De opdracht vier jaar geleden, na twee degradaties op rij van de dames van Tornado was overduidelijk: “Breng rust in de tent”. Aan het eind van dit abnormale seizoen vertrekt hij naar Rivo. Opzet geslaagd Patrick te Vaarwerk?
Hier kan ik alleen maar “ja “ op zeggen. Het was onrustig de laatste twee seizoenen toen ik in 2016 bij Tornado kwam. Het Bestuur en TC en ik hebben toen samen besproken om voor rust te gaan en langzaam weer aan het bouwen gaan voor een nieuwe toekomst.
Moest je er lang over nadenken om in Geesteren bij dames 1 te beginnen, want je was al coach van het tweede team?
Toen bekend werd dat de trainer van D1 halverwege stopte werd mij gevraagd om D1 te gaan leiden voor het komende seizoen. De stap naar D1 heb ik zelf in overleg met Bestuur en TC uitgesteld om zo puur en alleen voor D2 te gaan en daarmee het seizoen netjes af te sluiten.
Daar waar mijn aanwezigheid werd gevraagd heb ik af en toe een training of wedstrijd geleid bij het toenmalige D1 team. Op dat moment wisten we nog niet dat het toen huidige D1 bijna compleet uit elkaar zou vallen.
Je trof een jonge selectie aan die al verschillende trainerswisselingen achter de rug had. Dat werkt natuurlijk contra-productief?
Het “oude “ D1 selectie viel bijna geheel compleet uit elkaar waardoor ik met 8 dames van D2 de overstap maakte naar D1. Met een aanvulling van twee overgebleven dames D1 ( degradatie vanuit de 2e Divisie ) en vanuit de jeugd kwam er een selectie te staan waar ik het geloof in had om hier nog iets moois mee te gaan presteren in de Derde Divisie en misschien wel meer.
Had je een bepaald plan in je hoofd om het tij te keren?
Bouwen met de “oudere “generatie samen met de jeugd iets neer te gaan zetten om de stap naar de Tweede Divisie mogelijk te gaan maken in 2-3 jaar. Hierin zag ik duidelijk dat de “oudere “ generatie nog lang niet was uit gevolleybald en uitgeleerd. Sterker nog, de drang was er om nog 1 keer Tweede Divisie te gaan behalen met elkaar.
Werd dat goed opgepakt door zowel de selectie maar ook de technische commissie en het bestuur?
Het Bestuur was hierin duidelijk dat men graag weer als Tornado op de Tweede Divisie niveau wilde gaan spelen. Maar of dit zou lukken met deze “ oude “ generatie werd naar mijn mening over getwijfeld. Wij als gehele selectie hadden hier geen enkele twijfels over. Dit moest en zou gaan lukken.
Kun je in het kort uitleggen hoe dit plan eruit zag?
Kort samengavat hebben we afgesproken om te proberen om in 2 jaar tijd de sprong te gaan maken van de Derde- naar de Tweede Divisie. Met vooral in de trainingen en daar rond om heen veel plezier te gaan maken waren wij er van overtuigd dat dit het spel uiteindelijk ten goede kwam. Het niveau steeg waarbij eigenlijk in het eerste seizoen ik zelf al verbaasd was hoe snel deze groep het oppakte.
Toen je begon speelden de dames in de derde divisie, waar staat het nu?
Bij mijn vertrek bij Tornado stond de groep in de top van de Tweede Divisie. Daar waar dit team ook thuis hoort naar mijn mening.
Je was nog wel even in gesprek met Tornado, maar was je na vijf jaar ook niet toe aan een nieuwe uitdaging en Tornado aan een nieuw gezicht voor de ploeg?
Natuurlijk zat het in mijn achterhoofd om er nog een seizoen bij achter te knopen. Mede door twee seizoenen niet af te kunnen maken door de huidige omstandigheden. Toen Tornado aangaf om toch een andere koers te gaan willen varen zonder mij als hoofdtrainer was het snel klaar en zag ik ook niet meer de uitdaging om te blijven om wat anders te gaan doen bij Tornado ook al wilde ze mij graag houden voor een ander team.
Geef je met een goed gevoel het stokje over aan je opvolger Michel Schopmann?
Michel zal moeten gaan bouwen met een compleet hernieuwd D1 team. Doordat de wat oudere speelsters hebben gekozen om af te gaan zakken naar de wat lagere teams zal aanvulling vanuit de tweede team en jeugd moeten komen. Doordat het Bestuur heeft gekozen om D1 en D2 op gelijke niveau te gaan spelen zal het naar mijn mening zeer lastig worden om de Tweede Divisie vast te gaan houden. Maar dit is een bewuste keuze vanuit Tornado om zo weer langzaam te gaan klimmen naar een landelijk niveau voor beide dames teams.
Maar vertel eerst eens even wat je naast het volleyballen nog meer doet?
Ik werk al 35 jaar bij de firma Voskamp Industriedeuren te Almelo als projectleider. Buiten het trainerschap en kijken van veel volleybalwedstrijden op allerlei niveaus sport ik zelf in de sportschool of ben soms te zien op mijn mountainbike. Mijn gezin is mij veel waard en onderneem veel samen met mijn vrouw Anja o.a. wandelen met de hond , weekendjes weg naar de zee.
En nu dan Rivo Rijssen. Een bewuste keus?
Ja, zekers een bewuste keuze. Naar meerdere gesprekken bij diverse andere verenigingen spraken mij de gesprekken met de TC van Rivo goed aan en was de keuze snel gemaakt.
Foto: Jan van den Noort
De dames spelen momenteel in de Top divisie. Heeft dit team de potentie zich te handhaven?
Het huidige team is zeer jong maar heeft ontzettend veel potentie waarbij het een mooie uitdaging wordt om de Topdivisie te behouden in Rijssen. Dat dit niet makkelijk zal gaan worden weten we maar de overtuiging hebbende dat het kan vanuit het team en technische staf is de basis voor een mooie uitdaging. Samen met mijn assistent Sander de Koning is dit onze uitdaging.
Heb je al een bepaald doel voor ogen wat je wilt bereiken met Rivo (als er weer gevolleybald mag worden)?
Het is natuurlijk nog zeer vroeg waarbij ik de ploeg nog maar 1x heb mogen trainen. Met alle speelsters heb ik inmiddels gesprekken gevoerd waarbij duidelijk naar voren kwam dat dit team enorm gemotiveerd is om “ het doel Topdivisie behouden “ hoog in het vaandel staat.
Foto: Jan van den Noort
Toen Rivo voorzichtig bij je op de deur klopte was je nog in gesprek met Tornado. Wat heeft uiteindelijk de doorslag gegeven dat je voor Rivo hebt gekozen?
De uitdaging bij Tornado was weg ondanks dat ik hier met enorm veel plezier terug kan kijken op de afgelopen 5 jaren. Om met de meeste dames daar te starten in de promotieklasse en te eindigen in de top van de Tweede Divisie is iets moois. Het kampioenschap in de Derde Divisie was een bekroning van het harde werken met de dames.
Rivo had mij al een paar keer eerder benaderd maar ik had toen al toegezegd bij Tornado. Toen Rivo mij belde en ik in de keuken kon kijken bij deze vereniging was ik er snel uit. De uitdaging die mij aangeboden werd kon ik niet afslaan. Weer een treetje hoger trainen met een zeer jong en ambitieus team gaf mijn uiteindelijke beslissing om de keuze voor Rivo te maken.
Het was overigens niet de eerste keer dat Rivo zich bij je meldde.
Rivo polste mij al in totaal drie keer. Twee keer te laat door reeds toezegging bij Tornado te hebben gedaan. Drie maal scheepsrecht dus!
Foto: Jan van den Noort
Kun je in het kort beschrijven wat voor een trainer je bent (technisch/tactisch/)?
Ik omschrijf mij zelf als een trainer die enorm fanatiek is waarbij 1 ding op plek 1 staat. Plezier maken met elkaar waardoor het resultaat meestal wel komt boven drijven.
Technisch en tactisch leer ik nog elke keer weer en doe daar mijn voordeel mee. Hoog tempo in de trainingen en veel eisen van je speelsters qua inzet en bezieling vindt ik belangrijk om iets neer te kunnen gaan zetten met elkaar.
Ik ben maar een schakeltje in de ketting die wij met elkaar in beweging moeten gaan zetten. Volgens mij is dit waar het om draait als je iets wilt bereiken met elkaar.
Ik heb gelezen dat jezelf al op je achtste in aanraking kwam met het volleybal. Hoe ging dat toen verder?
Op 8 jarige leeftijd begonnen met volleybal bij Achilles “12 te Hengelo. Omdat hier geen jeugd team kwam ben ik naar MTSH gegaan op 11 jarige leeftijd. Daar doorgestroomd naar de heren afdeling en Derde Divisie gespeeld.
Door verhuizing naar Wierden waar ik nu woon via een omweg van VVA Albergen naar WVC Volley Wierden en Vrivo Vriezenveen. Bij elke vereniging wel wat getraind met de jeugd maar bij Vrivo eigenlijk serieus het trainerschap opgepakt.
Foto: Jan van den Noort
Je moest wel op een vervelende manier stoppen met je actieve volleybal carrière?
Nadat mijn voorste kruisband was afgescheurd en twee keer een operatie heb gehad voor vervanging hiervan moest ik noodgedwongen stoppen met volleybal. Mijn knie was er dermate aan toe om de schoenen maar aan de kapstok te hangen.
Ik heb al eens gezegd, dat Twente het mekka is van het dames volleybal (Apollo 8/Eurosped/Set-Up’65). Mee eens?
Absoluut . Het niveau in Twente is hoog. Kijk nu naar Apollo wat ze daar neer zetten. Fantastisch om te zien. Dat het niet altijd lukt bij andere verenigingen met eigen jeugd is soms dan wel jammer.
Hier worden diverse teams in regio Twente dan toch de dupe van als men de talentjes hier weg plukt. Helaas hoort dit er nu eenmaal bij.
Foto: Jan van den Noort
Waarom lukt dat bij de heren, na een paar jaar Rivo, niet denk je?
Het heren volleybal zit in zwaar onweer. Volleybal is altijd toch in de ogen van anderen een “ mietjes “ sport t.o.v. b.v. de voetbal. Hier heeft de volleybalsport altijd tegenaan moeten knokken en heb je soms het geluk een hele mooie lichting te hebben en lukt het ineens. Bij een paar verenigingen zie je jeugdteams opkomen waar men in mijn ogen heel zuinig op moet zijn. Misschien ……………..
We hebben twee abnormale seizoen achter de rug. Als je terugkijkt hoe zou je die omschrijven?
Jammer natuurlijk. Iedereen baalt er enorm van als je je eigen hobby niet kunt uitoefenen. Het vele werk wat men heeft verricht om uiteindelijk weer een mooi seizoen te draaien wordt teniet gedaan. Maar er schijnt weer licht aan het eind van de tunnel waardoor we nu weer lekker buiten mogen gaan sporten met elkaar. Het positieve waar ik het nu in zie is dat we naar een mooie aanloop periode toe kunnen werken voor het nieuwe seizoen.
Nog een ultieme wens?
Hopen dat Rivo D1 samen met Sander de Koning en mij de komende jaren iets moois kunnen neerzetten met elkaar.
Overige foto’s: Tornado/Patrick te Vaarwerk
