Het kwam van ver, het kwam van diep. En wat duurde het allemaal lang. Voor Bon Boys viel zondag na een zenuwslopende slotfase in Emmeloord alles toch nog naar de goede kant. Maar wat een middag was het geweest in de Flevopolder: 1-3.
De vele meegereisde Bon Boys-supporters (hulde daarvoor) keken lange tijd vol verbijstering toe. Hoe kon het in hemelsnaam dat die goal maar niet wilde vallen? En dat Emmeloord in het grootste deel van de wedstrijd op 1-0 stond? Maar dat was wel de bittere realiteit.
Uiteindelijk wist Bon Boys zichzelf alsnog te bevrijden, maar wat kostte het onnodig veel energie en ook stress tegen een ploeg die zich in de tweede helft ontpopte tot een soort van Atletico Madrid. Overleven ten koste van alles. Tijdrekken, ballen tergend langzaam het veld inrollen of schieten en constant blessurebehandelingen. Emmeloord trok alles uit de kast met als dieptepunt een toeschouwer die een bal die uitging over de omheining van het sportpark schoot.
Bon Boys had zich een heleboel irritatie kunnen besparen als het in de eerste helft met wat meer urgentie en slagvaardigheid te werk was gegaan. Het strijdplan van Emmeloord was vanaf de eerste minuut duidelijk: de ploeg hanteerde louter de bal en gokte op het loopvermogen van de twee spitsen voorin. Uit één van die omschakelmomenten kwam de thuisploeg halverwege de eerste zowaar op voorsprong na een fraaie uithaal.
Dat mocht dan tegen de verhoudingen in zijn, Bon Boys had er zelf meer moeten uithalen in die eerste helft. Een kopbal van Koen Somhorst ging net naast, een schot van Milan Bultman belandde op de paal en Daan ten Dam had pech met een doelpoging die via de onderkant van de lat weer het veld in stuiterde. Al met al was het te pover voor een elftal met ambities.
Na rust speelde het spel zich nog veel meer af op één helft. Bon Boys viel aan en kreeg al snel na rust een enorme kans, maar Daan leek te schrikken van de vrijheid die hij kreeg. Na iets meer dan een uur spelen veranderde Bon Boys van koers. De ploeg ging met drie man achterin spelen, zette Mika Beukert in de punt van de aanval met naast hem invaller Dani Bultman.
Dat noodscenario werkte, want Bon Boys reeg in het laatste deel van de wedstrijd de kansen aaneen. Maar ondertussen verstreek de tijd, waardoor langzaam maar zeker de wanhoop toenam bij de Veldmaatse aanhang.
Uitgerekend gelegenheidsspits Dani bracht na iets meer dan tachtig minuten spelen de hoop terug. Op aangeven van de 17-jarige basisdebutant Jack Nienhuis tikte hij de 1-1 binnen. Die treffer was het sein tot een stormachtig slotoffensief, waarbij alles piepte en kraakte bij de thuisploeg, maar Bon Boys de bal maar niet over de lijn kreeg. Scrimmages op een meter van de lijn, ballen van dichtbij die over werden geschoten: Hoe dan, zo vroeg iedereen zich af.
Maar uiteindelijk viel de meer dan verdiende 2-1 alsnog. De blessuretijd was al aangebroken toen Rutger Scharenborg een afgeslagen bal in een keer nam. Die verlossende treffer leidde tot een enorme vreugde-explosie bij de spelers en de meegereisde supporters. Eindelijk gerechtigheid. Dat daarmee het verzet van Emmeloord was gebroken bleek wel in de achtste minuut van de blessuretijd toen Tom Wijlens na uitstekend voorbereidend werk van Dani ook nog voor de 3-1 zorgde.
Daarmee kwam uiteindelijk alles nog goed voor de bezoekers, maar de ploeg had zichzelf heel wat overwerk kunnen besparen. Voor de tweede week op rij leverde na rust de reparatieklus succes op. Lof voor die veerkracht, maar aan de andere kant mag je ook kritisch zijn. Als je zoveel beter bent dan je tegenstander, dan mag je het niet zover laten komen.
