Eigen foto: Jennette Jansen
“Mijn ultieme wens is natuurlijk een Paralympische Gouden medaille te behalen in Tokyo.” Een uitspraak van Jennette Jansen een jaar geleden. Gefeliciteerd Jennette de wens is uitgekomen en?
Ja klopt, een gouden medaille maakt het plaatje wel heel compleet. Uiteraard heel blij met beide medailles, al moet het nog steeds wel “landen”.
Kun jij de race nog eens beschrijven?
De wegwedstrijd begon met een geneutraliseerde start, wat betekent dat je niet gelijk hard van start mag gaan. Je moet achter de UCI (jury-auto) blijven tot zij de vlag zwaaien. Mijn plan was oorspronkelijk om hard te starten, zodat ik al een aantal concurrenten zou afserveren. Met een klein groepje verder rijden in dit technische parcours met steile afdalingen en scherpe bochten levert minder risico op.
Nu moest ik geduldig afwachten en de coach adviseerde me om dan achteraan te blijven en de wedstrijd rustig overzien. In de lange klim wel testen hoe de concurrentie ervoor stond.
Wie waren jouw grootste concurrenten?
Mijn concurrenten waren in de wegwedstrijd de Duitse Annika Zeyen en de Amerikaanse Alicia Dana.
Wanneer had jij het gevoel dat het goed zat?
In de laatste lange klim in de 2e ronde heb ik echt een goede versnelling doorgevoerd en zag dat ik langzaam bij de twee concurrenten wegreed.
Dan kom je als winnaar over de streep en dan gebeurt er denk ik van alles met je. Wat was jouw eerste reactie?
Ik was zo blij dat ik toch goud had gehaald. De dag ervoor had ik op de tijdrit brons gehaald en daar was ik aanvankelijk niet blij mee. Deze gouden medaille maakte alles weer goed. Ik had het toch maar gedaan…….
Ik heb echt heel veel reacties gehad van bekende en ook onbekende mensen die mij feliciteerden en ook leuke berichtjes stuurden hoe trots ze op me waren. Heel erg bijzonder en ook zo fijn om waardering voor je sport en inspanningen te krijgen.
Geen vriend, geen familie dat moet verschrikkelijk zijn geweest?
Het waren inderdaad wel heel bijzondere Spelen, zonder familie en mijn vriend. Ik wist natuurlijk al lang van te voren dat er geen publiek was toegestaan in Tokyo. Toen ik over de finish kwam en ook na de wedstrijd heb ik de knuffels en steun van mijn geliefden heel erg gemist. Dat realiseer je je pas na zo’n bijzondere wedstrijd.
Hoe zagen jouw Olympische dagen eruit? Alleen maar trainen en dan weer terug in het hotel?
Wij mochten de eerste vier dagen na aankomst in het Olympisch wegdorp (+/- 100km buiten Tokyo) wel vrij trainen op een uitgezette route rondom een mooi meer. De laatste vier dagen werd trainen alleen toegestaan op het Fuji Speedway circuit waar ook onze wedstrijden werden gehouden. Na de training terug naar het hotel en daar alleen buiten op de parkeerplaats. We mochten toen niet meer buiten het hotel komen.
Hoe heb jij je voorbereid op deze “corona”Spelen?
Mijn trainingen en stages heb ik voornamelijk alleen gedaan. Geen gebruik gemaakt van hotels, maar voornamelijk een huisje gehuurd waar ik dan met mijn vriend verbleef om te kunnen trainen. Ook de laatste 2 weken voor vertrek naar Tokyo zo minimaal mogelijk contact met andere mensen om besmetting te voorkomen.
Wanneer wist jij dat je definitief geplaatst had voor de Spelen?
Ik wist eigenlijk al best lang dat ik in aanmerking kwam voor een startplek tijdens de Paralympics aangezien ik 3 jaar achtereen volgend Wereldkampioen ben. Uiteraard moet je altijd vormbehoud tonen. Tijdens het WK in Portugal van 9 t/m 13 juni 2021 heb ik mij officieel geplaatst. Ik werd bij het WK wereldkampioen op de tijdrit en de wegwedstrijd.
Dan kom je terug in Nederland en gaan de plichtplegingen opnieuw beginnen.
Ik heb hele mooie dingen meegemaakt na aankomst in Nederland.
Na onze landing op Schiphol een mooi onthaal in Hotel Hilton met familie en sportbonden, NOC*NSF, Nederlandse Loterij Nederland. De dagen thuis was er veel te doen, groot welkom in mijn straat/buurt met mooie versieringen en veel mensen die mij kwamen feliciteren, ook een optreden van fanfare band Soli Deo Gloria.
Tevens een bezoek bij de minister president en staatssecretaris waar ik een lintje kreeg; Officier in de Orde van Oranje Nassau. Vervolgens op bezoek bij de Koning en prinses Margriet op Paleis Noordeinde. Ook een mooie huldiging op het gemeentehuis van Twenterand waar ik ben benoemd tot Ereburger van de Gemeente Twenterand.
Verder ontvang ik nog veel leuke verrassingen van mensen/ondernemers uit ons dorp / Gemeente Twenterand.
Wat is het mooiste moment wat je is bijgebleven?
Ik zou het niet echt kunnen benoemen, er zijn zoveel mooie onvergetelijke dingen gebeurd. Waarschijnlijk toch het moment dat ik over de finish kwam en wist dat ik GOUD had gehaald.
Is alles nu in een rustiger vaarwater terechtgekomen?
Inmiddels ben ik 3 weken thuis en wordt het nu wat rustiger. Wel heb ik nog steeds leuke dingen die er voorbij komen en ben ik nog niet helemaal weer terug in mijn oude doen. Het is toch wel heel bijzonder om dit alles te mogen beleven.
Ik heb wel gelezen dat jij je nu al richt op Parijs 2024?
Voor mij is Parijs nog iets te ver weg. Ik focus mij vooral op het komende jaar waar ik mijn wereldtitel wil gaan verdedigen en waar ik het komende jaar weer in mijn mooie regenboogtrui mag rijden. Verder zie ik het jaar voor jaar hoe het gaat en misschien sta ik wel aan de start in Parijs.
Een mooie bijkomstigheid is denk ik, dat jij je A status bij de NOC*NSF ten volle hebt waargemaakt.
Zeker, mijn overstap naar Full Time Sporter heeft mij heel erg goed gedaan. De volledige focus kunnen leggen op de trainingen, trainingsstages en wedstrijden geven rust en meer energie.
Al een soort stappenplan gemaakt, want we hebben nog steeds te maken met die vervelende corona?
Nee, ik heb mij nog niet echt verdiept in de nabije toekomst. Na een strenge periode van coronaregels voor vertrek naar Tokyo en ook uiteraard hele strenge regels in Tokyo ben ik nu wel wat losser gaan leven.
Esther Vergeer heeft voor de toekomst voorgesteld om het aantal classificaties te verminderen waardoor je minder races krijgt op dezelfde afstand, met name bij het zwemmen en atletiek. Wat is jouw mening?
Ik begrijp haar voorstel heel goed. Je wilt als sporter graag voor volwaardig worden aangezien m.b.t. tot je prestaties en ook je kans op een medaille. Ik kan er niet echt een inhoudelijk antwoord op geven wat betreft de vermindering van klassen in de atletiek en zwemsport aangezien ik hier niet bekend ben met de diverse klassen en de verschillen onderling.
In onze sport Handbiken waren er wel klassen samengevoegd. Soms een vreemde samenvoeging en soms ook heel goed. Het geeft wel een goed gevoel als je met veel sporters tegelijk start en je kans op een medaille niet meer eenvoudig is. Het blijft toch altijd een heel lastig onderwerp.
Foto Rob Glas
Ik hoef je eigenlijk niet te vragen wat je ultieme wens/doel is, maar ik doe het toch.
Tja dat blijft voor mijzelf ook best een moeilijke vraag. Feitelijk heb ik al zoveel bereikt in de sport en heb ook bewezen dat ondanks een hogere leeftijd je toch heel fit en op hoog niveau kunt sporten. Uiteraard hoop ik nog heel lang met een gezond lichaam en heldere geest te mogen blijven sporten.
Helaas is dit niet voor iedereen weggelegd. Ik hoop uiteraard wel dat ik veel mensen kan inspireren en/of helpen om meer te gaan bewegen. Sport geeft energie, verbindt, geeft plezier!
Overige foto’s: Met dank Mathilde Dusol Fotografie
