Speelstersprofiel: Hettie Olde Loohuis – Deterink
Geboortedatum: 7-8-1954. Geboren en getogen in Reutum.
In 1970 samen met mijn vriendin de Heitrappers opgericht en in 1971 hebben we ons aangesloten bij de VV Reutum. We regelden onze eigen wedstrijden en er was in het begin nog geen competitie.
In 1974 werden we de eerste Nederlands Kampioen in de geschiedenis. Voor dit kampioenschap, dat in toernooivorm op één dag werd gespeeld plaatsten we ons via voorronden op regionaal en provinciaal niveau. Daarna namen we deel aan het Beneluxtoernooi in Luxemburg waar we heel teleurstellend tweede werden.
We kenden succesvolle jaren met vele kampioenschappen in de interregionale competitie tegen clubs uit Overijssel en Gelderland.
Wanneer en waarom ben je gestopt?
In 1981 is onze zoon geboren, even gestopt met voetballen uiteraard en daarna weer opgepakt. Oprichting van het tweede vrouwenelftal met veel oudgedienden, heel succesvol en gezellig.
Wie was als speelster jouw voorbeeld?
Als speelster had ik uiteraard geen voorbeeld. Op het veld werd ik vergeleken met Franz Beckenbauer. Niet verkeerd toch?
Wat was jouw specialiteit als speelster?
Mijn specialiteit was het leiding geven in het veld, inzicht en een goede trap.
Waar ben je het meest trots op?
Dat VV Reutum voor eeuwig bekend staat als de eerste Nederlands Kampioen Vrouwenvoetbal vervult mij met grote trots en vooral ook hoe we dat voor elkaar hebben gekregen in ons dorp en binnen onze vereniging.
Ben je ooit benaderd door een BVO of een andere club?
BVO kenden we nog niet. Wel speelden meiden uit andere dorpen/ steden bij de VV Reutum. We waren toen samen met UD de beste club en daarom aantrekkelijk voor goede voetballers van buitenaf.
Heb je alles eruit gehaald als voetbalster?
In die jaren heb ik in de Twentse selectie gespeeld en wat later heb ik de keuze gemaakt om mijn moeder op te volgen als lid van de Commissie Vrouwenvoetbal van de TVB (Twentse Voetbal Bond).
Wie was jouw lastigste tegenstandster?
Truke Braakhuis van UD was een lastige tegenstander, fysiek sterk en gevaarlijk.
Wat is je mooiste herinnering?
Ik heb ontzettend veel mooie herinneringen aan mijn voetbaltijd. De derde helft met een biertje en een potje kaarten, de trainingen op slechte en natte velden, scheidsrechters die ons niet serieus namen, samen met mijn teamgenoten wedstrijden winnen en ook verliezen. Een prachtige tijd.
Wat doe je nu en wat zijn je ambities/wensen?
Bij mijn vereniging VV Reutum ben ik voorzitter geweest en nog steeds actief als vrijwilliger, redactie clubblad, schrijver columns, kantinedienst, supporter. Ik zie dat meiden en vrouwen ook nu nog veel plezier beleven aan voetbal en dat ze een toegevoegde waarde hebben binnen de club en daarin gewaardeerd worden. Hoe groter de successen van het Nederlands elftal hoe sterker de positie van het vrouwenvoetbal wordt. Ik doe niet aan vergelijkingen met het mannenvoetbal.
Welke speelster mag in deze column niet ontbreken en waarom niet?
Al mijn toenmalige teamgenoten van het kampioenselftal van 1974 mogen hier niet ontbreken.
Aan welke trainer bewaar je de mooiste herinnering?
Trainer van de Heitrappers, Jos Deterink en Harrie Droste, trainer in 1974 samen met onze leider Jan Steggink.
Had jij een ritueel voor de wedstrijd en/of een bijnaam?
Rituelen voor de wedstrijd had ik niet, wel als aanvoerder zorgen voor een goede relatie met de scheidsrechter.
Wat was je mooiste sportpark?
We hebben in het Diekmanstadion van FC Twente en in het stadion van Go Ahead Eagles aan de Vetkampstraat wedstrijden gespeeld voordat de mannen aan hun wedstrijd begonnen, een voorwedstrijd. Een geweldige ervaring natuurlijk!
Wat was je mooiste goal?
Doelpunten heb ik nauwelijks gescoord, ik stond een eind achter mijn eigen verdediging. Andere tijden, hè. Wel nam ik penalty’s, altijd spannend, gescoord én gemist.
Waar moet een goede verdedigster in jouw ogen aan voldoen?
Een goede centrum verdediger moet anticiperen op acties van de tegenstander, zorgen dat de organisatie goed staat. Buitenspel laten lopen was één van mijn favoriete situaties, een mooi samenspel met de grensrechter.
Wat is het grootste verschil tussen het vrouwenvoetbal in deze tijd en die van jouw generatie?
Wij hebben zelf de illusie dat we in onze tijd minstens net zo goed voetbalden als de huidige generatie, haha.
Hoe heb je de opmars van het vrouwenvoetbal beleefd?
Van heel dichtbij heb ik de opmars van het vrouwenvoetbal beleefd. Ben altijd betrokken geweest bij de ontwikkeling daarvan en ook bestuurlijk in Zeist liet ik van mij horen. Onze dochter Jorike was een getalenteerde voetballer, ze heeft tot en met de A-jeugd in Reutum gevoetbald. Ze heeft de nationale jeugdselecties doorlopen en was profvoetballer bij SC Heerenveen terwijl ze een volledige baan had en ze heeft een paar interlands voor Oranje gespeeld. Haar naam kun je vinden in Zeist bij de internationals. Dichterbij kon ik de ontwikkeling van het vrouwenvoetbal niet volgen. Als vrijwilliger was ik bij de EK wedstrijden in de Grolsch Veste en als supporter bij de WK wedstrijden in Frankrijk.
Wat is jouw advies aan de talenten van nu?
Onze kleindochters Robin, Doris en Inés hebben ook de lol van het voetballen ontdekt en daarom sta ik ook bij hen langs de lijn. En mijn advies aan hen en alle andere meiden is om lekker te voetballen en als je talent hebt om daar vol voor te gaan. En een advies aan ouders en bestuurders om de talentjes alle kansen te geven.
Zien we jou nog terug in een functie binnen het vrouwenvoetbal?
Waar en wanneer ik kan, zal ik het vrouwenvoetbal promoten, mijn ervaringen delen en vertellen dat vrouwen gelijke kansen en mogelijkheden verdienen.
Moet de VAR ook zijn intrede maken binnen het vrouwenvoetbal?
Natuurlijk horen de VAR en alle andere technologische ontwikkelingen bij het vrouwenvoetbal toegepast te worden.
Heb je ergens spijt van?
Nee hoor geen spijt, ik heb ten volle genoten en nog steeds van al het mooie dat voetbal ons kan brengen.
Wil je nog iets kwijt?
Op onze schouders, de schouders van de pioniers, rust het huidige vrouwenvoetbal. Dat vind ik een mooi beeld.
