Zag het er vorige week allemaal nog niet zo rooskleurig uit voor Mariënberg, toen het met met 3-1 onderuit ging in Hardenberg, dan doet dat het inmiddels wel. Met dinsdag een doordeweekse overwinning op ASV ’57 (1-0) werd de opmaat gezet naar officieuze handhaving. Zaterdag werd er in de slotfase een 2-1 overwinning in de wacht gesleept tegen AJC ’96.
Volgende tekst door A.D.
Misschien kreeg Mariënberg te veel, met de uiteindelijke drie punten. Maar niemand die daar achteraf om maalde op het Westerpark. Mariënberg won, in de slotfase, met 2-1 van AJC ’96 uit het mooie Losser. Officieus veilig. Er kan de ploeg weinig meer gebeuren. Drie wedstrijden voor het einde is het eindelijk in de veilige haven beland.
Een punt wellicht
Lange tijd zag het daar niet naar uit. AJC ’96 kwam in de eerste helft min of meer verdiend op voorsprong, nadat Mariënberg verzuimde om enkele goede kansen te promoveren naar doelpunten. Aan de 0-1 van AJC was weinig aan af te dwingen. Een mooie krulbal vanaf de zestien. Het enige ‘niet’ wapenfeit mag je aandragen dat de voetballer van AJC ’96 alle tijd van de wereld kreeg om aan te leggen. De winst lag in de matige tweede helft. De ploeg van trainer Arjan Visscher bleef werken. Gaf niet op, voetballend werd er niet altijd de juiste keuzes gemaakt, maar het elftal bleef geloven in een goed resultaat. Een punt wellicht, misschien meer. Aan geluk ontbrak het de Westerparkbewoners ook niet. En het feit dat Jelle Brinks weer enkele prachtige reddingen in huis had. De paal of lat, daar wil ik van af zijn, stond ook een keer succes voor het team uit Losser in de weg. Wel of geen hands, dat blijft ondanks alles een punt van discussie.
Een nieuwe vlaggert
We moeten terug naar de regel dat aangeschoten hands geen hands is. Let maar op, dan zijn de helft van alle discussies verleden tijd. Wat ik oe brom! Eerlijkheid duurt het langst. Negen van de tien clubgrensrechters had gevlagd bij de 2-1 van Mariënberg. Het leverde de vlaggert van AJC vooral hoon en flink wat beledigingen aan zijn adres op. En dat gewoon van zijn eigen geliefde ‘clubmensen’, daar hoeven wij bij onze grens niet mee aan te komen. Kunnen wij volgende week op zoek naar een nieuwe vlaggert aan de lijn. Tja, een kat in nauw blijft rare sprongen maken. Het had ook andersom kunnen zijn. Maar je wint met z’n allen en je verliest met z’n allen. Knoop dat toch eens in je oren.
Nog niet voorbij
Ach, wij houden de kerk in het midden. Wij zijn blij dat wij het met z’n allen op eigen kracht hebben gered. Wij hebben ons verzekerd van nog minimaal een jaar 3e klasse. Nog drie wedstrijden. Komende week uit naar Voorwaarts, dan thuis tegen de Zweef en vervolgens sluiten wij af bij onze vrienden van Britishfield op het altijd gezellige Noppenweide. Daar drinken wij in de Noppenveste dan met de Tricolores vast een gezellig biertje. Het seizoen is derhalve nog niet voorbij, wij kunnen vrijuit voetballen de laatste drie keer negentig minuten. Wij hebben het gered, het kostte flink wat bloed, zweet en tranen. Maar nu kan er geëvalueerd worden. Wat ging er goed, wat ging er allemaal mis en wat kan er volgend seizoen beter? We hebben flink lering getrokken, daar kunnen wij zekers ons voordeel mee doen.
Elk nadeel heeft zijn voordeel, ik hoor het Johan zo zeggen. Niet de Johan die jullie denken die ik misschien bedoel maar juist die andere Johan. Ik miste hem vanmiddag nadat wij ’s ochtends nog een laatste groet aan hem brachten. Dit was er eentje voor Johan. Eentje op wilskracht, eentje op loon naar werken. Geen woorden maar daden, geheel in zijn stijl. 14 mei kreeg zo een mooi slot. Een verlaat eerbetoon aan een geweldige man maar bovenal fanatiek supporter van Mainbarg.
