Je hebt van die ijkpunten in je leven die zullen nooit veranderen. Zoals de NS altijd kampt met vertraging, die ene keer in de twee weken dat je treint met Arriva.
Door A.D.
Het kostte mij een half uur. Sta je dan. Nou ja, zit je dan. In de trein op het perron van Mariënberg. Een half uur dom voor je uit te kijken. Ik had nog minimaal twee biertjes kunnen drinken bij Café Mans.
Niks geen moeilijk gedoe
Dat andere ijkpunt in je leven is dat je (bijna) altijd gelijk speelt als je voetbalt tegen SVVN. Van dik hout zaagt men planken. Gerben Hakkert vlagde keurig en Cynthia Beldman zat mooi te wezen. Zij stuurde ons vanavond enkele foto’s door omdat onze vaste fotograaf Gerrit Heine andere verplichtingen had. Ach, het kon allemaal op sportpark Groot Lochter. Niks geen moeilijk gedoe. Uw razende reporter werd keurig de hele tijd aangesproken met U, ik voelde mij net geen 51. De biertjes waren koud, de eitjes lekker strak, iedereen was goed te pas.
Trouwringen om de vingers
De scheidsrechter had geen bril van Pearle of Anders Hans, hij hield de kaarten sowieso op zak. Wij hadden kunnen winnen, SVVN had kunnen winnen, met het bloedeloze gelijke spel van 3-3 konden wij na afloop allemaal leven. Jammer alleen dat zoveel leuke vrouwen trouwringen om de vingers hadden. Ach, een kleinigheid hou je altijd. Het eerste bedrijf kunnen wij kort over zijn. Het was veel getrap in een lege emmer. De kansen waren op één hand te tellen en keurig verdeeld over beide elftallen. 0-0 derhalve met de rust.
Foutenfestival nog niet ten einde
Na rust ontbrandde het duel en zagen we één van de leukere tweede helften van het seizoen. Het draaide weer ergens om. Niet alles ging goed maar het was genieten langs en op het veld. Mariënberg opende via Lars van der Veen het bal, 0-1. Hij was het eindstation na een goede aanval. Onoplettendheid in de Mariënberger achterhoede zorgde er voor dat de thuisploeg langszij kwam: 1-1. Maar het foutenfestival was nog niet ten einde. Bij een cornerbal maaide iemand van SVVN volledig over de bal. Hij bood zo Ron ‘Beton’ ten Brinke een niet te missen kans: 1-2. Zijn juichen was mooi.
Niet uit het veld geslagen
Niet veel later kreeg Mariënberg de uitgelezen mogelijkheid om het duel op slot te gooien. Rolf Hofsink werd in de vijandelijke zestien gevloerd. Strafschop. De nestor ging zelf achter de bal staan maar hij stuitte op de keeper die de bal uit zijn kooi ranselde. Had je gescoord, dan was dat hoogstwaarschijnlijk de nekslag voor SVVN geweest. Nu wisten ze gelijk te maken: 2-2. En zelfs op voorsprong te komen: 3-2. Maar Mariënberg was niet uit het veld geslagen, de 90 minuten waren tevens nog niet vol gespeeld. Hofsink maakte, koppend (?) alsnog de verdiende 3-3. Met iets meer geluk had Mariënberg nog de winnende kunnen maken. Wellicht iets teveel van het goede.
SVVN had ook het vonnis kunnen voltrekken. Ach, voor de 74e keer in successie speelden we gelijk. Dat vonden wij allemaal na afloop heel logisch. We kregen het over mooie vrouwen, over de Zweef en over Banthum. Over Bart Ester, Amstel Bier en over geluk in tuk. Kortom, Mariënberg vond in Nijverdal weer enigszins het voetbal terug. Laat dat de winst zijn, laten we dat doortrekken komende week richting de kanaalderby.
