Door: Rick Ardesch
Spelersprofiel
Naam: Daan Akkerman
Geboortedatum: 20 april 1980
Voetbalperiode (vanaf de senioren welke jaargangen en welke clubs) en je positie:
Ik heb mijn debuut gemaakt bij VOGIDO in 1998 als rechtsback. In 7 jaar langzaam naar voren opgeschoven en uiteindelijk in de spits beland. In 2005 naar HSC’21. Daar speelde ik altijd in de voorste linie of op 10. In 2010 naar Glanerbrug gegaan en daar voornamelijk aanvallende middenvelder of aanvaller geweest. De laatste jaren vanaf 2012 heb ik bij Sparta Enschede gespeeld. In de begin jaren speelde ik op meerdere posities over het hele veld om uiteindelijk toch weer in de spits te eindigen.
Wanneer en waarom ben je gestopt?
Ik ben gestopt in 2024, na 26 jaar amateurvoetballer te zijn geweest. Lichaam en geest wilden nog wel, maar het werd allemaal wel minder. Bij Sparta stonden jonge talenten klaar. Ik heb gelukkig zelf kunnen bepalen dat ik stopte, nog voor het moment dat ik echt voorbij gelopen werd. Daarbij heb ik ook een tweeling en die zijn in de leeftijd dat ze gaan sporten en daar wil ik ook graag bij zijn.
Wie was als speler jouw voorbeeld?
Ik had wel een poster van Marco van Basten op mijn kamer. Ik droeg ook vaak de schoenen die hij droeg. Later was ik wel echt fan van Thierry Henry. Sierlijke snelle speler met een neusje voor de goals. In mijn tijd bij VOGIDO speelde ik ook op dezelfde positie als hij.
Had jij een specialiteit als speler?
In de begin jaren moest ik het wel van mijn snelheid hebben. Dat heb ik altijd wel onderhouden, zodat ik ook in mijn latere jaren nog redelijk snel was. Verder heb ik wel de discipline om mijn lichaam te onderhouden, zodat ik gelukkig weinig blessures heb gekend. Koppen ging me ook nog wel redelijk af. Ik moest daardoor wel elke keer mee om bij een corner ook te verdedigen. Heel veel onnodige meters gemaakt om (weer) mee te verdedigen.
Waar ben je het meest trots op?
Wat ik mooi vind is, dat ik aan het voetbal veel (sport)vrienden heb overgehouden. In elke kantine, op elk feestje of bij elke sportwedstrijd zijn er mensen uit het voetbal die kent en waar je herinneringen mee hebt. Tijdens mijn afscheidswedstrijd bij Sparta was het dan ook een reünie. Die doorging tot de late uurtjes.
Heb je alles eruit gehaald als voetballer?
Zeker! Ik moest het hebben van hard werken, op zijn tijd een doelpunt maken. Dat ging me altijd goed af. In 2005 speelde HSC’21 op het hoogste amateurniveau. We speelden ook wel eens tegen clubs uit het betaalde voetbal. Die clubs konden we het vaak ook lastig maken. Het was dan niet zo dat ik nog wat extra’s kon. HSC was wel mijn top.
Je hebt het heel lang volgehouden qua leeftijd in het eerste elftal, wat maakte dat je het zo lang hebt volgehouden?
Veel doen en nog meer laten. Supporters zien vaak alleen de zaterdag. Dat ik elke zomervakantie mezelf weer het snot voor de ogen liep, zag niemand. Verder liep ik na trainingen en na wedstrijden vaak uit. Gewonnen of verloren, dat maakte niet uit. Later ging ik vaak de dag na de wedstrijd nog even rustig fietsen en regelmatig naar de fysiotherapeut voor onderhoud. Ook een bezoek aan de sportschool hoorde bij de routines. Verder is plezier natuurlijk een wezenlijk onderdeel van de sport. De laatste jaren bij Sparta hadden we ook een geweldige groep die veel dingen samen deed. Dan is afscheid nemen erg moeilijk.
Wat is je mooiste herinnering?
Het kampioenschap met Vogido in de 4de klasse. Wij speelden thuis tegen TVV en moesten gelijk spelen of winnen. Onze concurrent Victoria’28 speelde bij Eilermark. Zij moesten winnen en deden dat. Het verhaal gaat dat de clubs de kosten van de kampioensbloemen deelden dus een staflid van Victoria kwam bij ons de bloemen halen, omdat wij achterstonden en het minuut 96 was ofzo. Toen scoorde Olaf van den Heuvel de 1-1 en waren wij kampioen. Niemand bij Victoria geloofde dit, toch bleven de bloemen op het Wooldrik.
Wat doe je nu en wat zijn je ambities/wensen?
Sinds kort probeer ik weer een beetje te voetballen. Op de vrijdagavond speel ik met Vogido 35+. Een ambitieus team met veel talent. Verder heb ik een tweeling van 6 die bij hockey is gegaan. Wellicht dat ik daar veel ga kijken. Verder sta ik voor de klas op een basisschool en heb ik een cursus Fitnesstrainer A gedaan. Dat ik nog iets in de sport of het voetbal ga doen sluit ik niet uit, toch is het daar nu te vroeg voor. Af en toe doe ik voor Tubantia nog wat freelance werk. Dan schrijf ik over en wedstrijd in de regio. En zelf fit blijven kost ook steeds meer tijd als je ouder wordt.
Welke amateur mag in deze column niet ontbreken en waarom niet?
Nou dat is een hele moeilijke vraag. Je hebt al zoveel spelers gehad. Ik vind het wel mooi als spelers lang voor een club spelen. Bij Sparta komen dan Tim Jongman of Danny Reinders in me op. Bij Vogido speelt Lennart Dilling al heel lang in het eerste. Stef Ottink van HSC, de gebroeders Uguz, Michael Boelema heeft ook een mooie carrière. Nog wel wat namen voor een nieuw boekje.
Mooiste herinnering aan een trainer?
Dat zijn er veel, toch heb ik in mijn tijd met Peter Schulte bij Sparta wel echt leuke dingen meegemaakt. Ze hadden we een uitwedstrijd bij Nunspeet, de laatste voor de winter. Wij stonden op dat moment troosteloos onderaan met ik geloof 8 punten. We verloren die dag ook kansloos met 5-1. Volgens mij scoorde ik nog wel en kreeg ik ook nog rood van de scheidsrechter. Bij terugkomst in de bus stond er een rode lantaarn en een gedicht van de Sint voor ons klaar. Iedereen in de selectie werd op de hak genomen we waren dood en begraven. Tot op de dag van vandaag weet niemand wie dat gedicht heeft geschreven behalve de Sint. Na de winter wonnen we 8 of 9 wedstrijden op rij en speelden we nog een bijzondere wedstrijd bij DOS’37. Voor het kampioenschap hadden zij aan een gelijkspel genoeg en wij zouden de periode winnen en ons handhaven. De rest van die dag is geschiedenis…..
Had jij een ritueel voor de wedstrijd en/of een bijnaam?
Nee, niet echt. Als ik een goede wedstrijd had gespeeld dan probeerde ik wel weer op dezelfde manier naar de volgende wedstrijd toe te leven. Verder schoot ik na de warming-up, als we naar binnen gingen, altijd een paar keer op de goal en dan moest de bal in één keer tegen het net. Bij uitwedstrijden met Sparta kregen we broodjes en een chocolade reepje. Dan moest ik wel en snickers hebben. Ik denk dat ik wel van de rituelen was als ik dit zo terug lees.
Wat was je mooiste sportpark?
Het sportpark van AGOVV was erg mooi; midden in het bos. Jammer dat de ambiance een stuk minder was. Ik vond IJsselmeervogels mooi. Al die schalen die pronkten als je aankwam rijden. Op Urk vond ik het altijd wel sfeervol.
Wat was je mooiste goal?
Een van mijn laatste goals was uit bij Grol. Ik werd de diepte ingestuurd. Ik voelde dat de verdediger wel echt sneller was dan ik en dacht ik haal gewoon uit. Van een meter of 20 vloog de bal over de keeper de kruising in! Helaas zijn er beelden van de goal en waar de bal de kruising in leek te gaan, is de waarheid iets minder mooi. Ondanks dat, is dat wel één van de mooiere goals. Meestal stond ik in de 16-meter. als ik scoorde. Deze goal was voor mijn doen, ook echt van ver!
Waar moet een goede aanvaller in jouw ogen aan voldoen?
Hij moet snelheid hebben, een bal kunnen vasthouden, kunnen koppen en een neusje voor de goal hebben. Het is ook fijn als je je als aanvaller je ploeg over een “dood” punt kunt brengen. Dus het is ook een kwaliteit om de eerste goal te maken of de goal, die het geloof bij de tegenstander wegneemt. Tegenwoordig begint verdedigen ook voorin. Toch denk ik dat een spits zich voornameijk moet bezighouden met acties op de helft van de tegenstander of in de 16 meter.
Wat is het grootste verschil tussen het voetbal in jouw begintijd en de huidige generatie?
Kunstgras. Ik hoorde kort geleden twee jongens met elkaar praten. Daarbij vroeg de ene jongen waar de ander moest spelen. Het antwoord was: “Op gras, dat was echt **** man!” Tegenwoordig is op gras spelen een “straf”. In mijn begin periode juist andersom, dan was kunstgras de straf. Ik moet wel zeggen dat het kunstgras wel steeds beter wordt. Toch gaat er niets boven een (goede) grasmat.
Wat is jouw advies aan de talenten van nu?
Lekker bij een club spelen waar je plezier hebt. Verder goed nadenken over je ambities. Wil je presteren of ga je meer voor gezelligheid? Als je voor een eerste elftal kiest, kleven daar verantwoordlijkheden en tegenslagen aan. Daar moet je niet voor weglopen. Het mooiste is, als je net als ik, 26 jaar kunt spelen in een eerste en plezier kunt hebben. De laatste jaren zei ik steevast op de zaterdagmiddag tegen Danny Reinders: “Daar zijn we weer, mooie middag, niet vergeten te genieten. Er zijn mensen die betalen om naar ons te kijken.” Kortom: Genieten van voetbal!
Kunstgras of natuurgras?
Dat lijkt me duidelijk, natuurgras!
Heb je ergens spijt van?
Ik heb hele mooie jaren gehad in het amateurvoetbal en heb nergens spijt van. Ik kijk terug op een mooie periode.
Wil je nog iets kwijt?
Leuk om onderdeel te mogen zijn je Rob Hoekschop column. Het valt niet mee om in je herinneringen te graven naar mooie momenten. In mijn geval gaan die behoorlijk ver terug. In het begin heb je geen idee wat te schrijven en al schrijvende komen de herinneringen terug.
