Speelstersprofiel: Shelly Amweg
Geboortedatum: 28 mei 1974
Clubs:
Na de jeugdteams bij FC Berghuizen, kwam ik op mijn 14e in het eerste van FC Berghuizen.
Daar heb ik tot mijn 24e gevoetbald, met een onderbreking van 2 seizoenen bij VFB Rheine in de Bundesliga.
Positie: Mijn positie was vnl. centrale middenvelder, of als centrale vrije verdediger.
Wanneer en waarom ben je gestopt?
Ik ben in 1998 gestopt. Ik had mijn studie in Utrecht afgerond en wilde een jaar gaan reizen in Australië, Nieuw-Zeeland en Amerika.
Wie was als speelster jouw voorbeeld?
Ik was altijd fan van Willem Kieft (plakboeken vol). Als speelster keek ik verder vooral naar spelers op mijn positie, Michel; de middenvelder van Real Madrid in die tijd en Frank Rijkaard. Bij de vrouwen was dit Sylvia Neid.
Had jij een specialiteit als speelster?
Een goede kapbeweging, goed inzicht/overzicht en een goede traptechniek. Mocht ook graag coachen in het veld.
Waar ben je het meest trots op?
Voor wat voetbal betreft eigenlijk wel mijn hele ‘carrière’, en alle mensen die ik daarin onderweg heb ontmoet. Het hele proces, van doelen stellen en bereiken, als individu, maar ook met diverse teams waren bijzonder. Zoveel mooie herinneringen gemaakt, met een mooie beloning het schildje in de Wall of Fame in Zeist.
Ben je ooit benaderd door een BVO of een andere club?
Ja, er zijn wel een paar clubs die me destijds hebben benaderd, en VFB Rheine dus.
Heb je alles eruit gehaald als voetbalster?
Als ik heel kritisch kijk, had er denk ik wel meer ingezeten, maar voor toen was het goed, ik had al het hoogste bereikt wat ik graag wilde. Voor mij was het voetbal-gedeelte klaar op mijn 24e. Wilde graag daarna starten met mijn maatschappelijke carrière.
Wie was jouw lastigste tegenstandster?
Ik heb het met het Nederlands elftal op exact mijn 17e verjaardag mogen opnemen tegen de VS, waar Michelle Akers toen speelde. Wat was ik blij dat zij in de rust eruit ging 😉. Zij werd dat jaar, als ik me niet vergis, topscorer op het eerste WK.
Wat is je mooiste herinnering?
De 3e plaats bij het Nordic Tournament met nationaal O.16 in Zweden onder leiding van Jan Derks. We waren niet het beste team, maar we waren écht een team en dat gevoel straalden wij ook uit. Een knappe prestatie in die tijd. Persoonlijk bezorgde dat toernooi mij een uitnodiging voor het ‘grote Oranje’. Dat werd me op de terugweg in de bus verteld, die momenten vergeet je nooit.
Wat doe je nu en wat zijn je ambities/wensen?
Ik ben zelfstandig interieur ontwerper/architectuur historicus. Wensen? Dat er meer uren in een dag zaten, hahaha.
Welke speelster mag in deze column niet ontbreken en waarom niet?
Ik heb er al een aantal aangedragen bij Rick; vooral speelsters van de generatie boven ons, Zij maakten het mogelijk voor ons om te kunnen voetballen. En Marie-José Olde Kalter mag natuurlijk niet ontbreken. Vanaf de lagere school al vriendinnen en heel bijzonder dat we dezelfde stappen hebben doorlopen.
Mooiste herinnering aan een trainer?
Ik heb het geluk gehad dat ik altijd gedreven trainers heb gehad die hielden van discipline en intensief trainen. Dus dankbaar dat zij allen een steentje hebben bijgedragen aan mijn succes. In het bijzonder wil ik wel even Henk ter Beek noemen (mijn eerste trainer als 9 jarige en dit jaar geloof ik helaas overleden), ik moet er vaak aan denken nu ik zelf jeugdteams train, we moesten van hem eindeloos de basis oefenen, hoe raak je de bal goed, overpassen, dribbelen, etc.. Het wordt vaak zo onderschat hoe belangrijk dit is, als je net begint. Maar mijn belangrijkste trainer is denk ik geen verrassing, dat was natuurlijk wel mijn eigen vader. Naast de reguliere trainingen, extra trainen met hem, op de Vondellaan, Hulsbeek of waar ook maar gras was. Dat was herhalen, details, steeds grenzen verleggen. Dat was afzien, maar daarna kon je alles aan.
Had jij een ritueel voor de wedstrijd en/of een bijnaam?
Geen bijnaam, geen bijgeloof, maar wel veel rituelen. Herhaling van dingen waar ik me goed bij voelde; schoenen goed gepoetst, zelfde plek kleedkamer, sokken exact goed, kleur haarbandje passend bij tenue, als eerste op het veld zijn etc.
Wat was je mooiste sportpark?
Zowel dat van Quick’20 als van FC Berghuizen. Bij Quick kwam ik als kind het meeste. Van jongs af aan mee met papa, gulden op zak, kon je rolletje King of lolly’s kopen. En het sportpark aan de Schapendijk ligt gewoon prachtig.
Wat was je mooiste goal?
Niet één goal specifiek; ik scoorde wel vaak mooie doelpunten, afstandsschoten en vrije trappen. Kon zelf vooral flink genieten van mooie combinaties/assists.
Waar moet een goede middenveldster in jouw ogen aan voldoen?
Je bent de verbinder tussen verdediging en de aanval, dus goed vrij komen tussen deze linies is essentieel, vergt goed overzicht/inzicht, daarbij is ook een goede aanname en goede pass belangrijk.
Wat is het grootste verschil tussen het damesvoetbal in jouw tijd en de huidige generatie?
Wij hadden het bij FC Berghuizen al echt heel erg goed voor elkaar in die tijd, er was gelukkig veel acceptatie en waardering binnen de club en de regio. Maar doorgaans moest je je in die tijd altijd verantwoorden waarom je als meisje voetbalde, laat staan de verbazing die er was als ze ontdekten dat je ook echt kon voetballen. Dat is er nu totaal niet meer.
Hoe heb je de opmars van het vrouwenvoetbal beleefd?
Met heel veel trots!
Zien we jou misschien nog terug in een functie binnen het damesvoetbal?
Ik ben momenteel actief als TC en trainer bij de jeugd van BWO, waar mijn zoons voetballen. Geen idee of ik specifiek bij de dames/meiden afdeling ooit wat zou willen doen.
Wat is jouw advies aan de talenten van nu?
Ga voor je droom! Zet je doel uit in meerdere stapjes en geniet van elke kleine stap die je weet te bereiken.
Moet de VAR ook zijn intrede maken in het damesvoetbal?
Voor lijntechnologie wel, maar voor de rest mag het van mij wel helemaal weer verdwijnen. Veel te veel onderbrekingen en de scheidsrechters lijken ook niet aan autoriteit te winnen.
Heb je ergens spijt van?
Nee.
Wil je nog iets kwijt?
Super leuk dat je deze stukjes nu ook maakt voor de vrouwen Rick!
