Soms is voetbal kei- en keihard. Terwijl iedereen zich op een waterkoud Westerpark zich reeds had verzoend met een puntendeling tussen Mariënberg en de Esch, sloeg het noodlot toe in extremis.
Door A.D.
De Esch schoot nog één keer hard voorlangs, het wegwerken leek een koud kunstje te worden. Maar Lars van der Veen raakte het leder volkomen verkeerd. In plaats van vrouw en kinderen eerst, belandde de Derbystar kansloos achter Jelle Brinks: 2-3 voorsprong voor De Esch, even later over en sluiten. Hoe anders was het na dik veertig minuten in de eerste helft.
Vakkundig om zeep geholpen
De thuisploeg leidde knap met 2-0 tegen een De Esch dat wij toch wel bij de eerste drie ploegen van deze competitie scharen. Vlak voor rust schoot de voormalig tweedeklasser de aansluitingstreffer tegen de touwen. Eerst kon Brinks de bal, die dwars door de muur ging, nog keren. Maar in de rebound moest hij ook zijn meerdere erkennen. Het was zo sneu. V.V. Mariënberg werkte hard, ging volop in de strijd. Totaal niet compleet, maar je merkte aan alles dat de punten achter zouden blijven in Mariënberg. Het zat niet mee. De Esch begon voortvarend aan het duel, zij hadden de eerste paar minuten de overhand. Maar enkele kansjes werden vakkundig om zeep geholpen door de Westerparkbewoners.
Fraai tegen de touuwen
Rondom de eerste treffer, met een zweem van buitenspel, schoot Brian Lamberink Mariënberg misschien een beetje tegen de verhouding op 1-0. Nog geen minuut later drukte Wesley Willems prachtig af. Vanaf een meter of twintig schoot hij bijzonder fraai de 2-0 tegen de touwen. Dat was even krabben achter de oren voor de gasten uit Oldenzaal. Dat hadden ze wellicht ook niet verwacht. Echter maakten zij vlak voor rust de aansluitingstreffer, 2-1. Na rust leek Mariënberg even bedolven te worden onder de dadendrang van de Esch. Ze kwamen vaker buurten dan ons lief in de zestienmeter van Jelle Brinks. De 2-2 bleef dan ook niet lang uit. Een scrimmage na een cornerbal leverde de gelijkmaker op voor de ploeg waar ze liever mosselen eten dan kersen.
Soort van status quo
Vervolgens leek de wedstrijd in een soort van status quo te belanden. Beide ploegen wilden wel, maar leken onbewust allebei tevreden zijn met het puntje. Bitterzoet was het voor De Esch, bitterzuur voor de thuisploeg. In blessuretijd werkte Mariënberg zelf de 2-3 tegen de verkeerde touwen. Jammer, jammer en ontzettend sneu. Dat hadden wij niet verdiend. Maar ja, dat is ook voetbal. Soms zit het mee, nu zat het volslagen tegen. Ach, als wij het goede gevoel weten vast te houden naar de laatste wedstrijd voor de korte winterstop zie ik ons volgende week zegevieren in Nijverdal tegen SVVN. Het is wel bijzonder kloten, de trainer van Avereest beklaagde zich daar ook al over in de andere derde klasse.
Dat wij altijd het moeten opnemen tegen een tegenstander die een week daarvoor de ongenaakbare koploper Rigtersbleek als tegenstander hebben gehad. Want SVVN kreeg met 8-0 ongenadig klop van de tielkandidaat nummer één uut Enschede. Die willen sportieve revanche, wat ik oe brom! Dat wordt niet het traditionele gelijke spelletje. Wel een weerzien met leuke mensen. Je moet schieten om te scoren. Gelukkig won Oranje wel met 3-1. De mooiste uitslag die er is, wat ik oe brom.
