Elke week schrijft Rob Hoekschop een column over een oud-amateurvoetballer. In de eerste versie komt Daryll Vosskühler aan het woord. De Enschedeër speelde bij verschillende clubs in de Overijsselse stad en hing in 2014 zijn voetbalschoenen aan de wilgen.
Spelersprofiel: Daryll Vosskühler
23-08-1984 (38jaar)
2002-2006 Sportclub Enschede
2006-2010 v.v. Rigtersbleek
2010-2012 v.v. Glanerbrug
2012-2014 v.v. Rigtersbleek
Mijn positie was centrale middenvelder het overgrote deel of 10 en de laatste jaren op 6.
Wanneer en waarom ben je gestopt?
Toen wij met Rigtersbleek promoveerden naar de Hoofdklasse uit bij Presikhaaf ben ik gestopt. Halverwege het seizoen hadden Erik van Oosterwijk en ik kenbaar gemaakt dat we na dat seizoen zouden stoppen. Het 3x per week trainen vanaf de D-tjes, meer focus op de maatschappelijke carrière en het niet altijd meer rekening willen houden met voetbal gaven hierbij de doorslag. We hadden ons wat dat betreft geen beter afscheid kunnen wensen.
Toen ik mijn vader informeerde over het feit dat ik zou stoppen met voetbal was zijn kenmerkende reactie: “Jij bent toch al gestopt met voetballen toen je wegging bij Sportclub Enschede?”
Welke speler was jouw voorbeeld?
Toen ik vanuit de jeugd doorstroomde begon in het eerste halfjaar bij het tweede om daarna aan te haken bij het eerste had ik enkel voorbeelden in de selectie van Sportclub Enschede:
Martijn Abbenhues & Arnold Marshall die mij altijd op een positieve manier hebben beïnvloed het beste uit mijzelf te halen en mij enorm veel vertrouwen gaven.
Metin Aydin die als aanvoerder overal bij hielp ook op privégebied. Of mij binnenloodste bij Paddy’s en daar mijn drankjes betaalde toen ik nog studeerde. Tijdens een wedstrijdbespreking met Rob Snijders gaven Metin en Abbenhues aan dat ik op 10 moest spelen en de eerstvolgende wedstrijd stond ik achter deze 2 toppers.
Bert-jan Diphoorn onnavolgbaar op en buiten het veld. “Darylltje als ik de bal heb moet jij gaan lopen en dan komt die bal wel.” Dippie of Dipmans”, zoals we hem noemden is veruit de beste speler ooit met wie ik heb samengespeeld.
Robert ten Wolde & Geert Bijsterbosch winnaars tot en met. Dat waren gasten naar wie je enkel hoefde te kijken om te begrijpen wat er werd gevraagd om in de selectie te spelen.
Martijn Misana vriend vanaf het eerste uur. We reden altijd samen naar Sportclub of de Bleek en bespraken hier allerlei onderwerpen. We hebben nog steeds veel contact en zijn nog steeds goede vrienden.
Heb je ooit de kans gekregen om bij een BVO te spelen?
Qua veldvoetbal nooit een kans gehad en dat vond ik niet meer dan logisch. In de zaal behoorlijk wat wedstrijden gespeeld voor Oranje onder 19 – regio Oost.
Had jij een specialiteit als speler?
Mijn beste kwaliteit is dat ik goed kon inschatten waar ik wel en niet goed in was. Mijn kwaliteiten waren mijn traptechniek met links en rechts, basistechniek, overzicht, verplaatsen van het spel, loopvermogen, coachen/neerzetten van het team. Daarnaast vond ik het belangrijk initiatief te nemen m.b.t. teamuitjes.
Koppen en sprinten waren overduidelijk geen kwaliteiten.
Waar ben je het meest trots op?
Dat zijn meerdere momenten namelijk mijn debuut op 17-jarige leeftijd, de wedstrijden tegen F.C. Twente en Porto, de meerdere promoties, selectie Oranje Oost onder 19, vier jaar samenspelen met mijn broertje Dylan en het afscheid die wij vanuit Rigtersbleek kregen en waarbij Erik van Oosterwijk en ik een team mochten samenstellen. Ook ben ik trots dat ik vier keer gepromoveerd ben.
Hetgeen waar ik het meeste trots op ben: tijdens Corona heb ik samen met mensen van Rigtersbleek het initiatief genomen om een weerzien met oud-spelers, leiders en begeleiding op te zetten. Binnen een dag hadden 120 mensen toegezegd en hebben we genoten van een fantastische middag/avond. Ook zijn mijn broertje en ik vorig jaar gestart met een voetbalquiz bij de Bleek die ook binnen no-time was gevuld.
Daarnaast is het weerzien van oude teamgenoten van Sportclub, de Bleek of Glanerbrug geweldig. Het mooie daaraan is, dat je elkaar niet altijd hoeft te zien maar wanneer je elkaar weer ziet, je het gevoel hebt dat je weer in de kleedkamer zit zoals in de tijd dat je nog voetbalde. En zoals voor de meeste amateurvoetballers geldt: de kleedkamer-humor is ongekend en vaak leuker dan het voetbal zelf, althans dat vond ik.
Heb je alles eruit gehaald als voetballer?
Zeker. Wel was het zo dat ik naast het voetbal wel hield van een avondje stappen en dat heeft niet geholpen in het behalen van een hoger niveau. Anderzijds heb je om hoger te voetballen ook die drive nodig om er meer uit te halen en dat zat er bij mij niet in en ben ik blij dat ik het zo heb kunnen combineren.
Sportclub Enschede, Rigtersbleek of v.v. Glanerbrug?
Dan kies is voor Rigtersbleek omdat het daar voelde als een familie. Van de voorzitter (Gerrit Pieters/Arjan Kampman) tot de terreinknecht voelde het als 1. Met veel plezier komen mijn vrouw en familie hier nog terug. Ik ben Martijn Misana nog steeds dankbaar dat hij mij heeft kunnen overtuigen om mee te gaan naar de Bleek. Ook spreken we nog regelmatig af met elkaar inclusief de partners en hebben Slotman, Misana, van Oosterwijk, van Pieterson en Dylan Vosskühler een fantastische avond.
Qua voetbal was Sportclub de mooiste tijd. Spits in spelen, aansluiten, derde man zoeken en het niveau dat we speelde was ongekend. Ik denk dat we in die periode het mooiste voetbal speelden ook al hadden we maar 30 supporters aan de kant staan kijken. De meeste spelers van die tijd geven ook aan dat zij hetzelfde hebben ervaren.
Glanerbrug was een periode , die ik niet had willen missen. Daar maakte je onvergetelijke momenten mee die niet bestemd zijn voor deze column, vermoed ik.
Wat is je mooiste herinnering?
De voetbalanekdotes waar ik regelmatig onderdeel van uitmaakte. Ik zal er een paar op een rij zetten:
Ooit heb ik mijn vader laten bellen naar mijn toenmalige trainer, John van Miert, mijn vader deed zich voor als een medewerker van de Tubantia die graag een interview wou met John. Hij liet de trainer 2 uur voor de training komen voor een interview en om wat foto’s te laten maken. Uiteraard kwam er niemand opdagen en toen we na de tijd in de kantine zaten zei ik dat ik al om 18:00 uur op de club was voor een interview. De trainer keek mij aan en zei: “Daryll, ben je weer bezig geweest …….” en daarna volgde er wat scheldwoorden richting mij, haha.
Tijdens een voetbalweekend zaten Jurrie Stevens, Mike Trap en ik een biertje te drinken op het terras. Aan de overkant stond een auto geparkeerd met de achterklep nog open. Mike trap vroeg of hij erin moest gaan zitten? Voor Jurrie en ik was dit koren op de molen en zeiden dat hij dit toch niet ging doen omdat hij altijd afhaakte. Mike springt uiteindelijk in de kofferbak en ondertussen waren wij meegeslopen en gooiden snel die kofferbak dicht. Daarna zijn we naar de eigenaar gelopen en hebben gezegd dat er een zwerver in de kofferbak zat. De eigenaar belde zijn zonen en een paar minuten later kwamen er 3 zware gasten verhaal halen. Gelukkig liep het met een sisser af.
Tijdens de jaren Glanerbrug speelde ik samen met mijn broertje en tijdens het tweede seizoen zat ik op de bank onder leiding van Gerard Bos. Op een avond zat mijn broertje bij mij op de bank en belde de trainer hem met allemaal vragen over Sportclub. Op de helft van het gesprek nam ik de telefoon over zonder iets te zeggen en sloot af met: “Trainer, ik speel zondag toch gewoon tegen Sportclub?” Uiteraard zei de trainer. “Nou, dat is goed nieuws want je spreekt met Daryll” Ik heb geen reactie afgewacht maar direct de verbinding verbroken.
Ook hebben we eens na een avondje stappen de fiets van Peter Bokma verstopt en een paar dagen later kwam ik de trainer tegen op de parkeerplaats van Glanerbrug. Als snel gaf hij aan een nieuwe fiets te hebben gekregen van de verzekering omdat zijn fiets was verdwenen na het teamuitje. Uiteraard waren we vergeten dat we deze hadden verstopt bij Cafe Dikke Toon. Ondertussen snel de fiets laten ophalen, inpakken met cadeaupapier en zelf een gedicht geschreven met daarin de “zwakke” punten van de trainer. Onder druk hebben we hem dat laten voorlezen.
Jurrie Stevens en ik waren qua voetbalhumor uit hetzelfde hout gesneden. Zowel bij de Bleek als Glanerbrug hebben we samengespeeld en we vertrokken gelijktijdig bij Glanerbrug. Victoria wilde graag dat wij er kwamen voetballen echter had Jurrie aangegeven dat hij zou komen als ik ook zou komen. Het resultaat was dat ik wekelijks door Victoria werd gebeld met de vraag of ik er zou komen voetballen omdat Jurrie al had toegezegd. Echter wist Jurrie allang dat ik al terug zou gaan naar de Bleek.
Mijn broertje (Dylan) en ik hadden een hekel aan trainen in de winter. Toen er een pak sneeuw op het veld lag waren wij in de volle overtuiging dat deze niet zou doorgaan maar helaas. Er werd gevraagd door Eddy Boerhof om alsnog te komen trainen ondanks een pak sneeuw van 10 cm. We moesten als team de sneeuw van het veld halen alvorens we konden trainen. Toen we dat hoorden zijn we naar het massagehok geslopen om wat thee te gaan drinken en hebben we gevraagd of de terreinknecht hier niks over wou zeggen. Toen iedereen net klaar was zijn we naar buiten gegaan. Eddy Boerhof vol verbazing: “Heren waar komen jullie vandaan?”
“Trainer als u denkt dat twee indo’s sneeuw gaan schuiven om te mogen voetballen dan kent u ons nog niet!”
Ook onder Paul Krabbe was het genieten toen er 2 jongens uit de jeugd een gesprek met heb hadden aangevraagd over wanneer ze konden aanhaken bij de selectie. Het enige dat Paul zei: “Komen jullie maar terug wanneer jullie kunnen voetballen en dan kijken we wel verder!”
Wat doe je nu en wat zijn je ambities/wensen?
Op voetbalgebied speel ik nog regelmatig mee bij het 35+ team van Sportlust Glanerbrug omdat een goede vriend mij en mijn broertjes vroeg mee te doen. Ook speel ik elke maandag 1,5 uur in de zaal met vrienden van vrienden.
Op werkgebied ben ik Sales Manager bij Nextens. Wij maken software voor boekhoud- en accoutancykantoren. Hier stuur ik een team aan en denk mee over verkooptrajecten, individuele ontwikkeling en het behalen van targets. Het leuke hieraan is dat ik het zie als een voetbalteam waarin iedereen zijn kwaliteiten heeft en waarbij er een gezamenlijk doel is.
De wens die ik heb is dat mijn familie en vrienden gezond blijven, mijn kinderen een fijne jeugd hebben en er voldoende wordt gelachen.
Welke amateur mag in deze column niet ontbreken en waarom niet?
Erik van Oosterwijk en Dominique Vos omdat ik van beide heren enorm heb genoten als voetballer maar belangrijker als mens. Erik en ik denken vrijwel hetzelfde over voetbal en hadden vaak aan 1 blik voldoende. Dominique noemden we gekscherend George Best want die begon achterin met de aanval en passeerde het gehele veld met als resultaat een doelpunt.
Mooiste herinnering aan een trainer?
Toen ik in de jeugd speelde waren er bijna geen spelers die doorbraken en tijdens mijn eerste training onder Paul Krabbe zei hij meteen dat hij grootste plannen had met mij. Na 1 van mijn eerste wedstrijden in de basis loop ik na het douchen de kantine binnen en daar stond Paul schreeuwend: “mag die verdomde muziek uit en wil iedereen gaan staan?” Hij vroeg aan iedereen in de kantine om te gaan klappen voor mij omdat ik een geweldige pot had gespeeld. Dat is 1 van de vele prachtige momenten onder Paul die echt iets met mij hebben gedaan.
Paul is voor mij de beste trainer en uniek in zijn soort. Daarnaast vond ik Richard de Boer een fijne trainer in de jeugd van Sportclub vanwege zijn rustige en heldere aanpak. Verder heb ik genoten van Eddy Boerhof, Gerard Bos en John van Miert. De eerste 2 trainers spreek ik nog regelmatig en dat zijn altijd fijne contactmomenten.
Had jij een ritueel voor de wedstrijd en/of een bijnaam?
Ik liep altijd als laatste het veld op en deed altijd eerst mijn rechtersokken etc. aan. De bijnamen die ik had waren Splinter, Flipper en Chinees. Splinter vanwege het feit dat ik 60 kilo woog en kon verdwijnen achter de cornervlag, Flipper omdat als ik kopte ik leek op een dolfijn die aan het spelen was met een bal en Chinees vanwege mijn Aziatische achtergrond.
Wat was je mooiste sportpark?
Het complex van AGOVV is vaker benoemd maar is geweldig tussen de bossen.
Wat was je mooiste goal?
In mijn laatste seizoen speelden we uit bij Bemmel en had ik voor de wedstrijd tig keer lopen oefenen op de perfecte stift echter helaas zonder resultaat. Toen de wedstrijd 10 minuten onderweg was kreeg ik een bal iets buiten de zestien meter en zonder op te vallen kijk ik waar de keeper staat, neem de bal aan en via de onderkantlat verdwijnt te bal in de goal. De perfecte stift was dan toch gelukt!
Waar moet een goede middenvelder in jouw ogen aan voldoen?
Loopvermogen, overzicht, techniek en het kunnen verplaatsen van het spel.
Wat is jouw advies aan de talenten van nu?
Heb geduld, wacht je kans af en luister naar de ervaren spelers. Door dit zelf te doen heb ik ontzettend veel geleerd van mijn medespelers en werd ik geaccepteerd binnen FC Hollywood (althans dat was de benaming in de krant).
Als jongste moest ik elke training beginnen in een rondo, de bidons vullen en de ballen verzorgen en dat vier jaar lang. Hoe erg ik dit ook vond op sommige momenten je leerde hier wel van.
Het omgaan met teamgenoten met verschillende leeftijden en achtergronden is iets waarvan je later ook veel profijt kan hebben.
Moet de VAR ook zijn intrede maken in het amateurvoetbal?
Zeker niet, fouten maken hoort erbij zowel voor de spelers als scheidsrechters.
Heb je ergens spijt van?
In mijn laatste jaar bij Sportclub Enschede was ik het pendelen tussen bank en basis zat en vond ik dat ik moest spelen en ben ik middenin het seizoen gestopt. Als je in een team zit kan je natuurlijk nooit tussentijds stoppen. Een paar jaar later heb ik met terugwerkende kracht mijn excuses bij Paul Krabbe aangeboden. Zand erover en klaar waren gelukkig zijn woorden.
Wil je nog iets kwijt?
Ten eerste is dit een leuk item om te lezen en om aan mee te mogen doen en kijk ik uit naar het toernooi in september met oud-teamgenoten en oud-tegenstanders.
Verder heb ik altijd enorm genoten van het spelen in een eerste selectie. De dynamiek binnen een team is fantastisch en is het weerzien nog altijd even prettig en kom ik regelmatig niet meer bij van het lachen.
Het voetballen in het team heeft mij ook wijze lessen geleerd over: Hiërarchie, teamproces en het delen van mooie en mindere momenten met elkaar.
Dit zijn nog steeds aspecten die mij helpen qua werk, omgaan met vrienden en binnen ons gezin.
