Voetbal is (soms) meer dan alleen drie punten. Ik zag op sportpark Noppenweide de hele wedstrijd drie jochies voetballen naast de kantine van Bruchterveld. Papa stal de show op het veld, zij jaren later op het Westerpark? Als je van rood-zwart bent, snap je dingen (soms) beter.
Door A.D.
Daarom draai ik nu ook keihard The Brandos, hoop dat de buurvrouwen kaas in de oren hebben. Sorry dames. Pass the Hat! The Keeper! Gunfire at Midnight! Anna Lee! En natuurlijk: ‘My Friend, My Friend. When will it be that I see you again?’ Nou, afgelopen zaterdag dus. Henk Potgieter kwam overgevlogen vanuit Biddinghuizen. Biertje drinken met z’n grote kameraad Hans Timmerman, die vriendschap duurt al bijna zestig jaar.
Lamme handen
Hans, vroeger net als Henk, een Mainbarger in hart en nieren is ondertussen getransformeerd tot een echte Britishfielder. Hij woont ook bijna zijn hele leven in het dorp van Henk Veneman. Hij was voor de thuisploeg, logisch. Henk natuurlijk voor Mainbarg. Hij woont nu langer in Prayin’House dan dat ie ooit aan de Clemme en de Ds. PH Wolfertstraat woonde, maar uit betrouwbare bron weet ik dat Henk altijd zaterdagmiddag zijn oude cluppie volgt. Henk kreeg een lamme hand van handen schudden, mooi man. Op de foto met Gerard, the good old times.
Peentjes zweten
Maar goed, ik dwaal weer af. Mariënberg begon uitermate goed aan de tweede helft van de competitie door ternauwernood met 1-2 te wonnen van Bruchterveld, toch de verrassing van dit jaar. Ik zal niet met moeilijke woorden gaan strooien. Niets blijft, alles stroomt. Er zat zelfs weer haar op de schedel van de zeurvitter. De afstandsbediening van het scorebord lopen ze nu nog te zoeken in Bruchterveld. Want waar is het scorebord als je ‘m daadwerkelijk nodig hebt. Het was op het laatst van de derby tussen Bruchterveld en Mariënberg peentjes zweten voor laatstgenoemde.
Vrouwe Fortuna
De ballen werden de zestien van Jelle Brinks ingepompt, hopend voor de Tricolores dat ie een keer goed zou vallen. Het leek er verdacht veel op bij het sluiten van de markt. Maar de bal stuiterde wonderbaarlijk via de paal weer in het veld in plaats van in het netje. Vrouwe Fortuna was begaan met het lot van Mariënberg. Want ook in de eerste helft troffen de voorwaartsen van de thuisploeg al eens de staander. Want eerlijk is eerlijk, in het eerste kwartier – laten we zeggen twintig minuten – had Mariënberg weinig in de melk te brokkelen.
Meteen kassa
Daar lag tevens het verdict van dit aantrekkelijke duel. Bruchterveld verzuimde om in het eerste bedrijf af te drukken en nadrukkelijk de regie te nemen. Want het elftal van trainer Arjan Visscher kwam nauwelijks over de middenlijn. Het was vooral tegenhouden. Een oeroude voetbalwet trad genadeloos voor Britishfield in werking. Want bij de eerste keer dat Mariënberg de middenlijn passeerde, was het meteen kassa. Wesley Willems drukte af voor de 0-1. Niet verdiend maar niemand die daar om maalde.
Opkomende backs
Het tweede deel van de eerste helft was een meer opgaand duel uitstekend geleid door de jonge arbiter Bram Leeflang, die zich absoluut niet van de wijs liet brengen door enkele praatgrage voetballers binnen de beruchte witte kalklijnen.
Billen knijpen
In het spelletje wat wij voetbal noemen niet geheel onbelangrijk. Rolf Hofsink, 41 jaar jong, liet zien hoe het wel moet en promoveerde een mooie aanval via Wesley Willems doeltreffend af met de 0-2. Bruchterveld rechtte haar rug, was nog lange niet uit het veld geslagen. Te vroeg, in onze ogen dan, maakten zij de aansluitingstreffer nadat de bal eerst de lat kuste. Rood-zwart vergat om de 1-3 te maken, het werd spannend. Billen knijpen, etcetera. Maar na 96 minuten trok Mariënberg de wedstrijd over de streep.
Eentje op karakter. Dat geeft de burger moed, komende week tegen de ongenaakbare koploper Rigtersbleek. We beginnen in ieder geval met een gelijke stand. Kieken wat het wordt!
