Bon Boys leek lange tijd op weg naar een rimpelloze start van het seizoen, maar de ploeg moest tegen De Tukkers uiteindelijk nog alle zeilen bijzetten om de eerste drie punten bij te schrijven: 3-1.
Dat ze bij De Tukkers na afloop vonden dat er nog een punt had ingezeten, was niet zo gek, als je door je eigen bril kijkt. Iets wat iedereen doet. De bezoekers kregen op het eind nog twee kansen op de gelijkmaker en dat gevoel bleef uiteraard het meeste hangen. Als we door de Bon Boys-bril kijken: de ploeg was voetballend duidelijk de betere, en had tot aan de ongelukkige tegentreffer, de regie volledig in handen. Op basis van die veldverhoudingen viel op de overwinning niets af te dingen.
Het is in deze nieuwe klasse met al die onbekende namen voor iedereen nog aftasten. Maar op voorhand kun je wel stellen dat De Tukkers een ploeg is die zeker in de bovenste helft gaat meedraaien. Over een tijdje zullen we dan ook weten, of het openingsduel van Bon Boys ook meteen een topper was. Waarschijnlijk wel.
Vanaf de aftrap was duidelijk wat de intenties van beide ploegen waren. Bon Boys wilde zoals altijd domineren, De Tukkers had zich zichtbaar aangepast en plooide terug. Gokkend op de omschakeling en de rappe spitsen. De ploeg uit Albergen kwam er ook een paar keer dreigend uit, maar Bon Boys was de betere ploeg, die bij rust ook verdiend op een 2-0 voorsprong stond. De 1-0 van Rutger Scharenborg – een dropkick – was een juweel, de 2-0 kwam van de linkervoet van de rechtsbenige Eli van Paridon.
Aanvankelijk was er in de tweede helft niets aan de hand voor Bon Boys. De ploeg had nog steeds het initiatief en De Tukkers volgde nog altijd dezelfde strategie: compact spelen, en loeren op de uitbraken.
Maar na de onverwachte aansluitingstreffer werd het toch nog spannend. Bon Boys bleef domineren, maar het beste was er wel vanaf. Dat zie je vaker bij ploegen op elk niveau. Er is niets aan de hand, maar plots kan een doelpunt de boel opeens op de kop zetten. Uiteraard zette De Tukkers in de slotfase alles op alles en leverde door twee onachtzaamheden achterin nog twee goede mogelijkheden op. Uiteindelijk viel de beslissing diep in de blessuretijd. Na een puike individuele actie van Stefan Overbeeke belandde de bal op de paal. In de rebound besliste aanvoerder Milan Bultman de wedstrijd: 3-1.
Daarmee kwam de zege terecht bij de beter voetballende ploeg. Tegelijkertijd had Bon Boys het zichzelf niet zo lastig mogen maken.
Voor de wedstrijd nam het eerste afscheid van Derk Renema, Martijn Richters en verzorgster Bente Baltink. Derk en Martijn speelden jarenlang in het keurkorps voor de club, en werden na als Bente in het zonnetje gezet. Na afloop ging ook scheidsrechter Olaf Wiggers met een bloemetje van de club
naar huis. Voor Olaf was Bon Boys-De Tukkers zijn laatste wedstrijd. Olaf floot in de voorbijgaande jaren vele wedstrijden van Bon Boys.
Dat ze bij De Tukkers na afloop vonden dat er nog een punt had ingezeten, was niet zo gek, als je door je eigen bril kijkt. Iets wat iedereen doet. De bezoekers kregen op het eind nog twee kansen op de gelijkmaker en dat gevoel bleef uiteraard het meeste hangen. Als we door de Bon Boys-bril kijken: de ploeg was voetballend duidelijk de betere, en had tot aan de ongelukkige tegentreffer, de regie volledig in handen. Op basis van die veldverhoudingen viel op de overwinning niets af te dingen.
Het is in deze nieuwe klasse met al die onbekende namen voor iedereen nog aftasten. Maar op voorhand kun je wel stellen dat De Tukkers een ploeg is die zeker in de bovenste helft gaat meedraaien. Over een tijdje zullen we dan ook weten, of het openingsduel van Bon Boys ook meteen een topper was. Waarschijnlijk wel.
Vanaf de aftrap was duidelijk wat de intenties van beide ploegen waren. Bon Boys wilde zoals altijd domineren, De Tukkers had zich zichtbaar aangepast en plooide terug. Gokkend op de omschakeling en de rappe spitsen. De ploeg uit Albergen kwam er ook een paar keer dreigend uit, maar Bon Boys was de betere ploeg, die bij rust ook verdiend op een 2-0 voorsprong stond. De 1-0 van Rutger Scharenborg – een dropkick – was een juweel, de 2-0 kwam van de linkervoet van de rechtsbenige Eli van Paridon.
Aanvankelijk was er in de tweede helft niets aan de hand voor Bon Boys. De ploeg had nog steeds het initiatief en De Tukkers volgde nog altijd dezelfde strategie: compact spelen, en loeren op de uitbraken.
Maar na de onverwachte aansluitingstreffer werd het toch nog spannend. Bon Boys bleef domineren, maar het beste was er wel vanaf. Dat zie je vaker bij ploegen op elk niveau. Er is niets aan de hand, maar plots kan een doelpunt de boel opeens op de kop zetten. Uiteraard zette De Tukkers in de slotfase alles op alles en leverde door twee onachtzaamheden achterin nog twee goede mogelijkheden op. Uiteindelijk viel de beslissing diep in de blessuretijd. Na een puike individuele actie van Stefan Overbeeke belandde de bal op de paal. In de rebound besliste aanvoerder Milan Bultman de wedstrijd: 3-1.
Daarmee kwam de zege terecht bij de beter voetballende ploeg. Tegelijkertijd had Bon Boys het zichzelf niet zo lastig mogen maken.
Voor de wedstrijd nam het eerste afscheid van Derk Renema, Martijn Richters en verzorgster Bente Baltink. Derk en Martijn speelden jarenlang in het keurkorps voor de club, en werden na als Bente in het zonnetje gezet. Na afloop ging ook scheidsrechter Olaf Wiggers met een bloemetje van de club naar huis. Voor Olaf was Bon Boys-De Tukkers zijn laatste wedstrijd. Olaf floot in de voorbijgaande jaren vele wedstrijden van Bon Boys.
