Bij de Europese kampioenschappen atletiek voor master atleten in Torun (polen) heeft TION-atleet Wan Bakx op twee onderdelen de zilveren medaille behaald. Zowel op zijn favoriete onderdeel 60 meter horden als bij het verspringen kwam hij slechts luttele centimeters te kort voor het goud in de leeftijdscategorie 60-64 jaar.
Bij het verspringen verbeterde hij wel en passant zijn eigen Nederlandse Record wat sinds eind februari op 5m19 stond. In de finale bij het verspringen sprong hij alle keren verder met als beste afstand 5m44. Ook de Deense winnaar Calle Jakobsen sprong die afstand maar dan wordt er verder gekeken naar de 2 beste poging van beide atleten en daar had Calle 5m40 en Wan slechts 5 cm minder. “Ik had of een keer 5m45 moeten springen of een tweede afstand van 5m41 om te winnen”. “Maar eigenlijk heb ik het laten liggen in de aanloop en afzet want ik heb geen poging kunnen neerzetten waarin ik de afzetbalk heb geraakt, en dat scheelt zo 10-20 cm”, aldus de alsnog blije Wan.
Voorbereiding
Drie dagen later stond de 60 meter horden op zijn programma met in de late middag de halve finales. “De voorbereiding voor de horden ging eigenlijk verrassend goed ondanks een sinds het verspringen opspelende linker achillespees en adductor. Best wel gek eigenlijk dat dat nu gebeurd. Ik heb deze winter enorm goed kunnen trainen en dacht dat ik veel belastbaarder was dan andere jaren, maar dan zie je dat op zo’n kampioenschap wellicht andere zaken een rol gaan spelen en je lichaam toch anders reageert.
Achilles
De pijnlijke adductor was waarschijnlijk een gevolg van een sprong bij het verspringen waarbij de spier waarschijnlijk net niet klaar was om snel samen te trekken tijdens de landing. Maar de Achillespijn kwam ineens tijdens de warming-up voor verspringen uit het niets”. Beide zaken spelen niet alleen een fysieke rol maar hebben ook invloed op het mentaal vlak. In de halve finale plaatste de atleet van AC TION zich nog met de snelste tijd voor de finale (9.21s).
Twijfel finale
Voor de finale was de twijfel of het goed zou gaan toegenomen en dat was duidelijk bij de start naar de eerste horde. In deze categorie staat de eerste horde 1 meter dichterbij dan in de vorige categorie en daarvoor heeft Wan zijn start aangepast van 8 passen naar 7 passen naar de eerste horde (en ook dus een andere voet voor in het startblok, red.) maar dan moet wel alles kloppen, en dat was dus in die finale niet het geval. “Tja, de overtuiging miste ik en dat resulteerde in een dribbel van 9 passen naar de eerste horde, die je dan ook nog eens hoog springt in plaats van voorwaarts. Ik liep direct achter de feiten aan en er moest mentaal ook nog een knop om, want blijkbaar hielden alle spieren en pezen het toch wel vol. Op de video en foto kun je zien dat ik op de 3de horde ruim achter lig, op de 4de plaats. Het is dankzij alle remmen los en vol aanvallen dat ik op de laatste twee hordes en in de laatste meters ook nog nummer 2 pak. Het had geen 2 meter verder moeten zijn of ik had alsnog gewonnen”.
Ondanks dat er kansen lagen voor overwinningen is het EK voor Wan toch enorm geslaagd. “Ik denk dat ook het publiek enorm heeft genoten van de spannende strijd op deze twee onderdelen. Twee keer 2de op 1 cm en 0.02s van goud. Pfft zo dichtbij heb ik nog nooit gezeten”, aldus Wan.
Foto’s door Tobias Bakx
