(Roodzwarte ploeg geeft de goals te makkelijk weg, 3-0 verlies)
Door: Alfred Dorgelo
Achteraf is mooi wonen…. Achteraf weten wij allemaal in de 3e helft wat wij in de 2 voorgaande helften allemaal fout en/of goed deden. Makkelijk lullen noemen we dat! Iets met hoop en uitgestelde teleurstelling. Om one-liners zitten wij na afloop van een duel nooit verlegen. Ach, je dopt een pretkegel af bij de club van de naamgever, je doet een plas, eet een goede bal gehakt en gaat verder met de orde van de dag! Wederom beseffend dat het niet had gehoeven. Qua spelbeeld speelden beide ploegen nou niet bepaald de pannen van het dak. Hardenberg’85 is in potentie een top-3 speler. Vooral in de aanval hebben ze enkele behendige spelers die wel raad weten het leder! Neuh, aan de inkoopkant zijn ze gewoon een stukje verder dan de roodzwarten. Eerlijk is eerlijk! Mariënberg mocht als excuus opvoeren dat er half dozijn spelers geblesseerd zijn.
Veelal botkneuzingen, mysterieus. Welk spook waart er rond? Het was typisch dat de keepert van de Blauwen pas in de 84e minuut voor het eerst gestrekt moest om onheil te voorkomen. Niet veel later moest hij de handen ten hemel richten om wederom een goal te voorkomen maar toen was het pleit al in het voordeel van zijn cluppie beslecht. Tja, je hebt soms van die dagen dat alles niet meezit. Want zo eerlijk moet je ook zijn. Mariënberg schoot zichzelf ook in de voetbal bij de openingsgoal en bij goal nummer drie. Tussendoor kreeg Hardenberg’85 de vriendelijke hulp van de scheidsrechter maar ook het feit dat de voorwaartsen van de thuisploeg binnen amper 5 seconden voor onze keeper Len Kamphuis stonden.
Die het prima deed bij zijn competitie-debuut. Maar het was het allemaal net niet. Ruzie met de bal, elkaar moeilijk vinden in het veld. Soms lijkt het zo simpel, ook eenvoudig om de bal die je passt te voorzien van een boodschap. Heeft een mede-speler tijd, zeg het dan….Heeft ie dat niet, zeg het dan ook! Voetbal is soms zo simpel. Maar daar wringt vaak de schoen. Of een bal sneller onder controle krijgen. Tuurlijk, Hardenberg’85 was op het eigen veld de bovenliggende partij maar er werd zo ook weinig tot minder strobreden in de weg gelegd, als je begrijpt wat ik bedoel! Achteraf is mooi wonen….. Je moet ook tussen de kalklijnen door kunnen en willen lezen. Het zit er echt wel in maar afgelopen zaterdag kwam het er weer niet uit! Dat is soms frusterend aan de zijlijn. Nu hadden wij tevens de pech dat de man in het zwart Mariënberg wat minder gunstig gezind was. Er werden minimaal 3 rechtmatige overtredingen begaan op onze Zundapp Job Wolters. Drie keer weigerde hij te fluiten. Waarom?
Geen vrije trap en geen strafschop (ok, misschien zwaar maar Job werd wel gehaakt) Daardoor verloren wij niet, laten we wel zijn, maar het is wel iets te gemakkelijk om onze trainert vervolgens een gele kaart te geven als hij zich terecht maar beschaafd afvraagt of hij niet had moeten fluiten bij een achterbal en in plaats daarvan voordeel te geven. Laten we het zo zeggen…Wij hadden ons dag niet, Hardenberg iets minder maar ook de scheids zal deze wedstrijd niet archiveren als één van zijn beste wedstrijden. Tuurlijk, Parijs is nog ver! Maar komende week staat er toch weer lichtelijk de druk er op als OZW’24 ons met een bezoek vereert! Dan moet er weer gewonnen worden! D’r op of geen vreten. Kop d’r veur! Achteraf kijkt iedereen de koe in de kont! Volgende week krijg je weer een duim als je hebt gewonnen, een kinderhand is vaak snel gevuld! Laat je er niet door van de wijs brengen. Eigen kop volgen….en gewoon drie punten aftikken tegen die luu uit Kloosternarigheid en Sibculoosheid.
