Tekst: Alfred Dorgelo
Wat zegt een voorbereiding?
Zeg het maar… Mariënberg verloor haar voorgaande drie (beker)wedstrijden, de laatste twee zelfs met duidelijke cijfers (2x 5-1 verlies), maar wist afgelopen zaterdag verrassend genoeg te winnen van een beter spelend Juventa’12. Volgens de zgn. kenners een favoriet voor de titel in de 4e klasse D.
Echter kon zo’n beetje na dik zes minuten alle bespiegelingen van de thuisploeg in de welbekende ijskast. Even daarvoor kopte aanvoerder Dennis van der Veen nog de 1-0 van de doellijn. Hierbij ontsnapten de Westerparkbewoners aan een vroege achterstand in Wierden. Maar de daarop volgende aanval leidde voorzichtig Waterloo in voor Juventa’12. De doelman van dienst kwam geheel onnodig buiten zijn zestien en kegelde ouderwets onze Wesley Willems compleet van zijn roodzwarte sokken. Waarom? Nog steeds geen idee waar deze kortsluiting vandaan kwam want met 11 tegen 11 had ik nog moeten zien alsof wij met drie punten, laat staan 1 punt huiswaarts hadden kunnen keren. Onbedoeld hielp doelman Dijkhuis Mariënberg in het spreekwoordelijke zadel. Eenvoudig ging het niet de resterende 84 minuten. Want Mariënberg kan dan een wedstrijd niet ‘killen’, spelen tegen een mannetje minder is vaak niet ons ons toebedeeld. Zeker met zo’n jong elftal vergde het flink wat bijschaven aan de zijlijn door trainer Wouter Tabbers en zijn technische staf. De rust bewaren, simpel voetballen lukte vaak niet dan wel. Al snel wist Wesley de score te openen, hij maakte in de 11e minuut de 0-1.
Maar geen ‘kat in bakkie’, verre van dat. Thijs Altena moest al snel al zijn keeperskwaliteiten aanspreken om de gelijkmaker met een katachtige reactie te voorkomen. Het was soms alle hens aan dek. Met meer geluk dan wijsheid overleefde het jonge elftal de dadendrang van de thuisploeg. Na ruim een half uur ontsnapte Mariënberg aan de wielklem. Een prachtige assist van Brian Lamberink stelde Wesley Willems in staat om zijn tweede van de middag te maken. Met zijn afronding was niks mee… Toch bleef het bij tijd en wijle billenknijpen. De rust was soms ver te zoeken….Niet even een balletje breed, niet even blijven liggen na een overtreding, passes kwamen niet aan…. De rust was ver te zoeken. Na 45 minuten kwam die er wel… Maar Juventa’12 haalde alles uit de kast. Kwam regelmatig gevaarlijk buurten in de zestien van Thijs. Maar het moet ook gezegd worden, nadat de doelman zichzelf en Juventa in de voet had geschoten, dat aan de afwerking ook het nodige schortte…. Voetballend was het allemaal beter voor elkaar bij de thuisploeg maar het draait om het spelletje nog altijd om doelpunten maken, liefst eentje meer dan de tegenstander…. Mariënberg bleef grossieren, misschien ook door de onervaren- en jeudigheid, in verkeerde aannames en simpele ballen over vijf meter. Kwalijk kun je ze het amper nemen, de gemiddelde leeftijd bleef afgelopen zaterdag steken op ca. 20 jaar. De inzet bleef…Sommigen op het tandvlees. Juventa scherpte de zeis maar kon het kaf niet van haar koren scheiden. De tijd tikte langzamerhand weg in het voordeel van de gasten. Invaller Stefan Potgieter parkeerde zijn inzet nog op de lat maar even later deed Colin Bouwhuis wel het net bollen. Zijn 0-3 in de slotfase was het definitieve nekschot. Niet verwacht, toch kreeg Mariënberg de volle buit. Tja, soms zit het mee….Wat een fijn begin van deze buurtbuscompetitie. Juventa heeft inderdaad lekkere gehaktballen maar misschien deden diezelfde gehaktbal(len) het vlaggenschip de das om.
Want niet scoren en de oliedomme rode kaarten deden uiteindelijk Juventa de das om. Je hoorde ons niet klagen. Geef ons vaker zo’n voorbereiding! Fijn weekend.
Joah, mag wel zo (AD)
