Spelersprofiel
Naam: Sandro Pinna
Geboortedatum: 21 november 1967
Voetbalperiode
Vosta (1974-1986)
De Graafschap (19865-1987)
Vosta (1988)
Glanerbrug (1989-1991)
SF Ammeloe (1991-1993)
KVV Losser (1993-1995)
Wanneer en waarom ben je gestopt?
Tijdens mijn CIOS-opleiding ben ik begonnen als jeugdtrainer. Dit was toen prima te combineren naast het voetballen. Tijdens mijn periode bij SF Ammeloe werd ik jeugdtrainer bij KVV Losser. Daar merkte ik dat, gezien de afstand, het combineren al lastiger werd. Daarom ben ik een jaar later bij KVV Losser gaan voetballen, zodat ik zelf ook nog aan voetballen toe kwam.
Op het moment dat ik bij Quick’20 aan de slag ging als trainer, ben ik gestopt met voetballen. Want drie keer per week training geven en de hele zaterdag op pad vond ik teveel van het goede. Dit kwam ook omdat ik toen al samenwoonde met mijn huidige vrouw, Monique.
Hoe zou je jezelf omschrijven als speler?
Als een eigenwijze linksbuiten, haha. Ik was als linksbenige buitenspeler ontzettend snel, balvaardig, tactisch slim en had een mooie trap. Bij Vosta speelde Leon ter Heurne ook als linksbuiten. Bij de Twentse selectie stond daar Hennie Stijckel, waardoor ik ook links op het middenveld kwam te spelen. Daar werd ik getypeerd als een mega loper die niet moe te krijgen was. In het jaar dat we Nederlands kampioen werden stond ik linksback om de gaten achterin dicht te sprinten en de opbouw vanaf links te verzorgen.
Had jij een specialiteit als speler?
Trainer Issy ten Donkelaar noemde mij altijd Michel Valke. Hij vond dat ik een ontzettende mooie trap in mijn linkerbeen had. Iedere woensdag werd ik verplicht op het trainingscentrum geroepen om 100 ballen met binnenkant links vanaf de corner in de kruising te trappen en hetzelfde met mijn buitenkant links. Hierdoor kon ik vanaf het middenveld de buitenspeler zowel de bal krullend langs de zijlijn meegeven of een steekpass binnendoor geven met de buitenkant.
Vosta of Glanerbrug?
Natuurlijk Vosta. Dit niet ten nadele van Glanerbrug, waar ik in een leuk team met goede voetballers heb gespeeld. Vosta is wel mijn eerste liefde waar ik als zeven jarig jongetje mijzelf heb aangemeld zonder dat mijn ouders het wisten. Ik heb daar een geweldige jeugdopleiding gehad met intrigerende trainers. Ieder jaar hadden we geweldige toernooien, in o.a. Bremen en ons eigen Grenslandtoernooi. Activiteiten zoals de Vosta-disco, jeugdkampen en de winterloop zijn mooie jeugdherinneringen aan destijds een mooie club.
Heb je, met de kennis van nu, het maximale uit jezelf als voetballer gehaald?
Nee, als ik wist wat ik nu weet had ik één andere keuze gemaakt. Ik ben naar De Graafschap gegaan omdat zij een linksbenige speler zochten. Daar zag ik al snel dat het lastig werd om in het eerste opgesteld te worden. In het tweede, onder Rene Notten, heb ik veel geleerd. Ik was te eigenwijs toen FC Twente me terug wilde en zag dat mijn toenmalig maatje Andy Scharmin als rechtsbenige op links werd gepositioneerd. Die kwam wel even aan bij me. Ik heb toen besloten om de CIOS opleiding te gaan volgen en stopte bij De Graafschap. Tijdens mijn opleiding wilde Go Ahead Eagles mij graag hebben maar daarvoor heb ik bedankt omdat ik mij volledig op mijn studie wilde richten. Achteraf heb ik de trein gemist, maar ik ben ontzettend trots en happy wat ik ondertussen heb bereikt in het leven.
Zou je iedereen voetballen in Duitsland aanbevelen?
Afhankelijk waarvoor je wilt gaan. Ik ging voor het geld, maar ik heb me ontzettend vergist in de lange competitie en de wijze waarop er getraind werd. Fysiek, veel trainen zonder bal, niet passend bij mijn speelstijl. Mijn advies is je goed te verdiepen in de speelwijze, type trainer en doelstellingen van de club.
Waar moet een goede linkshalf/linksbuiten, volgens jou aan voldoen?
Het zijn twee verschillende posities, waar dan ook verschillende competenties bij horen. Een linksbuiten moet tegenwoordig tweebenig zijn vind ik, anders ben je te voorspelbaar. Binnendoor of buitenom kunnen en durven te gaan in de één tegen één situatie. Een pass op maat kunnen geven. Ik erger me verschrikkelijk op Eredivisie niveau hoe slecht een voorzet is. Een linksbuiten moet snel en beweeglijk zijn om ook onberekenbaar voor een tegenstander te zijn. Een linkshalf moet zeker voetbal vernuft hebben. Een steekpass kunnen geven, anticiperen om op het juiste moment de juiste keuze te maken in aanvallend opzicht i.p.v. steeds het balletje terug. Beweeglijk en technisch balvaardig wordt steeds belangrijker omdat er ook beter verdedigd wordt en daardoor de ruimtes kleiner worden. Het voetballen op kunstgrasvelden brengt dit zeker met zich mee.
Waar ben je het meest trots op?
Je ontwikkelen als speler is ook je ontwikkelen als mens. Als ik zie dat ik mijn passie, gedrevenheid maar ook een stukje eigenwijsheid om mijn doelen te realiseren heb doorgegeven aan mijn kinderen, ben ik daar ontzettend trots op. Hoe mijn zoon als jonge ondernemer door het stellen van duidelijke doelen zijn bedrijf heeft neergezet, en hoe mijn dochter vol passie en gedrevenheid haar studie aan het afronden is. Hoe mooi is dat om te zien als vader?
Wat is je mooiste herinnering?
Dan wil ik er twee noemen. Het internationaal toernooi in Corbie Frankrijk waar wij als Nederlands elftal zijn aangekondigd i.p.v. Twentse selectie en er een plein vol met mensen stonden te juichen en te wachten om een handtekening te scoren of ons aan te raken. Heel indrukwekkend vond ik dat. Tijdens het toernooi heb ik mogen spelen tegen Barcelona, Liverpool en andere mooie clubs.
Een tweede die ik hier wil noemen, omdat ik het als een mooie en zeker een bijzondere herinnering heb ervaren, is dat we in Enschede een Italiaans team hadden. Deze werd samengesteld door Firminio Porcu. Ieder jaar speelden we in ergens in Nederland de Coppa Italia. Als zeer sterk team met Italianen uit Enschede, aangevuld met drie gastspelers t.w. Rene Nijhuis, Rene Sterken en Achmed Sbaa, namen we jarenlang de trofee mee naar Enschede. Daarnaast werd ik uitgenodigd om met het Italiaans Nederlands team toernooien te spelen in Italië. Hele mooie herinneringen.
Wat doe je nu en wat zijn je ambities/wensen?
Ik werk al ruim twintig jaar bij de nationale politie, waarvan de laatste tien jaar in de functie van projectleider. Elk nieuw project is in een andere hoek van onze organisatie (Intelligence, Opsporing, Blauw) met een divers team aan collega’s wat het altijd weer uitdagend, nieuw en interessant maakt.
Ik ben twee jaar geleden gestopt als Talentcoach en docent bij de KNVB, waar ik dertien jaar talenten uit onze regio heb mogen trainen, scouten en daarnaast enthousiaste trainers heb mogen begeleiden. Dat ik ben gestopt is een bewuste keuze geweest. Naast dat ik meer quality time met mijn gezin wilde, merkte ik dat mijn voetbalvisie en de visie van de KNVB steeds verder uit elkaar kwamen te liggen.
In de lockdown kwam ATC’65 op mijn pad. Of ik ze kon ondersteunen in het reorganiseren en helpen doorontwikkelen van het technische beleid binnen voetbalzaken. Een mooie uitdaging bij een mooie vereniging.
Een grote wens die ik al in vervulling heb laten gaan is het hebben van een eigen huis op Sardinië, waar ik samen met mijn vrouw, kinderen en ons net geboren kleinkind Rafael regelmatig naar toe wil gaan. Een andere wens is om vitaal te blijven zodat ik nog jaren kan genieten van mijn gezin en de mensen die ik lief heb.
Wat is je top 3 van beste amateurs: waar je mee-of tegen gespeeld hebt?
Ik vond in de periode bij de Twentse selectie Ben Weber een mega goede spits. Hij kwam er pas bij in de A en knalde zo door naar de Hoofdselectie. Een neus voor de goal, ontzettend doelgericht en slim in de ruimtes en momenten. Van Bert-Jan Janssen genoot ik zoals hij strooide met passes en acties voornamelijk dwars door de as. Hij was niet te stoppen als hij op gang was. Ik heb in een vriendenteam bij Vogido met Arno Leppink gespeeld, Arno is een hele begaafde speler met de bal, een finesse in passing en altijd zijn tegenstander te slim af, heerlijk om te zien.
Wat is je mooiste herinnering aan een trainer?
Wat ik beschreef van trainer Issy om mijn linkerbeen beter te ontwikkelen was het Thijs Voogd bij Vosta die vond dat ik dat met rechts moest doen. Na iedere training moest ik van hem met rechts hard in het vangnet schieten, dit tot vervelends toe. Het mooiste moment was dan ook dat ik tijdens een wedstrijd een bal met rechts vanaf de zestien in de kruising schoot en Thijs juichend en schreeuwend het veld in kwam. Helemaal door het dolle heen. Ik wist niet dat ik een trainer zo blij heb kunnen maken.
Had jij een ritueel voor de wedstrijden/ of een bijnaam?
Ik had geen bijnaam maar had een ritueel. Ik deed altijd als eerste mijn linker sok aan daarna mijn rechter, daarna mijn linker scheenbeschermer en evenzo mijn linkerschoen en ik stapte altijd eerst met mijn linkerbeen het veld op, hoezo autistisch.
Wat was je mooiste sportpark?
Dat was zeker het stadion van Groningen, ik was daarvan behoorlijk onder de indruk, waarschijnlijk ook omdat dat één van de eerste stadions was waar ik mocht spelen.
Wat was je mooiste goal?
Er zijn er twee die me altijd bij blijven. Een corner die ik rechtstreeks in de achterste kruising schoot en een schot van eigen helft die tegen de lat kwam en bij het omdraaien van de keeper via zijn voorhoofd het doel invloog.
Wat is het grootste verschil tussen in jouw tijd en de huidige generatie?
Lastige vraag, ik zie bij de jeugd steeds meer joystick coaching en trainers die spelpatronen erin slijpen en bewaken waardoor ik denk dat heel veel creativiteit verloren gaat, dat er tijdens het spel keuzes gemaakt worden om balverlies te voorkomen omdat men bang is om fouten te maken. Mijn visie is leren door te doen. Fouten maken hoort daarbij. Ik had het idee dat wij als team vroeger meer gemotiveerd en gestimuleerd werden i.p.v. het houden aan spelconcepten.
Wat is jouw advies aan de talenten van nu?
Talent is een belangrijke voorwaarde om de top te halen maar de wil, de inzet en levensstijl maakt dat je de top daadwerkelijk kunt halen. Advies is om te ontdekken en te experimenteren tijdens wedstrijden waar je kracht en mogelijkheden liggen die je onderscheiden van anderen en de huidige maatschappij kent zoveel afleidingen waardoor je focus om beter te worden kunt verliezen, keep on focus.
Wil je nog iets kwijt?
Een dankwoord aan Rick Ardesch om mijn verhaal te mogen doen en aan al mijn voorgangers die hun verhaal hebben gedeeld. Mooi om te lezen. Ik koester het.
