Met een gehavende selectie – iets wat voor VKC dit seizoen eerder regel is dan uitzondering – kon er twee periodes lang geduchte weerstand worden geboden. Eerder in het seizoen keken de mannen uit Tubbergen na één periode al tegen een 6-0 achterstand aan. Bij de return waren de periode-standen in het eerste en tweede kwart respectievelijk 3-4 en 5-6.
Na de wisseling van speelhelft begon De Mors echt aan het langste eind te trekken, waardoor VKC niet meer kon terugkomen in de wedstrijd. Met een 9-14 verlies, maar niet met een geheel ontevreden gevoel, kon de thuisploeg zich richting de kantine begeven.
Sterke tegenstand
Een week later stond op zaterdagavond na negenen een minder hoog geklasseerde tegenstander op het programma. Ongeacht de stand op de ranglijst was in de competitie algemeen bekend dat Proteus uit Twello op een goede dag ook een aardig potje kan poloën. Aan VKC dus de taak om niet de derde wedstrijd op rij te verliezen. Hiervoor was echter een meedogenloze inzet nodig. Met versterking vanuit het tweede herenteam, een hele reeks dames op de kant (die daarvoor in hetzelfde bad al drie punten hadden verdiend) en een trainersselectie sterker dan de basis werd er in Twello afgetrapt.
Beide teams wisten geen afstand van elkaar te nemen, tot groot genoegen van de neutrale supporters (waarvan er overigens weinig aanwezig waren). De wat minder neutrale supporters lieten zich daarentegen des te meer horen. Omdat de vierde periode zoveel actie – lees: chaos – bracht, worden de eerste drie periodes gemakshalve overgeslagen.
Overtal
Periode vier werd aangevangen met een tussenstand van 8-9 in het voordeel van de uitploeg. Met welgeteld tien overtalsituaties zou elke waterpolo-kenner een doelpuntrijke periode verwachten. Zelfs toen de managementstaf van VKC een time-out te veel aanvroeg en zo een penalty tegen kreeg, wist keeper Patrick de thuisploeg nog van scoren te houden.
Met acht seconden op de klok en een 10-10 tussenstand leek het erop dat de punten gedeeld moesten worden. Maar met een Houdini-actie waar menig goochelaar jaloers op zou zijn, moest er na het laatste fluitsignaal nog een duel worden uitgespeeld: het duel tussen de keeper van Proteus en nummer 8 van VKC.
Vanuit zijn schouder vlogen er op verschillende niveaus al heel wat ballen tegen het net. Hoewel deze schouder niet meer zo sterk was als eerder en het niveau wat lager lag, lieten zijn stalen zenuwen daar niets van merken. Een oorverdovend gejuich – voornamelijk van mensen met een Twentse tongval – klonk door het bad. Eindstand: 10-11.
