Door: Alfred Dorgelo
Komende zaterdag reizen wij af naar het pittoreske Britishfield waar op sportpark Noppenweide aan de Meester Holtropstraat, nummer 3, voetbalvereniging Bruchterveld onze gastheer zal zijn.
Voor enkele weken terug zaten wij nog gebroederlijk met elkander in een grote bus onderweg richting Zwolle, via Nieuwleusen, en even later ook diezelfde weg weer terug. Buschauffeur kwam uit Groningen, eentje met humor. Mijn naam is van de Heuvel, in Oostenrijk van de Berg. Als je links kijkt….zie je rechts dat het in Hardenberg helemaal vaststaat. Waar ga ik langs? Juist Hardenberg…..Enfin. De sponsoren en notabelen van Banthum, Britishfield en Mainbarg brachten gezamenlijk een bezoek aan het reusachtige, omvangrijke en kolossale Wehkamp, rustiek gelegen aan de A28. Ruim 200(!) voetbalvelden groot en ze wisten mij te vertellen dat hun expansiedrift nog niet ten einde was. Jemig de pemig! Je zou maar van A naar Z moeten wandelen, je stappenteller zou het bijkans begeven. Snap ie? Gelukkig heeft het sportpark van onze gastheer maar twee voetbalvelden, lekker overzichtelijk als je het mij vraagt. Vroeger vond ik de Wehkamp, Neckermann en/of de Otto catalogi machtig spannend. Zo’n dikke catalogus viel elk jaar op de mat bij je thuis. Natuurlijk gingen die dames op de zonnebanken niet met bikini of zo erop liggen. Neuh, maar je zag, potverdikkemei, helemaal niks. In welke stand je die catalogus ook hield. Ook op de kop zelfs geen spoortje of mooi gemaaid gazonnetje te vinden…Vroeger was het maar behelpen. Dat lag toch niet lekker, hoe die bevallige dames er zonnig bij lagen. Ach, internet was destijds nog toekomstmuziek. Tijden veranderen…Nu druk je op een knop en heb je tig zonnebanken tot je beschikking. Klaas Pullen (M’berg), Bert Nijenhuis (Banthum) en Rienk Pullen(Br’veld) werken er samen al meer dan honderddertig jaar (130!) jaar of zo. Ik kan er een paar jaar naast zitten. Hoeveel oud papier zou er in het begin wel niet doorheen zijn gejast want zo’n dikke catalogus woog zomaar een kilo, als ik mij niet vergis. Ach, het was fijn om er even te zijn. Gelukkig ging de bus ook weer terug en konden de oordopjes, veiligheidshesjes en die rare pipo de clown veiligheidsschoenen weer uit. We dopten een pretkegel af, of hielden het netjes bij een Radler 0.0, glaasje cola of ander fris. Ik zat naast enkele mooie mensen van Britishfield, Enk Lubbers en Wim Otten, als ik mij andermaal niet vergis. Voor mij zat er iene van Banthum en achter mij ook. Bevond mij derhalve in goed gezelschap. Ahum. Nou ja. Ach ja, waar heb je het dan over als je met drie voetbalclubs uit deze buurtbuscompetitie een middagje/avondje met elkaar op stap bint. Natuurlijk, over de opwarming van de aarde….en de ondergang van het avondland! Tuurlijk nie, over dat fijne spelletje wat de één dit seizoen iets beter onder de knie heeft dan de ander…Heeft niks met de sponsoren etc. te maken, die overlappen elkaar bijna allemaal. Mijn eigen werkgever bijvoorbeeld sponsort bij alle drie de clubs. Mijn kinderen zien de reclameborden meteen als ze inpandig zijn op Moscou en/of de Noppenweide… Kijk Papa, je werk. Maar laatst bij HHC zag Mouna het ook meteen en idem dito bij Hardenberg’85. Neuh, Banthum vertelde wat ze vind/vond van Britishfield, Britishield weer wat ze van ons vonden, ik weer wat ik van Banthum vond/vind en vice-versa. Ach, eens worden wij het toch nooit. Het is niet goed of het deugt niet. Mooi volk doar aan de Holtropstraat, waar ooit het mooiste meisje van de klas woonde. Je steekt ze niet in de brand hè, die Lubbers of Otten. Trouwens een C. Kuiper, J. Pullen, D. Lotterman of E. Hankamp trouwens ook niet. Ze kiekt oe an, denken er het zijne van, nemen een slok van hun bier en gaan mooi dom verdan. Wat dacht je er zelf van? Net als (Opa) H. Veneman van de firma Tikkie Terug! Ze hebben niet voor niets jaren terug dit heideveld ontgonnen tot een mooi pittoreske dorpje met dito voetbalcluppie en muziekvereniging Excelsior (in deo). Soms schudt Britishfield nog wel eens op haar grondvesten. Laatst nog, sloeg de seismometer aardig in het rood uit. In dorpshuis Heujmansbelt keek men vorige maand niet op een decibel meer of minder. De heren van Jetlack, Ol’Deezer en White Child uut Ommen lieten hun gitaren janken. Dat is ook Bruchterveld hè. Saamhorigheid met een fijn stukkie (harde) muziek on the side. Eerder was het jaarlijkse Paus Mouse festival daar debet aan. Een weiland net buuten Bruchterveld
werd geconfisqueerd, koeien er uit, prikkeldraad open en op een podium werden enkele geweldige rockbands de bühne opgeslingerd en onmeunig veule bierkratten met inhoud. Dat waren nog eens tijden. Allemaal uitlopers van een uit de hand gelopen verjaardagsfeestje van Roel Muis, die door zijn vrienden Paus Mouse werd genoemd! Goeie gast derhalve. Phantarei hè. Maar Paus Mouse is niet meer. Alles stroomt, niks blijft hè! Ben er wel eens geweest. Nachts door weilanden en sloten terug kruipen om weer thuis te komen, kats de weg kwiet, toen had je nog geen Google Maps en vooral geen bereik! Dat moeten wij komende zaterdag niet hebben, kats de weg kwiet zijn. Het hoofdveld van Bruchterveld schijnt trouwens wel iets weg te hebben van een hobbelig weiland. Geen best veld. Geen prikkeldraad maar reclameborden omheinen het strijdtoneel waar de heren van trainert Arjen Eshuis en zijn collega oefenmeestert Wouter Tabbers de sportieve degens met elkaar gaan kruisen. 2 x 11. Graag binnen de lijnen blijven, kleuren hoeft niet. Wij moeten ondertussen wat. Nog zes wedstrijden voordat deze buurtbuscompetitie (credits BS) er op zit. Gezien de andere wedstrijden die er worden gespeeld op 22 maart lijkt mij het behoorlijk zinvol dat wij de Noppenveste (kantine) tegen de klok van vijven verlaten met 3 punten in onze tas. Die mogen zelfs gestolen worden. Alles is geoorloofd. Denk nog maar even terug aan onze eerste ontmoeting dit seizoen. Britishfield deed er werkelijk alles aan om het duel van ons te winnen (0-1). Speelden met het mes tussen de tanden. Ze hadden er zelfs een rode kaart voor over, spelvertragingen en wat het niet meer zij. Het was vechten tegen de bierkaai…. Waren wij destijds te lief? Weet het niet? Maar het 1-1 gelijke spel van vorige week tegen Voorwaarts leerde ons wel dat er degelijk pit in onze jongens zit. Als het niet mooi kan dan moet het maar lelijk! Kop d’r veur. Tuurlijk. Bruchterveld won van Voorwaarts en Hardenberg’85. Kus van de juffrouw maar verloor vorige week van de aanstaande kampioen DVC. Althans als ik Henk Reinders mag geloven, heeft hij vooruitziende gaven? Of zullen het profetische woorden van Henkie blijken te zijn? It ain’t over till the fat lady sings the blues. Vooruitkiekert Henry Snippe van Bruchterveld haalt altijd geheime zender-muziek van stal om iets te duiden, maar ik zeg oe, ken jouw klassiekers….! Leg oen oor eens te luuster bij Ol’Deezer of Gasoline Station. Krieg je het haar ook nog mooi in de warre. Stiet oe vast goed, die scheiding in het midden. Ach, wij weten al weken wat ons te doen staat. Punten bij elkaar sprokkelen. Volle bak zaterdag.
29 maart hebben wij een zaterdagje rust. Dan nog 5 duels in twee blokkies. 5 april thuis tegen Lutten en 12 april uut naar de ‘aanstaande’ kampioen DVC. Dan kunnen we ons zelfs twee weken rustig houden. En dan de eindsprint tegen vervolgens ASV’57 (uut), Sportlust Thuus en Banthum uut op 17 mei. Zijn we dan klaar, ons veilig gespeeld? Of gedegradeerd of moeten wij weer ons hachie redden via de nacompetitie…??? Zeg het maar. Maar er breken cruciale wedstrijden en weken aan. Nu wordt het kaf van het koren gescheiden.
Daarom gok ik ouderwets op een 1-3 zege. Die prognose is ook al zo oud als de weg naar Rome laat staan Britishfield. Het duel staat onder deskundige leiding van de heer Jesse Nieboer. Deze beste man zal om half drie (14.30u) op zijn mooie fluit gaan blazen.
Hoe dan ook, om een lang verhaal kort te maken. Veule Wille maar vooral Veule Skik! Dat de beste maar mogen winnen en zo niet dan winnen wij ook graag!
Waar doelman Senne Lambers de ballen graag tegenhoudt scoort Lesley op de Haar, Luc Roeleveld en/of Milan Veneman ze graag in het vijandelijk doel. Laten we op onze tellen passen.
Laat het roodzwarte hart juichen. Joah, mag wel zo. (AD)
