75 minuten lang mochten de rood-zwarte Mariënbergers zaterdag hoop koesteren. Elf hardwerkende en noeste voetballers deden vijf kwartier niet veel meer dan verdedigen en tegenhouden, en daarbij hopen op een spaarzame uitval. Echter bleef de huidige nummer drie van de ranglijst, Hellendoorn, rustig wachten tot het verzet van de thuisploeg eindelijk was gebroken.
Door A.D.
Dat pleit werd een kwartier voor tijd alsnog beslecht. Eerlijk is eerlijk, Hellendoorn won dik verdiend van een gehavend Mariënberg dat haar huid wel zo duur mogelijk probeerde te verkopen. Waarvan Akte! Maar de klasse van de potentiële tweedeklasser kwam gaandeweg het duel bovendrijven. Dat mocht je ook verwachten, maar Hellendoorn had zich zekere een makkelijker middag voorgesteld. Het kwam niet bedrogen uit, omdat de pijp eenvoudig leeg was bij Mariënberg.
Gemis
Gevochten en gestreden, maar het gemis van zes basisspelers, ziek – zwak – geschorst- geblesseerd – misselijk – weekendje (!) weg, brak het elftal van trainer Arjan Visscher logischerwijs op. Het zuur van de laatste weken maakte toch lichtelijk weer plek voor een beetje zoet in de mix. Vooraf gaven wij, eerlijk is eerlijk, geen cent voor onze kansen tegen Hellendoorn. Maar Hellendoorn had het afgelopen zaterdag niet, vooral in de eerste helft was het vaak kommer en kwel. De uitgespeelde kansen waren op één hand makkelijk te tellen. Gek genoeg kwam Mariënberg de eerste 45 minuten best veel buurten rondom de vijandelijke zestien, maar zonder echt gevaar uit te richten.
Lepelen
Na rust bleef het spelbeeld lang hetzelfde, wel zag je dat Hellendoorn er een tandje of twee bijtrok en de thuisploeg langzaam maar zeker nog meer met de kont in haar eigen zestien belandde. Toch leek een stuntje in de maak, echter was de koek na 75 minuten dan echt op. Een strakke voorzet vanaf rechts werd fraai door de spits verwerkt tot de openingsgoal, Brinks was kansloos. Brinks had daarvoor nog enkele puike reddingen in huis en leek net als het duel in Hellendoorn weer de niet te passeren keeper, zover liet Hellendoorn het ditmaal niet komen. Collin Bouwhuis had nog wat roet in het eten kunnen gooien. Vlak voordat Hellendoorn de beslissende 0-2 maakte, had hij de 1-1 op zijn schoen. Zag Collin het niet, of durfde hij niet de bal over de te ver voor zijn goal staande doelman van Hellendoorn heen te lepelen?
Niet dat dat Mariënberg de winst of een punt had bezorgd. Maar toch, het was een mooie steen in de vijver geweest. Lang konden wij daar ook niet om treuren, want in de tegenaanval maakte Hellendoorn nu wel korte metten met ons: 0-2. In blessuretijd maakten ze zelfs de 0-3. Het zij zo. Ondanks het verlies rechtte Mariënberg wel haar rug na enkele zeperds van wedstrijden. Hierop moet de ploeg verder bouwen. Als we met z’n allen de neuzen dezelfde kant op hebben staan, is bijna alles mogelijk. Komende week wacht in Nijverdal op sportpark Groot Lochter SVVN. Het wordt tijd dat er weer eens punt(en) gehaald worden. Hellendoorn was een maatje te groot, maar SVVN is nog steeds geen haring. Kop d’r veur!
