Rob Hoekschop in gesprek met: Martijn Misana

Spelersprofiel:

Naam: Martijn Misana
Geboortedatum: 30-11-1979
Voetbalperiode speler:
1998-2006 SC Enschede en 2006-2009 Rigtersbleek
Voetbalperiode als trainer:
2013-2016 Rigtersbleek 2; 2016-2019 Buurse; 2019-2021 de Tubanters en 2021-          vv Haaksbergen
Positie: Centrale verdediger en linksachter
Wanneer en waarom ben je gestopt?
Ik ben in 2009 op mijn 30e gestopt als speler. Helaas ben ik niet gezegend met hele sterke gewrichten, met name knieën, en vanaf mijn 15e tot mijn 26e; 6 keer geopereerd aan meniscus (5x) en voorste kruisband. Op mijn 29e diende operatie 7 zich aan (kraakbeen enkel) en dat was het signaal een einde te brouwen aan mijn actieve carrière. Het liefst was ik doorgegaan, maar de koek was op…Mijn allerlaatste wapenfeit staat helaas nog in mijn geheugen gegrift. Dat was in de voorbereiding bij Rigtersbleek onder Eddy Boerhof, waarbij ik de net uit de jeugd overgekomen Kenny Kroes behoorlijk blesseerde. Ik was op 29-jarige leeftijd ook niet meer de snelste, zo bleek…
Hoe zou je jezelf als speler omschrijven?
Een speler met een echte winnaarsmentaliteit (kon, en stiekem nog steeds niet, slecht tegen mijn verlies…) Van jongs af aan was er eigenlijk ook niets anders dan voetbal. Ik was zeker niet de meest getalenteerde en/of technische speler, maar kon terugvallen op eerdergenoemde mentaliteit. Ik vond trainen ook geweldig, weer of geen weer. We trainden 3 keer per week, maar dat had van mij ook wel 4 of 5 keer mogen zijn. Verder had ik een goede timing en was sterk in de lucht, zowel verdedigend als aanvallend. Ik zag het spelletje verder wel redelijk.
Had jij een specialiteit als speler?
Koppen, verdedigend en aanvallend. Behoorlijk wat doelpuntjes meegepikt als verdediger. Ook had ik een prima tackle, al gebruikte ik ‘m naarmate mijn carrière vorderde steeds minder: bij iedere tackle waarbij ik mijn linkerbeen nièt strekte, schoot mijn knie op slot. Dat was echt pijnlijk, met brute kracht ‘kreeg ik ‘m weer van het slot’. Trouwens, dat was heel regelmatig ook pijnlijk voor de tegenstander…Als er op dat niveau en in die tijd een VAR zou zijn,  had ik behoorlijk wat wedstrijdjes minder gespeeld.
Rigtersbleek of SC Enschede?
Rigtersbleek.
Ik heb bij Sportclub Enschede de hele jeugd vanaf de C doorlopen (UDI was mijn eerste club). Als jeugdspeler in een selectieteam was er geen betere plek dan Sportclub Enschede; vaak trainen, wedstrijden op 2e divisieniveau en prima faciliteiten. Vanuit de jeugd heb ik direct het eerste elftal gehaald (en kampioen geworden) en ook dat was top, maar ik kies toch voor Rigtersbleek. Het totaalplaatje van het verenigingsleven vond ik geweldig. De bijna familiaire sfeer en de betrokkenheid van de clubmensen was enorm, meer dan bij Sportclub, waar prestatie altijd en alleen op nummer 1 stond.
Begrijp me niet verkeerd; ook bij Sportclub was het prima met geweldige mannen als Hans Bijvank, maar mijn Rigtersbleek-periode was bijzonder. Inmiddels zijn enkele oud-spelers hele goede vrienden geworden en er gaat geen ontmoeting voorbij zonder het te hebben over de Bleek. Afgelopen zomer ten tijde van de versoepelingen organiseerde Daryll Vosskuhler een reünie bij de Bleek. Karaoke was de bedoeling maar het werd een dag/avond met veel gelach, mooie gesprekken en het ophalen van herinneringen. Volgens mij was Martijn Abbenhues zelfs de enige die optrad (overigens een geweldige Ciske de Rat vertolking). Oud-spelers, trainers, bestuursleden en andere betrokkenen kwamen er massaal op af. Dat is de Bleek; mensen komen graag terug….
Een lange bal of een goede opbouw van achteruit?
Opbouw van achteruit, bijna altijd…Cliché misschien en typisch Nederlands, maar verzorgd aanvalsspel begint bijna altijd achterin. Echter, dat aanvalsspel moet niet uitmonden in naïviteit. Sterke tegenstanders, de samenstelling van de eigen selectie of het halen van bepaalde resultaten zorgen ervoor dat een lange bal kan of moet.
Heb je, met de kennis van nu, het maximale uit jezelf als voetballer gehaald?
Vanwege mijn vele blessures en onontkoombare, lange revalidaties denk ik van wel. Wie weet hoe mijn carrière was verlopen als ik minder last van blessures had gehad, maar daarover nadenken heeft niet zoveel zin. Ik had vooral langer door willen voetballen.
Heb je ooit de kans gehad bij een BVO?
Ooit in een avondwedstrijd met Sportclub tegen jong Go Ahead Eagles met Remco Homan mogen vlammen aan de linkerkant. Volgens de trainer vielen we op en stonden we op hun radar. Helaas nooit iets van gehoord. Dichterbij dan dit kwam ik niet, haha! Ik was een prima amateurspeler maar had echt niet het niveau dat gevraagd werd bij een BVO.
Ben je liever trainer of speler?
Speler…Niets is zo mooi als zelf spelen! Ik kan het ook niet laten om nu als trainer de rondo nog steeds mee te doen. En af en toe, maar dat wordt met de jaren echt wel minder, nog eens invallen in een eindpartij.. Prachtig!
Waar moet een goede verdediger, volgens jou, aan voldoen?
Allereerst sterk in duels zijn, laten merken aan een aanvaller dat er niets te halen valt. Daarnaast opbouwend minimaal een bal fatsoenlijk kunnen inspelen. Een goede lange bal is mooi meegenomen, maar is geen ‘must’. Een goed centraal duo (of gehele laatste linie) kan natuurlijk ook bestaan uit echte specialisten, als de kwaliteiten van iedere verdediger maar bekend zijn, complementair zijn en op waarde worden geschat. Als laatste zijn zonder bal goed positie kunnen kiezen, het spel ‘lezen’ en sturende en leidinggevende vaardigheden belangrijk.
Waar ben je het meest trots op?
Prestatief gezien dat ik vanuit de A1 gelijk basisspeler werd in het 1e van Sportclub  en natuurlijk de behaalde kampioenschappen bij zowel Sportclub Enschede als Rigtersbleek. Ook iedere keer terugkomen op niveau na weer een lange revalidatie hoort in het rijtje. Maar het meest trots ben ik op de vriendschappen die zijn ontstaan en de mooie mensen die ik heb ontmoet.
Wat is je mooiste herinnering?
Poe, dat zijn er veel: kampioenswedstrijden en kampioenschappen, de feestjes, de voetbalhumor, wedstrijden tegen FC Twente en FC Porto, trainingskampen in het binnen- en buitenland…
Ik kies er 2 uit waaraan ik nog vaak terugdenk:
Als jong broekie vers uit de jeugd samen met Bjorn Weggen en Danny Bremer met ‘de grote jongens’ als Mark Nijboer en Michel Lubbers mee naar uitwedstrijden. Na de wedstrijd een tankstation opzoeken voor een paar drankjes (dat kon toen nog) en eerst een rustig plekje vinden, bijvoorbeeld in het bos, om daar rustig te ‘evalueren’….Dit was vaste prik, geweldig…
Sportclub Enschede – Robur et Velocitas… Een gewone competitiewedstrijd overigens. Mijn opa (zijn vader was een echte Sportclubman!) kwam voor het eerst en ook de enige keer een potje kijken. Ik was een jaar of 19 en maakte binnen 15 minuten een (mooi, dat dan weer wel) eigen doelpunt. Balen natuurlijk! In de 2e helft maakte ik mijn fout goed door de bal keihard raak te koppen en die wedstrijd te winnen.
Wat doe je nu en wat zijn je ambities/wensen?
Op voetbalgebied? Ik ben nu al een paar seizoenen trainer en ga in seizoen 2021-2022 aan de slag bij vv Haaksbergen. Heel erg veel zin in! Ik hoop trainer te blijven zolang ik zin heb, plezier haal uit de omgang met een groep spelers en staf en spelers iets kan bijbrengen.
Op maatschappelijk gebied sta ik al 18 jaar voor de klas, ook dat vind ik nog steeds geweldig!
Wat is jouw top 3 van beste amateurs; waar je mee-of tegen gespeeld hebt?
• Bert-Jan Diphoorn…Onnavolgbaar die man, op het veld en daarbuiten overigens. Bert-Jan stond niet bepaald bekend om zijn snelheid. Toch wist hij het altijd voor elkaar te krijgen meer dan voldoende tijd en ruimte te hebben voor een actie, crossbal of simpel kaatsje. Ik stond menig keer op het veld vertwijfeld te kijken hoe hij dat in vredesnaam weer voor elkaar kreeg.
• Martijn Abbenhues…Hele fijne vent! Sublieme goalgetter en mooie stylist.  In mijn tijd bij Rigtersbleek een voorbeeld hoe je als ervaren speler om moet gaan met bijvoorbeeld jeugdige spelers: positief ingesteld, helpend, coachend, een luisterend oor biedend. Een krantenkop van destijds na een wedstrijd kopte: ‘Oude vos is het scoren nog niet verleerd’. Zo waar, hij was een erg slimme speler.
• Robert ten Wolde…Mooie technische speler met een fantastische trap. In het veld en ook in de kleedkamer spatten de vonken er tussen ons vanaf: beide winnaars, dat botste weleens. Dat was na de wedstrijd snel vergeten hoor, zoals het hoort…
Wat is je mooiste herinnering aan een trainer?
Ik vond de manier waarop Rob Snijders, John van Miert maar vooral Eddy Boerhof te werk gingen geweldig. Op het veld was het voetbal, voetbal en nog eens voetbal. Vol passie en enthousiasme. Toen ik gestopt was werd ik trainer van het 2e elftal. Als ik na de training met de spelers van 2 al lang en breed in het Paviljoen zat, genietend van een biertje, moest je niet gek opkijken dat Eddy en zijn mannen nog heel lang doortrainden. Naderhand kwamen de jongens van het 1e puffend en helemaal stuk binnendruppelen Dit was trouwens echt niet eenmalig. Buiten het voetbaltechnische aspect investeerden zij ook in de persoon achter de speler en niemand uitgezonderd. Dat vond ik top en heel knap! Het totaalplaatje gold bij hen.
Verder staat in mijn geheugen gegrift dat Paul Krabbe me ooit vlak voor een training wegstuurde. Een uur of 2 ervoor had ik 2 verstandskiezen laten trekken en verscheen gewoon op de training. Toen hij vroeg hoe ik aan die dikke wang kwam en ik antwoord gaf, begon hij te lachen (het was meer lachen en boos tegelijk) en verbood me te trainen. Als een boer met kiespijn (niet enkel spreekwoordelijk gezien) droop ik af…
Had jij een ritueel voor de wedstrijd en/of een bijnaam?
Ritueel niet,  maar ik had de gewoonte om een berg (veel te veel) vaseline in de wenkbrauwen te smeren, zodat het zweet niet in mijn ogen kwam. Dat vergat ik geen wedstrijd.
Mijn achternaam was ook mijn bijnaam. Arjan Kampman, toenmalig bestuurslid en oud-voorzitter bij de Bleek, kon mijn achternaam geweldig schreeuwen als ik het paviljoen binnenliep, verwijzend naar de wijze waarop ik mijn naam riep wanneer ik het luchtduel aanging.
Wat was je mooiste sportpark?
Ik vond het sportpark van SC Enschede iconisch. Niet vanwege de ligging of de pure schoonheid, zoals het sportpark van AGOVV, maar vanwege de nostalgie die er heerste. Een bolwerk was het. Dat gevoel heb ik lang gehad als ik langs het terrein kwam. Helaas is dat nu niet meer het geval.
Wat was je mooiste goal?
Als ik er eentje moet noemen dan het doelpunt in de kampioenswedstrijd tegen de Zweef (6-0) met Rigtersbleek in de 2e klasse. Een kopbal in de verre hoek. Ik heb de bal niet eens in het netje zien verdwijnen. Soms weet je wanneer je de bal raakt, dat het kassa is!
Daarnaast was het een geweldige wedstrijd omdat we afhankelijk waren van het resultaat tussen Voorwaarts Twello en Twenthe Goor. Tijdens de wedstrijd werden we op de hoogte gehouden door Gerrit Pieters en Dick Agterhuis. Ik weet nog dat ik continu dacht: “is dat echt zo?” Gek dat je het eigenlijk niet kunt bevatten voordat je echt bevestiging hebt.
Naderhand zagen we een reportage over de wedstrijddag van Twello op de regionale tv aldaar hoe ze alles oranje versierd hadden, de massale opkomst van hun supporters en natuurlijk de 3-0 nederlaag, waardoor wij de titel konden binnenhalen. Eigenlijk hadden we het al veel eerder moet afmaken dat seizoen. Met spelers als Job ten Thije, Robert ten Wolde, Martijn Abbenhues, Melek Yarbug, Alejandro Castilla, Jurrie Stevens, Pieter Jan Roetenberg, Melvin Moss en Daryll Vosskuhler beschikten we over heel veel kwaliteit!
Wat is het grootste verschil tussen het voetbal in jouw tijd en de huidige generatie?
Ik vond lange tijd dat voetbal, ook amateurvoetbal, het belangrijkste dat er was! Hier leefde ik voor en deed er alles aan, ook in de weekenden buiten de wedstrijd om! Sowieso geen weekendjes weg, op vrijdagavond pas ná de training naar die bruiloft toe en op zaterdagavond niet of nauwelijks een drankje en op tijd in bed. Dat was mijn beleving van hoe het hoorde.
Dat is tegenwoordig, soms misschien ook wel terecht hoor, niet altijd meer het geval. Spelers gaan uit, willen werken en als het even kan nog een balletje trappen. Daarnaast lijkt het alsof deze generatie (ik klink nu wel heel oud..) de dingen meer als vanzelfsprekend ziet; soms is de noodzaak om zelf te moeten investeren niet aanwezig.
Wat is jouw advies aan de talenten van nu?
Ontwikkeling gaat hand in hand met fouten maken. Durf fouten te maken, ga uitdagingen aan en leer! Investeer in jezelf als je iets wilt, en dat geldt niet alleen voor het voetbal alleen.
Wil je nog iets kwijt?
Het hierboven genoemde geldt ook voor (jeugd)trainers. Geef spelers de tijd om te ontwikkelen en besteedt aandacht en tijd aan groei en ontwikkeling. Meet succes niet alleen af aan die ene goal of overwinning. Schep gelijke voorwaarden, selecteer niet te vroeg en biedt gelijke kansen, ook voor die ene speler die (nu nog!) wat kleiner of minder fysiek is.
Newsoutside Sportverlichting PBSoccer