Door: Rick Ardesch
Speelstersprofiel: Annechien Melenhorst
Geboortedatum: 17-06-1974
Clubs: Rond mijn 12e, 13e speelde ik bij dames 1 van quick’20. Dat bleek geen goede match zo tussen enkele moeders en vrouwen van 30. Ik ging naar FC Berghuizen, over t spoor. De concurrentie. Ik speelde daar tot mijn 20e, rechtshalf en rechtsbuiten.
Periode: ‘87-’95.
Wanneer en waarom ben je gestopt?
Ik ben gestopt rond 1995 door blessures en omdat ik ging studeren.
Wie was als speelster jouw voorbeeld?
Dat verschilde steeds. Soms teamgenoten, soms Vera Pauw. Dan weer Marco van Basten of John van t Schip.
Had jij een specialiteit als speelster?
Prachtige voorzetten na een snelle rush langs de lijn.
Waar ben je het meest trots op?
Dat ik met veel inzet, motivatie en plezier ruim 10 jaar lekker heb gevoetbald.
Ben je ooit benaderd door een BVO of een andere club?
Misschien ben ik benaderd door Berghuizen. Of heb ikzelf de stap gemaakt. Daarna door de Twentse selectie en jong Oranje selectie wedstrijden onder 15 en 17.
Heb je alles eruit gehaald als voetbalster?
Nee, door blessures. Maar ook door mijn karakter destijds: wat verlegen, wat onzeker, weinig bravoure.
Wie was jouw lastigste tegenstandster?
Barbara Barend.
Wat is je mooiste herinnering?
Persoonlijke training krijgen met Shelley Amweg van haar vader Paul. Ik dacht dat ik alles leerde wat belangrijk was in die uurtjes op het Hulsbeek. Of echt goed spelen als team. Zo’n wedstrijd waarbij alles lukt en je elkaar vindt in balcontact, aanspelen ed. Niet specifiek dus.
Wat doe je nu en wat zijn je ambities/wensen?
Ik werk als bekkenfysiotherapeut. Ben nog steeds actief op sportief gebied maar heb helaas in die laatste jaren voetballen mijn knie behoorlijk vernacheld. Mijn wensen zijn om als mens in bredere zin fijn te leven met mijn dierbaren, vrienden, collegae. Gezondheid na te streven, tevreden te zijn en genieten van alles wat ik mee mag maken.
Welke speelster mag in deze column niet ontbreken en waarom niet?
Shelley Amweg. Gewoon een goede speelster destijds. Leuk mens.
Mooiste herinnering aan een trainer?
Peter Nuchelmans achter t stuur van zo’n stink busje vol met meiden op de terugweg uit weet ik waar, met de overwinning op zak en napratend over alle goede momenten uit de wedstrijd.
Had jij een ritueel voor de wedstrijd en/of een bijnaam?
Ik was erg punctueel. Had 2 uur voor de tijd mijn tas ingepakt met gepoetste schoenen. Geen bijnaam denk ik. Anne werd geschreeuwd i.p.v. Annechien. Korter!
Wat was je mooiste sportpark?
Quick’20 omdat ik daar rond struinde als jong meisje. Nog plekken ontdekte zoals kinderen dat doen.
Wat was je mooiste goal?
Scoren terwijl mijn tegenstander mijn halve paardenstaart eruit trok. Ha trut, jammer dan ( ik miste een flinke pluk haar….)
Waar moet een goede rechtshalf en rechtsbuiten in jouw ogen aan voldoen?
Overzicht in het spel. Goed staan door het spel te zien. Veld openhouden.
Wat is het grootste verschil tussen het vrouwenvoetbal in jouw tijd en de huidige generatie?
Wij waren net actief voor het betaalde voetbal kwam. We hadden amper begeleiding, geen kennis van herstel, voeding, psyche. We werden dag en nacht door een fanatieke coach, trainer en vlagger geholpen om op ‘t hoogste niveau te kunnen voetballen. Maar verder knokten we voor kansen zoals de mannen. Een goed trainingsveld, goede spullen, juiste merchandise. We speelden leuk voetbal en hadden veel publiek. De waardering van de club kwam steeds meer in die jaren.
Hoe heb je de opmars van het vrouwenvoetbal beleefd?
Vanaf de zijlijn. Ik had sinds mijn stoppen niet veel belangstelling meer.
Zien we jou misschien nog terug in een functie binnen het vrouwenvoetbal?
Nee.
Wat is jouw advies aan de talenten van nu?
Geniet!!!!
Moet de VAR ook zijn intrede maken in het vrouwenvoetbal?
Waarom niet?
Heb je ergens spijt van?
Nee. Spijt is zonde van de tijd.
