In de voormalige boemel van Mariënberg naar Hardenberg zat ik te denken: ‘Hoe begin ik het wedstrijdverslag over het duel tussen Mariënberg en Daarlerveen? Voetballend gezien was, zeker in de eerste helft, de bewoners van sportpark de Belt de betere ploeg. Maar Mariënberg spande ’t paard achter de wagen en won met 1-0 van Daarlerveen.
Door A.D.
Mariënberg haalde met meer geluk dan wijsheid de brilstand na 45 minuten voetballen. Het elftal van de sympathieke trainer Roy Bouck vergat in het eerste bedrijf meerdere malen om de trekker over te halen. Beweeglijke voetballers behept met een surplus aan kwaliteiten, maar voerden hun acties soms net iets te ver door. Je moet soms ook gewoon schieten om te scoren. Oké, ik vertel het anders.
Prietpraat met de trainer
Kwam rond de klok van één uur op het Westerpark. Normaal gesproken app ik vrijdags altijd even met de trainer. Iets in de trant: ‘Fitte selectie? Hoe stonden de koppies donderdagavond? Nog bijzonderheden, etcetera?’ Maar door drukte en het feit dat ik andere zaken aan mijn hoofd had, schoot de prietpraat met de huidige trainer er een beetje in. Ik schrok toen ik hoorde dat wij zes basisspelers misten. Oorzaken laat ik even achterwege, maar het had niet alleen te maken met blessures. Links en rechts heb je dan al wat gehoord dat Daarlerveen geen kattepis is. Je rekent je dan niet snel rijk. Een punt tegen Daarlerveen, ik tekende ervoor afgelopen zaterdag.
Naar de spreekwoordelijke muur
Eerste helft, wij komen het eerste half uur amper over de middenlijn. Daarlerveen is de bovenliggende partij. Je ziet dat ze kunnen voetballen, maar je ziet ook dat Mariënberg over een bepaalde mentaliteit beschikt. Jongens die gewoon brutaal aangeven, tot hier en niet verder. Wij scoren, buitenspel. ‘Terecht’, hoor ik na afloop. De jongens van de gestampte pot, waar eerder een Jurrie Karsten floreerde, laten zien dat ze een ploeg van het kastje naar de spreekwoordelijke muur kunnen sturen. Allemaal leuk en aardig, maar ze verzuimen, gelukkig maar, om af te drukken. Het gaat nog altijd om doelpunten maken, dat laten ze opzichtig na in de eerste helft.
Ideaal scenario gebeurde gewoon
Na rust kruipt de thuisploeg meer uit haar schulp. Neemt brutaal de regie over op het middenveld. Steeds vaker geraken ze over de middenlijn. Jongens als een Lamberink, Wolters en Kremer blinken steeds meer uit. Zonder dat Daarlerveen het misschien door heeft, neemt het rood-zwarte hart de overhand. Vlak bij de kantine, achter de goal spelen wij een ideaal scenario af. ‘Stel nou dat’, en ‘als wij nu zo’n enkele minuten voor het einde via een buitenkansje… ‘ Wat wij op een bierviltje heel snel uittekenden, gebeurde gewoon. Zeven minuten voor het einde krijgen wij van de uitstekende leidende scheidsrechter Reiner van Leeuwen een vrije trap. Aanvoerder Dennis van der Veen gaat er achter staan.
Over zijn groene lichaam
Vanaf de zijlijn krijgt hij van meerdere supporters te horen dat hij gewoon blind op het doel moet knallen. Hij gaat vijf stappen achteruit, met zijn vingers door zijn drie dagen baard en haalt gewoon verwoestend uit. Op een normaal veld appeltje eitje voor de keeper van dienst. Maar het heeft de hele dag geregend en gemiezerd. Veld is nat, bal ook. De Derbystar glijdt over het natte veld en de arme keeper van Daarlerveen begaat een bokkie van de eerste orde en laat het leder onze zijn groene lichaam glippen. De bal verdwijnt tergend langzaam over de doellijn. Potverdikkemei, wij staan voor. 83ste minuut: 1-0. Net iets te vroeg, want Daarlerveen krijgt zo nog tijd en ruimte om de schade te herstellen.
Maar invaller doelman, Thijs Altena, heeft besloten om de nul te houden en met hem tien hardwerkende voetballers. Voetballend gezien waren wij de mindere van Daarlerveen. Maar er stond wel een team dat opgeven niet in haar woordenboek had staan. Ik weet het niet, maar deze overwinning was er wederom eentje voor de boeken. Getekend voor een punt, maar na twee keer 45 minuten wel gekregen waar het om draait. Drie punten en ditmaal een 1-0 zege. Niet altijd wint de best voetballend ploeg. Amen.
