Spelersprofiel:
Naam: Arno Leppink
Geboortedatum: 05-01-1971
Voetbalperiode:
SC Enschede: 1989-1993:
4 seizoenen, Hoofdklasse B, rechts/linksbuiten.
In de C-jeugd bij SC Enschede begonnen.
SC Südlohn, 1994:
Half seizoen, omdat ik circa 4 maanden geen wedstrijden mocht spelen, (SC Enschede vroeg namelijk 10.000 gulden voor mijn vrijgave) had Ik geen wedstrijdritme, en kostte het mijn nieuwe club uiteindelijk teveel geld en zijn wij in onderling overleg uit elkaar gegaan.
Zuid-Eschmarke 1995-1996:
Anderhalf seizoen bij mijn jeugdclub Zuid-Eschmarke verdienstelijk gespeeld (nr.10) ; met dit team zijn we gepromoveerd naar de 3e klasse.
SuS Legden 1997-2000:
Bij Legden hadden we een kampioensteam, Bennie Brinkman (trainer/speler) heeft de spelers bij elkaar gehaald (o.a. Reinier Timmerman – Rini Coolen – Dick Reekers – Gerard Wermink en Hannes de Jong) Ik speelde op de rechterflank.
RKSV Vogido 2000-2002:
Onder leiding van Eddy Metternich en later Sandro Pinna, 2 seizoenen in het eerste elftal gespeeld, als links/rechtshalf. Daarna assistent trainer geworden bij Sandro Pinna, dat seizoen zijn we gepromoveerd naar de 3e klasse.
Wanneer ben je gestopt en waarom?
Door blessureleed, bij SC Enschede opgelopen. Zo graag als ik wilde voetballen; ik speelde zaterdagavond met SC Enschede 1 en als vrijwilliger natuurlijk op de zondag mee met SCE2. Daar kreeg ik een gigantische tik van achteren (vers in het veld, op mijn eigen aandringen wilde ik toch het veld in, ik was niet voor niets mee), mijn meniscus was kapot, geopereerd en op naar herstel, dat duurde nog nog 6 maanden.
Ook had ik problemen met mijn kraakbeen in mijn enkel; daar ook enkele keren aan geopereerd en ook het advies gekregen om te stoppen. Maar het gras is altijd groen bij RKSV Vogido, dus train ik met het vriendenteam waar ook mijn broer in speelt, af en toe op de donderdagavond mee. Voetballen op zondagochtend valt helaas niet te combineren met het trainerschap. Uiteraard wel te vinden op het super georganiseerde voetvolley toernooi bij Vogido!
Mis je het voetbal?
Ja zeker, de 35+ met mijn oud team/clubgenoten van SCE op de vrijdagavond, de heren beheersen nog steeds de kunst van het voetballen! Mooi om te doen! Niet voor niks ca.10 x kampioen mee geworden.
Omschrijf jezelf eens als speler.
Ik was een technisch vaardige en snelle speler, die goed was in de kleine ruimte. Ik had oog voor een ieder, die beter voor de goal stond en gaf dan een pass binnendoor.
Het verschil van voetballer zijn in Nederland en Duitsland.
In 1 woord; acceptatie. Moet je je eens voorstellen als 7 Duitse voetballers hier in een team komen spelen, dat hadden de spelers, bestuursleden, toeschouwers of ouders nooit geaccepteerd! Maar niet alleen dat, in Duitsland geef je geen grote mond aan je trainer of aan de staf. Ik kan het zeker aanbevelen als de kans zich voordoet. Een goede leerschool in discipline en motivatie en ja, ook meters maken! Goed voor de conditie!
Was het voetbal in jouw tijd, anders dan nu?
Zeker! Nu hebben we te maken met eenlingen, in mijn tijd was het meer een team, grotere vriendengroepen. Het lijkt nu wel of kinderen gek gemaakt worden door het thuisfront. En natuurlijk had ik ook wel eens discussies thuis met m’n vader na een wedstrijd wat beter kon. Maar iedere ouder denk dat zijn/haar kind de topper is die een BVO haalt, helaas is dat niet zo.
Wat was jouw specialiteit?
Ik had een neus voor de goal.
Heb je het maximale eruit gehaald als speler?
Ik denk het niet, geluk speelt een grote rol. Toen Ik jong was, was ik goed in de actie en snelle dribbel. Dit is er door trainers, door de jaren heen, wel uitgehaald. Je moet als speler vertrouwen hebben in wat je goed kunt. Verlies dat nooit uit het oog!
Over welke kwaliteit moet een goede buitenspeler voldoen?
Snelheid, overzicht, goede pass, goede traptechniek en gevoel hebben waar je medespelers staan en dan, zonder te kijken, een bal panklaar leggen; dus een ander wat gunnen.
Wat is jouw top 3 van beste amateurs waar je mee of tegen gespeeld hebt?
Toch eigenlijk iedereen van het SC Enschede 1 team, dit was met recht een dream team! We konden elkaar moeiteloos vinden, wisten wat we aan elkaar hadden. Maar een kleine selectie zouden dan zijn:
Rob Poell, sterke en snelle speler kwam terug van z’n profcarrière. Bij trainingen stond ik tegenover hem, dan moest er een tandje bij van mijn kant. Sjors Middelhof, hij kon een wedstrijd beslissen, had een “goede kop”, kwam voor jeugdspelers op, of het nou een teamgenoot, trainer of bestuurslid was, dat maakte hem niet uit; echt een top kerel!
En het duo Patrick Geesing /Jan Bouwhuis, centraal achterin, zij versterkten elkaar. Ze gaven ons vertrouwen, dat we best eens een “foutje” mochten maken, want zij stonden hun mannetje achterin.
Waar ben je het meest trots op?
Het kampioenschap met SuS Legden in 1998, dit heeft vooral ook te maken met het feit dat mijn vader dit nog heeft mogen meemaken (hij overleed in 1999 aan een hartstilstand op slechts 54-jarige leeftijd). Ik scoorde 3x in de kampioenswedstrijd, het publiek (1500 man) zongen massaal “Arno Leppink, Fussbalgott”, mijn pa glunderde van oor tot oor!
Wat is je mooiste herinnering?
Mijn trainingsstage in Aberdeen, uit de tijd dat Ik met Epi Drost mee mocht, had ik goede contacten gehouden met o.a. Theo Snelders. Ik werd uitgenodigd bij Theo en zijn vrouw (Miriam en hun pasgeboren zoon Ryan).
Theo keepte bij Aberdeen en regelde dat Ik mee kon trainen, gewoon midden in de stad, in een park, de fans waren geweldig daar.
Wat doe je nu en wat zijn je ambities/wensen?
Ik ben nu hoofdtrainer bij FC Eibergen, onze ambitie is om binnen 2 seizoenen terug te keren in de 3e klasse.
Wat is jouw mooiste herinnering aan een trainer?
Mijn mooiste herinnering is toch, dat Epi Drost mij als 9- jarige jongen thuis ophaalde met zijn bruin/goudkleurige camaro, en ik mee mocht trainen bij de mannen van FC Twente 2. Een geweldig team was dat; heb hier zelfs nog een kampioensfeest mee gevierd. Er was toen nog geen jeugdafdeling.
En natuurlijk mag ik Jan Jeuring niet vergeten. Hij verzorgde de spitsen trainingen. Dat waren toch de mooiste trainingen; alleen maar afwerkvormen en dan helemaal kapot gaan! Echt fantastische trainingen en een geweldige vent.
Samen met mijn broers (Gerrit en Erik) en al onze vrienden van het Hogeland zijn we nog Nederlands kampioen straatvoetbal geworden. We kwamen zelfs op tv. Op mijn 13e maakte ik deel uit van de Twentse Selectie, samen met met teamgenoten van SCE, Miquel Calomarde, Richard de Boer, Edgar Teune, Berthil ter Avest, Frank Tempelman etc, mooie tijden.
Wat is het mooiste sportpark?
Waar ik gespeeld heb is de Grolsch Veste, het 100- jarige bestaan van SCE. Ik was uitgenodigd en scoorde uit een voorzet van links, buiten de zestien, achter mijn standbeen, laag strak in de hoek!
En waar ik tot nu toe geweest ben, moet ik zeggen dat ze het in de Achterhoek bij FC Eibergen, FC Trias en FC Winterswijk het toch prima voor elkaar hebben.
Onvergetelijk is de voetbaltrip (met voetbalkick) naar een wedstrijd van FC Barcelona in Camp Nou, samen met mijn zoon Lars (foto intro) hebben we Messi in februari 2020, 4x zien scoren! De week erna gingen alle landen in lock-down, voetbal is nog steeds niet leuk om te kijken nu, sfeerloos zonder toeschouwers. Wat zullen de spelers het support missen.
Wat was je mooiste goal?
Ja, die achter het standbeen, strak, laag in de hoek, en dat in de Grolsch Veste.
Wat is jouw advies aan de talenten van nu?
Probeer meer in teamverband te denken en pak wat vaker de bal om buiten te gaan voetballen met vriendjes. Zo maak je jezelf beter. Geloof altijd in jezelf. Train harder op punten, die je kunt verbeteren,. Blijf jezelf ontwikkelen in punten, waar je al goed in bent.
Heb je nog ergens spijt van?
Ja, dat ik perse meeging met de wedstrijd van SCE2 op zondag nadat ik zaterdagavond een hele wedstrijd had gespeeld en geblesseerd raakte. Eigenlijk had de trainer mij tegen mezelf moeten beschermen.
Wil je nog iets kwijt?
Nooit verwacht dat ik zelf trainer zou worden en hier zoveel plezier en successen uit heb gehaald. Ik hoop dat ik nog lang mee kan gaan als trainer.
