Rob Hoekschop in gesprek met: Mark Dijkstra

Spelersprofiel: Mark Dijkstra

1989 – 1998 : Luctor et Emergo

1998 – 2002: RKVV STEVO

2002 – 2003: Achilles’12

2003 – 2007: RKVV STEVO

2007 – 2010: SVZW

2010 – 2011: ON

Trainersloopbaan:

2011 -2013: ON Almelo

2013 – 2020 : SV Hector

2020 – ………..: BVV Borne

Positie:

Grootste gedeelte centraal achterin, af en toe op de back en bij Achilles’12 een half jaar in de spits. En verder bij een achterstand ook vaak in de punt.

Mooiste herinnering:

Uiteraard heb ik wel meerdere mooie herinneringen, maar ik heb een aantal jaren deel mogen uitmaken van de Nederlandse militaire selectie en het was een hele eer dat ik daar in mocht spelen. Mooie tripjes meegemaakt, spelen voor 40000 toeschouwers in het stadion van Ankaragucu. Het winnen van de Kentisch cup (3landen toernooi met Engeland, België en Nederland).

Wat doe je nu en wat zijn je ambities/wensen?

Na mijn actieve carrière ben ik trainer geworden, eerst 2 jaar ON, vervolgens 7 jaar SV Hector en het komende seizoen begin ik bij BVV Borne . Mijn ambities zijn om met mijn papieren, Uefa B, nog een keer het hoogst haalbare te trainen. Al moet ik wel zeggen dat de huidige klasse waarin BVV Borne het komende jaar speelt een erg mooie klasse is met vele mooie clubs en de ambitie is hierin is om mijn uiterste best te doen als trainer om met BVV Borne een aantal jaren in de 3de klasse te spelen, den wie weet wat er nog meer in het vat zit.

Mooiste herinnering aan een trainer?

Van elke trainer heb ik wel een herinnering, maar als ik 1 mag noemen dan is het één van mijn 1ste trainers bij Luctor en dat was Harry Stockmann, een man die zo gedreven was en die op de training veel fanatieker was als menig speler en hoe slechter het weer hoe mooier hij het vond en al van vele andere trainers heb ik wel geleerd dat de basis voor succes altijd het formeren van een team is en elke trainer deed dat op zijn eigen manier.

Wat was je mooiste sportpark?

Er zijn meerdere mooie sportparken, VVOG, de Treffers, HSC’21, maar 1 van de mooiste sportparken is toch wel de Peuverweide onze eigen complex van STEVO. Als we het veld op kwamen met de knetterharde muziek op de achtergrond en we dan het kleine stadionnetje betraden dan had je altijd wel gevoel van kippenvel. Als tegenstander heb ik ook een aantal maal het veld mogen betreden en dan was je gelijk onder de indruk.

Wat was je mooiste goal?

Ik weet niet of het mijn mooiste was maar wel 1 van de belangrijkste. In de nacompetitie in het seizoen 2000/2001 speelden we een promotie degradatie wedstrijd tegen Sportclub Enschede, thuis verloren we met 0-2 en uit speelden we op het scheidsrechters complex naast het terrein van Sportclub de return. Lang was 0–2, maar vlak voor tijd scoorde ik de 0-3 en de finale (die we vrij gemakkelijk wonnen met 3-0 van WKE) was een feit.

Wat was jouw specialiteit?

Dat is altijd lastig om over jezelf te zeggen, maar ik denk dat ik verdedigd erg sterk was in de lucht en dat ik er heel vaak nog wel een voet tussen kreeg en samen met de mede verdedigers en keeper wisten we vaak wat we aan elkaar hadden en daar ook op vertrouwden. Ook was mijn mentaliteit wel een specialiteit.

Ben je liever speler of trainer?

Dan zeg ik zeker voetballer, want zelf het spelletje beoefenen blijft het leukst. Maar na een dubbele beenbreuk in de herfst van mijn carrière was zelf voetballen in een 1ste elftal niet meer mogelijk, maar tijdens mij revalidatie kreeg ik ook al de kans om hooftrainer bij ON te worden. Het trainerschap is ook een ontzettend leuk vak, werken met groep voetballers om samen resultaten te halen, maar als het kan trap ik nog steeds tegen de bal of met speedsoccer of zoals de laatste jaren in Hector 4.

Wat zijn voor jou als trainer, de belangrijkste taken voor een team?

Als trainer moet je heldere afspraken maken met het team, je strijdplan duidelijk maken en zorgen dat eenieder in het team het beste rendeert. Het proberen om de kwaliteiten van elke speler het beste naar boven te krijgen waardoor je een maximaal resultaat kunt halen. Spelers moeten weten wat ze aan elkaar hebben, hun sterke en minder sterke kanten kennen.

Is jouw visie als trainer, hetzelfde of anders, dan toen je zelf als speler was?

Als speler was ik wel wat meer verdedigend ingesteld, zorgen dat je de boel achterin dicht houd en dan hopen dat de voorste doelpunten maakten. Als trainer wil ik wel wat meer aanvallend spelen, maar je bent altijd afhankelijk van je selectie, zij bepalen dus ook mede je speelstijl. Je kunt als trainer zelf wel aanvallend willen voetballen maar als dat niet gedragen wordt door de spelers dan moet je daar als trainer toch in middelen. 5–4 winnen is voor het publiek vaak leuker dan een 1–0, maar als je de keeper vraagt gaat hij toch eerder voor de 1–0.

Speelde je liever op zaterdag of op zondag? En waarom?

Heb geen specifieke voorkeur, beide dagen heb ik in mooie competities gespeeld. Het voordeel van de zondag is wel dat als je kinderen wat ouder worden dat je daar gewoon altijd kunt kijken en uiteindelijk is dat ook erg belangrijk. En ook is het wel zo dat er op zaterdag vaak wat meer te doen is in en rondom bv het huis. Het zaterdag voetbal is wel meer in opkomst zie de recente ontwikkelingen van meerdere clubs. Het mooiste zou zijn als we ooit een gecombineerde competitie zouden krijgen op alle niveaus van de KNVB. Dat je dan verschillende speelmomenten krijgt in een weekend, uiteraard weet je aan het begin van het seizoen dan wel wanneer je moet voetballen.

Heb je als speler er het maximale uitgehaald?

Dat denk ik wel, ik heb een mooie voetbal carrière gehad en jaren lang op het hoogste niveau gespeeld in het amateurvoetbal. Bij mooie clubs gespeelt dus al met al ja heb er het maximale uitgehaald. Heb ook zeker geen spijt van de keuzes die ik heb gemaakt, het heeft mij ook veel gebracht en nu als trainer heb je daar ook alleen maar voordeel bij.

Hoe was het om zeven jaar trainer bij 1 club te zijn?

Zeven jaar zou je normaal zeggen het te lang is als trainer, ze zeggen vaak als trainer heb je een houdbaarheidsdatum van 3/4 jaar. Het is mij erg goed bevallen als trainer om zo lang bij een club te zitten, zolang je elkaar nog kunt triggeren en er het maximale uit kunt halen dan staat er wat mij betreft geen tijd voor. Bij elke club vind je wat en laat je wat, maar zolang het gevoel van beide kanten nog goed is, de resultaten na behoren, waarom zou je dan verkassen na een andere club. Ik heb er in ieder geval geen spijt van dat ik zeven jaar bij de mooie club SV Hector heb mogen werken.

Welke amateur mag in deze column niet ontbreken en waarom niet?

Er zijn er veel die niet mogen ontbreken, maar als ik er 1 mag noemen dan zeg ik Arno Westerhof, begonnen bij ON en wij hebben 6 jaar samen gespeeld bij STEVO, een speler met een versnelling in een versnelling. Een goede voetballer en helaas te vroeg moeten stoppen i.v.m. blessureleed. Nooit begrepen dat de buren “Heracles” hem nooit hebben benadert.