Aan de prachtige reis door het bekertoernooi is ver van huis een einde gekomen voor Bon Boys. De laatste halte voor de finale bleek zaterdag in Nijkerkerveen het eindstation voor de ploeg van Matthijs Blijham. Veensche Boys was niet beter, maar won wel met 2-0 en kan zich daardoor opmaken voor de eindstrijd tegen Berkum.
Prachtige omstandigheden, een heerlijke sfeer, het nodige sfeervuurwerk en heel veel supporters uit Haaksbergen langs de lijn. Onder de rook van Amersfoort werd zaterdagmiddag reclame gemaakt voor het amateurvoetbal.
Het vervelende voor ons alleen is dat de beloning in de vorm van een finaleplek uitbleef. Bon Boys had zomaar voor het eerst in de historie in de eindstrijd van de districtsbeker kunnen staan. En eigenlijk had dat ook gemoeten, gezien het spelbeeld. De bezoekers waren in grote delen van de wedstrijd de bovenliggende partij, maar het bekende liedje is inmiddels een grijs gedraaide plaat geworden. Opnieuw werd een veldoverwicht niet vertaald in voldoende daadkracht en kostte één moment van onachtzaamheid achterin het elftal de kop. „Vooral na rust was het eenrichtingsverkeerd, zij hadden weinig te vertellen”, zo liet Matthijs optekenen in Tubantia en daar was weinig aan gelogen. „Het doet zeer dat je een doelpunt weggeeft dat eigenlijk geen kans was. Zij kwamen nauwelijks over de middellijn en toch viel die 1-0.”
Het begin van de wedstrijd was weifelend van beide kanten, maar ondanks die aarzelingen zag je wel de verschillende spelopvattingen van beide ploegen. Waar Bon Boys via een verzorgde opbouw en veel positiewisselingen het initiatief wilde pakken, ontpopte het fysieke Veensche Boys zich tot een elftal dat vooral via de lange bal van achteruit loerde op de omschakeling. Op die manier probeerde de club van Donny van de Beek de snelle en handige buitenspelers aan het werk te zetten.
De eerste grote kans van de wedstrijd ontstond ook uit zo’n counter en dat werd mede ingeleid omdat Bon Boys de restverdediging even compleet over het hoofd had gezien. Met een geweldige redding voorkwam Wouter Lankheet een vroege achterstand.
Gaandeweg de eerste helft kreeg Bon Boys meer controle, maar het vele balbezit leidde pas vlak voor rust tot de eerste grote kans. Na een prachtige aanval kon Daan ten Dam met zijn hoofd net niet genoeg kracht achter de voorzet van Rutger Scharenborg krijgen.
In de tweede helft was Bon Boys oppermachtig. De ploeg speelde in de eerste fase na rust uitstekend en drong Veensche Boys terug op eigen helft. Zoals zo vaak dit seizoen was het genieten van het positiespel. In tegenstelling tot de eerste helft lukte het de thuisploeg ook niet meer om uit te breken. Kansen kwamen er ook. De eerste was voor Daan, die alleen op weg naar de doelman de bal net niet onder controle kreeg. De tweede was voor Jeffrey Zijlstra, die strandde op de uitgelopen keeper, die daarbij ook nog hulp kreeg van een verdediger. De gastheren, die onderweg naar de halve finale onder meer Deto en Quick’20 hadden uitgeschakeld, hadden niets te vertellen. Het wachten was ook op de verdiende Veldmaatse voorsprong, maar zoals wel vaker de laatste weken viel de goal onverwacht aan
de andere kant. Na een misverstand tussen Wouter en Rutger kon een aanvaller van Veensche Boys de bal oppikken, waarna hij een ploeggenoot vond die geen moeite had om het leder in het lege doel te schieten: 1-0.
Na die domper bleef Bon Boys aandringen en een schot van Koen Somhorst ging rakelings voorlangs. In de laatste twintig minuten verhuisde Dani Bultman naar het front, waardoor de ploeg één-op-één ging spelen. Alles of niets. Het werd niets. Met het wegtikken van de tijd verdween ook het laatste beetje overtuiging in en rond het strafschopgebied. Vlak voor het eindsignaal frommelde een aanvaller van Veensche Boys zich na een uitval wel heel makkelijk langs drie tegenstanders, waarna hij een einde maakte aan alle bekerillusies van Bon Boys: 2-0. Waar de thuisploeg de kwalificatie uiteraard groots vierde, was de teleurstelling bij ons groot, omdat het besef daar was dat dit elftal geschiedenis had kunnen schrijven „We mogen heel trots zijn op onze prestaties in de beker, maar het doet nu nog even pijn”, aldus Matthijs. Het avontuur in de beker was mooi, met prachtige ervaringen en mooie reisjes, maar ver van huis vergat de ploeg de kroon op het werk te zetten.
Het zegt veel over de kwaliteiten van Bon Boys dat het 2-0 verlies de grootste nederlaag van het seizoen was. Het is ook om flauw van te worden, maar opnieuw riep alles en iedereen bij Bon Boys na afloop dat er meer had ingezeten. Maar voetbal is geen jurysport en voor de percentages balbezit ontvang je slechts applaus. Met het veldspel is nog altijd niets mis, maar door het gebrek aan effectiviteit is de oogst de laatste weken onnodig karig geweest.
Maar tegelijkertijd geeft de manier van voetballen nog altijd voldoende houvast voor de laatste drie beslissende wedstrijden van het seizoen. Er is nog van alles mogelijk voor het eerste elftal, dat de komende weken in de competitie nog voor alles te spelen heeft.
