omgaan van verschillende karakters. Ik was geen trainer van het bord en met looplijnen en dat soort zaken. Ik hield van een positieve, goede en leuke sfeer en zo kreeg ik vaak wel een eenheid bij de clubs, die ik heb mogen trainen.
Had jij een specialiteit als speler?
Ik heb veel assists gegeven in mijn tijd als speler. En daarnaast beheerste ik ook goed de Piet Keizer actie; dreigend met links naar binnen en dan met een lichaamsbeweging toch buitenom.
Waar ben je het meest trots op?
Ik heb als trainer mee mogen doen om het kampioenschap van Nederland met de geselecteerde jeugd van Sportclub Enschede. We speelden onder andere tegen Ajax, PSV en ADO Den Haag. Uiteindelijk zijn we vierde geworden dat jaar. Tevens ben ik trots op de kampioenschappen en nacompetitie promotie met de clubs waar ik trainer ben geweest. Vooral de promotie met Sparta na het jaar van de vuurwerkramp.
Heb je alles eruit gehaald als voetballer?
Denk het wel. Misschien had ik wat eerder weg moeten gaan bij Emos, maar ik heb het altijd naar mijn zin gehad, daar waar ik gespeeld heb en nooit ergens spijt van gehad. Hield naast het voetbal ook van de gezelligheid eromheen en dat was me ook veel waard.
Wat is je mooiste herinnering?
Dit was het kampioenschap met EMOS als speler waarin we kampioen werden van de tweede klasse en promoveerden naar de eerste klasse. We wonnen de een na laatste wedstrijd van de competitie bij concurrent Longa’ 30. En dat we samen met Sportclub Enschede het jaar erop de hoogste spelende clubs in Enschede waren, vond ik ook een mooi moment.
Wat doe je nu en wat zijn je ambities/wensen?
Ik ben inmiddels met pensioen. Tegenwoordig zit in de onderhoudsploeg bij EMOS en sta ik nog steeds op het veld als trainer van mijn kleinkinderen bij Sparta.
Mooiste herinnering aan een trainer?
Dat waren 2 trainers in mijn tijd bij Emos. Als eerste: Guus Velders, een van de beste trainers die ik gehad heb maar ook een van de apartste. Hij introduceerde na elke training een glas melk te drinken in plaats van een biertje. Hiernaast Herman Schouwink, die niet aan wedstrijd besprekingen deed. Donderdag na de training zaten we rond de tafeltennistafel en maakte hij hier de opstelling bekend aan de hand van de ouderwetse Grolsch Beugels en Grolsch pijpjes.
Wat was je mooiste sportpark?
In mijn tijd als voetballer was dat FC Emmen.
Wat was je mooiste goal?
Dat was in mijn laatste seizoen als speler bij EMOS, waarin we onderin mee bungelden en elk punt kostbaar was. Dit was de wedstrijd tegen DOS’19, waarin ik 2 maal scoorde en wij ons achteraf handhaafden in de eerste klasse.
Wat is het grootste verschil tussen het voetbal in jouw tijd en de huidige generatie?
Vroeger was het incasseringsvermogen veel hoger bij de spelers. Er werd niet zoveel gemekkerd en gezeurd. Het ging veel meer om voetballen. Hiernaast ligt de handelingssnelheid tegenwoordig veel hoger dan vroeger. En het geld hahahaha…….
Wat is jouw advies aan de talenten van nu?
Blijf met beide beentjes op de grond en blijf gewoon. De weg is nog lang en er komt niet alleen talent bij kijken om het te redden in het hedendaagse voetbal.
Wat was jouw motto als trainer en droeg je dat als speler ook uit?
Uiteindelijk doe je het altijd als team en niet als individu. Zo was ik als speler en als trainer. Samen kom je verder; wanneer je de neuzen dezelfde kant op hebt staan. Acceptatievermogen en respect moet er zijn naar elkaar, dit geldt voor de hele selectie, dus voor spelers en staf.
Heb je ergens spijt van?
Ik heb geen spijt. Waar ik gespeeld en getraind heb; daar kijk ik met plezier en trots op terug.
Welke amateur mag in deze column niet ontbreken en waarom niet?
Ben Weber.
Wil je nog iets kwijt?
Rick, ten eerste bedank ik jou, dat ik hier mijn verhaal heb mogen doen en ook hoop ik, voor iedereen met een voetbal hart, dat we volgend seizoen ons weer lekker met voetbal bezig mogen houden!
