Bon Boys heeft eerste prijs op zak 

Op de lange reis door het seizoen heeft Bon Boys het eerste tussenstation met succes bereikt. Na een moeizame remise bij AZC (1-1) veroverde de ploeg van Matthijs Blijham de tweede periodetitel, waardoor de Veldmaters voor het tweede seizoen op rij in elk geval verzekerd zijn van de nacompetitie. Na de schlemielige afloop van de eerste periode, was het nu wel raak voor het eerste elftal. Tot al te dolle taferelen leidde dat overigens niet in Zutphen. Bon Boys won immers niet en zag BWO op de ranglijst langszij komen. Maar daarover straks meer. Eerst even terug naar het binnenhalen van de periode: vele volgers van de tweede klasse vinden het vrij logisch dat Bon Boys na het verdwijnen van NEO, Achilles’12 en Grol uit deze afdeling dit seizoen meespeelt om de titel. Dat is een compliment voor de gedegen basis die is gelegd. Maar kijk naar het elftal van nu en gisteren bij AZC en je ziet een team dat op maar liefst zeven posities anders is ingevuld. Bon Boys eindigde het duel met drie jongens die nog in de jeugd mogen spelen. Niek Veldhuis maakte een kwartier voor tijd zijn debuut. Eli van Paridon is eerstejaars senior en de zondag geblesseerde Tristan van Rijn ook. Dus zo normaal als het misschien lijkt, zijn de prestaties ook weer niet. Het jeugdige en gerenoveerde Bon Boys verdient daarvoor een dik compliment en ja bij thuiswedstrijden ook meer publiek. In Zutphen was de aanhang overigens wel massaal aanwezig.

Dat het winnen van de periode niet tot euforie leidde, kwam door de wedstrijd en het puntenverlies. Voor de goede orde: Bon Boys had ook niet recht op meer. De ploeg, die dit seizoen naam maakte om het verzorgde positiespel, kwam op het erbarmelijke veld geen moment in het normale ritme. Bon Boys had het lastig met zichzelf en de omstandigheden. FC Twente-trainer Ron Jans had het zaterdagavond over een aardappelveld in Sittard, maar op de ondergrond in Zutphen viel helemaal niets te rooien. Is dat een excuus voor alles? Nee, dat niet. Bon Boys deed het zelf ook niet goed en was op de eerste tien minuten na nooit zichzelf. Dat was ook de verdienste van de thuisploeg, die er bewust een vechtwedstrijd en een moddergevecht van maakte. En dat fysieke spel ligt AZC beter dan Bon Boys, dat geen schim was van het elftal dat soms zo goed kan voetballen.

Het was voor het eerst dit seizoen dat de koploper niet dominant was aan de bal. AZC-Bon Boys was een wedstrijd zonder kansen en zonder opsmuk. De goal van Eli van Paridon na 58 minuten – hij schoot een bal knap binnen – kwam ook een beetje vanuit het niets: 0-1.

Maar omdat Bon Boys tot aan dat moment ook nog niks had weggeven, leek dat heel even een beslissende wending te zijn. Helaas lag de gelijkmaker er twee minuten later na halfslachtig verdedigen alweer in: 1-1. Lelijk kunnen winnen is soms ook een kunst. Beide ploegen probeerden het daarna wel, maar er lukte weinig meer op het veld waar je met goed fatsoen je hond niet snel uitlaat. Als je zelf de vorm van de dag niet hebt, moet je zorgen dat je niet verliest, zo is een aloude wet in het voetbal. Daarin slaagde Bon Boys gelukkig wel. Het punt voelde even als een nederlaag en dat zegt alles over de ambities van de spelers. Neemt niet weg dat er na afloop een welverdiend buffet op de spelers wachtte in de kantine vanwege het winnen van de periode.

Newsoutside Sportverlichting PBSoccer